Er is geen goede sociale beweging in Nederland die met een slimme agenda discriminatie en racisme aanpakt. De anti-discriminatie- en racisme beweging bestaat nauwelijks. Minderheden zijn overgeleverd aan voorgangers met verbitterde visies. Zwarte kritiek op witte mensen maakt geen nieuwe en betere samenleving. Problemen worden niet opgelost door blanken te stigmatiseren. De hergeboorte van een sociale beweging is noodzakelijk. Met A-leiders in plaats van B-sterretjes.
Natuurlijk zijn er ernstige discriminatie- en racisme-problemen in Nederland. De kans op de arbeidsmarkt is voor migranten slechter, de grappen op de werkvloer zijn talrijker, allochtonen krijgen minder betaald, zij werken veelal in banen die Nederlanders niet willen hebben, er is een hoog werkloosheidspercentage en er zijn nogal wat vooroordelen die het moeilijk maken om volwaardig deel te kunnen nemen aan de samenleving. Daartegenover staan grote problemen binnen culturen en etnocentrische groepen als je kijkt naar criminaliteit en radicalisering.
Juist daarom is het noodzakelijk dat er serieuze belangengroeperingen zijn die -met daadwerkelijke verbindende leiders – in staat zijn veranderingen te bewerkstelligen. Er zijn veel problemen die vragen om goede analyses en werkbare en gedragen oplossingen. Dat betekent dat het niet werkt om eenieder die een andere mening heeft gelijk voor racist, fascist uit te schelden of te betichten van discriminerend gedrag.
Het racismedebat lijkt – al jaren – alleen over Zwarte Piet en de Gouden Koets te gaan. Maar wat is nou de slimme agenda voor de toekomst om werkelijke discriminatie en racisme tegen te gaan? Die agenda is er eenvoudigweg niet.
Wat we wel zien is een aantal voorgangers die boos zijn op de blanken en veel demonstraties met gezichten die je steeds weer ziet. Een rondreizend circus om de aandacht vast te houden. Een goede sociale beweging kent echter diverse groepen die tenminste een basale agenda hebben om de maatschappij in positieve zin te veranderen door de inzet van moderne communicatie en strategie middelen.
Maar de voorhoede van nu kiest voor het whitebashen en media-aandacht rond randzaken. Dat het alleen tot verdere tweedeling leidt en de positie van mensen – waarvoor ze zeggen te spreken – niet verbetert, wordt voor lief genomen. Aandacht is belangrijker dan werkelijk resultaat.
Als blanke hoogopgeleide ben ik blijkbaar de weg kwijt. Volgens professor Gloria Wekker ben ik namelijk erfelijk belast en zien mijn witte ogen de werkelijkheid van alledaags racisme niet. 400 jaar koloniaal verleden is niet in mijn westerse kleding gaan zitten en hebben mij en alle andere witten gekleurd. Met objectieve ogen kunnen we niet meer kijken en zien daarom het racisme in eigen land niet. De blanke is zo dus opgezadeld met een doorgegeven erfschuld. Blanke kinderen worden ook nooit meer onschuldig geborgen. We kunnen niet denken, we zijn witte zombies besmet door de VOC. Door de geschiedenis zijn wij niet meer in staat om met andere dan onze blanke ogen te kijken. Het is een vrije vertaling, maar wel de kern zoals velen de aanvallende whitebashingretoriek zien.
Het slaat de discussie dood. Door mijn ras heb ik kenmerken en daar kom ik niet vanaf. Omdat ik blank ben en belast met de erfzonde. Het is pseudowetenschap. Ook Sylvana Simons mag vrolijk roepen dat zij in een VOC-bolwerk is opgegroeid en dat blijkbaar iedere Nederlandse school van een kind een koloniaal maakt. Aanvallen op de witte mens in plaats van verbinding zoeken met gelijkgestemden om iets moois te bereiken.
De witte mens, de zwarte mens, de bruine en gele mens zijn niet alleen maar conditioneel belast met hun verleden en daardoor altijd blind voor misstanden in de maatschappij. Dit soort bedenkelijke denkbeelden maken een stap naar eugenetica mogelijk. Het is een rassenleer. Alleen de witte foute mens bestaat niet, net zoals de zwarte minderwaardige niet bestaat. Het is allebei racisme. De voorgangers van het antiracismedebat hanteren de foute regels uit het verleden door alleen naar kleur te kijken.
Het is contra-etnisch profileren. Ik ben blank, door geboorte fout vanwege de koloniale erfzonde, ik moet mijn grote witte mond houden over discriminatie en racisme elders zolang wij blanken ook nog een schuld dragen voor hedendaags racisme, uitbuiting en discriminatie. Ik zie het allemaal fout maar kan er ook weer weinig aan doen. Want ik ben geconditioneerd fout en alles is opgelost wanneer Zwarte Piet roze of geel is, de Gouden Koets is overgeschilderd, er bordjes bij schilderijen staan die niet verwijzen naar het verleden en wanneer DENK 4 zetels in de Tweede Kamer heeft.
Mag het etnische geroeptoeter iets minder? Niet alleen omdat het omgekeerd racisme is. Ook discriminatie, maar juist omdat hetgeen bereikt moet worden voor zover dat ooit tot de realistische mogelijkheden behoort.
Nederland heeft inderdaad de slechte kant van het koloniale verleden onvolledig in beeld, net zoals anderen de Arabische slavenhandel en de inheemse Afrikaanse slavenhandel niet helemaal in beeld hebben. Dat is niet goed. Iemand die Achmed of Soraya heet moet net zo veel kans hebben op een baan met een gelijke betaling alsof zij Henk of Ingrid waren. En een ieder moet de westerse democratische rechtstaat met alle vrijheden en normen en waarden omarmen. De liefde komt van twee kanten, respect en integratie ook.
En alleen je autopapieren laten zien omdat je jong en zwart bent is niet altijd te begrijpen. Ook de onderhuidse discriminatie met foute opmerkingen, laat staan haat tegen alle mensen van een ras of etniciteit is verwerpelijk. Maar misschien is het sluiten van de ogen voor criminaliteit binnen de eigen etniciteit, de radicalisering van jongeren, de haatdragende voorgangers en de problemen in de wijken wel een veel grotere dreiging voor tweederangsburgers dan Zwarte Piet of de Gouden Koets.
Laten de Nederlandse Martin Luther Kings opstaan. En al die naamlozen die de Afro-American movement tot een succes maakten. Zwarten, kleurlingen en blanken. Die zorgen voor verbinding, effectief lobbyen. Die schelden geen witte mensen uit, die pakken problemen binnen de eigen geledingen aan, die verbinden in plaats van ze te schofferen, die laten zien dat ons verleden donkere bladzijden kent (van iedere etniciteit), zorgen voor invloed binnen organisaties en maken dat werkelijk racisme en discriminatie wordt aangepakt.
De nieuwe sociale beweging tegen racisme en discriminatie moet zich veel meer voor gelijkheid en rechtvaardigheid uitspreken. Van belang is dat er maatschappelijke erkenning komt van het onderhuidse racisme, dat er druk komt op instituties, bestuur, bedrijfsleven en politiek.
De nieuwe racisme- en discriminatiebeweging dient omwille van te behalen successen open en verbindend te zijn. Streven naar gelijke rechten, niet alleen op papier maar in werkelijkheid van ieder dag. Het gaat om gelijke kansen, gelijke rechten en een gelijkwaardige identiteit. Daar zijn andere leiders, is een andere identiteit en tevens een andere agenda bij nodig.
