De paniek na het Brexit-referendum is compleet. Er heerst crisis in de Britse politiek, op de financiële markten en in het bedrijfsleven. Die crisis kan snel worden beteugeld. Dan moeten de Engelse Conservatieven haast maken en de Europese haviken in Brussel in toom worden gehouden.
David Cameron heeft aangegeven te zullen vertrekken. Er is voorlopig nog geen opvolger bij de Britse Conservatieven. Binnen Labour wordt ook een machtsstrijd uitgevochten. Schotland dreigt via een nieuw onafhankelijkheidsreferendum het Verenigd Koninkrijk te verlaten. Het pond is in waarde gedaald. De aandelenkoersen op Europese beurzen kelderen tot ongekende diepten. Bedrijven in de Londense City vragen zich af of ze moeten verhuizen naar het continent. Investeringen worden uitgesteld. Kortom: de chaos is compleet. Waar komt die paniek vandaan?
Groot-Brittannië deed al niet mee met het Schengen-verdrag. Immigratie van buiten Europa hoorde dus al tot de eigen bevoegdheid van Londen. Op dat vlak verandert er dus niets. Er kan een verandering komen in de positie van Oost-Europeanen in het Verenigd Koninkrijk, maar het is onwaarschijnlijk dat dat de oorzaak is van de grote paniek. De belangrijkste reden is de vrees dat het Verenigd Koninkrijk niet langer deel zal uitmaken van de Europese vrijhandelszone, die een onderdeel is van de Europese Unie.
De vrijhandel met Europa is nu juist het punt waar geen discussie over is. Voor- en tegenstanders van een Brexit zijn eensgezind over de wenselijkheid van vrijhandel met de rest van de Europa. Deze vrijhandel was al vormgegeven door de Europese Economische Gemeenschap vóór de jaren negentig van de vorige eeuw. Het voornaamste pijnpunt bij de Brexiteers is de politieke Unie, die vanaf midden jaren negentig bovenop de vrijhandelszone is gebouwd. Deze politieke Unie vormt een ondemocratische bestuurlijke laag bovenop de eigen democratie. Door een Brexit is men politiek weer baas in eigen huis.
Omdat Londen niet meedoet met de euro heeft het verlaten van de politieke Unie in beginsel geen economische consequenties zolang de vrijhandelszone intact blijft. De vrees van het bedrijfsleven is dat het kind (de vrijhandelszone) met het badwater (de politieke Unie) wordt weggegooid. Om deze vrees weg te nemen is het dus noodzakelijk aan weerszijden van de Noordzee duidelijk te maken, dat de vrijhandelszone, eventueel met enkele aanpassingen, in stand blijft.
De Conservatieve Partij heeft aangegeven dat er per 1 september een nieuwe regering zal aantreden. Per 1 september! Terwijl de financiële markten in brand staan en het pond sterling keldert gaan de Conservatieven eerst rustig op vakantie om in september te kijken hoe het land erbij ligt!
Om de rust te doen weerkeren zal met de allergrootste urgentie een nieuwe regering moeten aantreden, die zichtbaar de zaak onder controle heeft en krachtig de intentie uitspreekt om de gemeenschappelijke markt met Europa in stand te houden.
In Brussel zijn geluiden te horen dat de Britten geen gemakkelijke exit moet worden gegund. Dat zou andere landen op het idee kunnen brengen om ook uit te stappen. De Europese haviken hopen zo de politieke Unie te redden door deze vast te koppelen aan de vrijhandelszone. Zij willen het de Engelsen dus zo moeilijk mogelijk maken. Deze politiek brengt niet alleen economische schade toe aan Groot-Brittannië, maar ook aan de handelspartners in de Europese Unie, Nederland voorop. De geluiden van de Europese haviken vergroten de economische paniek die nu is uitgebroken.
Om de rust op de markten te doen weerkeren en de economie niet te schaden is het dus van het allergrootste belang dat vanuit Brussel óók de intentie wordt uitgesproken om de vrijhandelszone met de Engelsen in stand te houden. Daarvoor is nodig dat de haviken, waaronder in elk geval Jean-Claude Juncker en inmiddels helaas ook Angela Merkel, in toom worden gehouden. De Nederlandse regering dient het Nederlandse belang, het Britse belang én het Europese belang als zij de vrijhandel met Groot-Brittannië krachtig verdedigt in Brussel.
