Het Comité 21 maart doet weer eens van zich spreken, ditmaal met een rapport/pleidooi/hebbedingetje getiteld Samen bruggen bouwen en verschillen vieren (oh boy) dat binnenkort zal worden aangeboden aan het Ministerie van Sociale Zaken en verschillende maatschappelijke organisaties. Het rapport zal vergezeld gaan van het verzoek om haast te maken met wat de auteurs “de inclusieve samenleving”.noemen.
Een woord over het Comité 21 maart. In feite is het comité een vergaarbak van een heleboel verschillende organisaties, variërend van diverse moslimbelangenorganisaties tot het welbekende reactionaire antiracisme-kluwen (Kick Out Zwarte Piet, Stop Blackface, en andere als black panthers verklede cliniclowns van het antiracisme-circus). De enige vertegenwoordigers vanuit de joodse gemeenschap bestaan uit Een ander Joods geluid.
“Het rapport zal gepresenteerd worden aan het Ministerie van Sociale Zaken, aan verschillende politieke partijen en aan maatschappelijke organisaties. Politieke partijen kunnen deze aanbevelingen in hun campagnes in de aanloop naar de verkiezingen van maart 2017 en in toekomstige partijprogramma’s gebruiken. Ook voor maatschappelijke organisaties zijn de aanbevelingen interessant voor het afstemmen van beleid en richting”, aldus auteur Susanne Weingart die zonder met de ogen te knipperen de doctorandustitel voor haar naam zet, hetgeen natuurlijk even belachelijk is als jonkheer of baccalaureus.
“Men ziet al tijden de vestiging of opkomst van partijen en straatbewegingen die discrimineren op grond van afkomst of geloof. Voorbeelden hiervan zijn een partij die ‘minder Marokkanen’ en ‘deislamisatie’ wil, gewelddadige (aangewakkerde) protesten tegen vluchtelingen, tweewekelijkse demonstraties tegen moslims, regelmatig voorkomende stigmatiserende uitspraken door gevestigde politieke partijen en een herhaald negatief afbeelden van groepen Nederlanders in de pers.”
Een hele mond vol, maar het wordt pas echt leuk als het DENK-adagium “Trap Er Niet In” nog eens dunnetjes wordt overgedaan:
“Onrustbarend is dat in de media bevooroordeelde verslaggeving gemeengoed is geworden, wat tot polarisatie leidt. Zo betichtten zij laatst alle Nederlandse voetballertjes met Marokkaanse achtergrond van ruziezoeken en staan daarmee achter de roep dat deze groep geweerd dient te worden. Even zo beschuldigden zij alle Nederlandse pubers met Turkse achtergrond van doodsbedreigingen aan de hand van één enkele uitspraak.”
Let u op? Niet alleen Johan Derksen in de opiniërende context van een praatprogramma, nee ALLE media betichten Marokkaanse voetballers van ruziezoeken en ALLE media staan daarmee achter de roep dat deze groep geweerd moet worden. Het partijprogram van DENK oogt als een zee van verdraagzaamheid vergeleken bij dit vod van verongelijktheid dat er bovendien alle schijn van heeft op de laatste avond voor de deadline in elkaar te zijn geflanst door een stelletje spitstepelige VMBO-keetmeisjes. Een als objectief onderzoeksverslag gecamoufleerde prul van een poëziealbum dat nog net de spellingscontrole heeft doorstaan, maar desondanks wegleest als een frikandel speciaal.
“Vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Onbeperkt beledigen, met de dood bedreigen als men een afwijkende mening hoort, agressie ten volle uiten of ongefundeerd beschuldigen vallen hier volgens velen ook onder. Het actief uitdragen dat discriminatie, uitsluiting en racisme ten allen tijde onacceptabel is, lijkt in deze ‘vrijheid van meningsuiting’ echter eerder een belemmering dan een belangrijk goed. En ook hierin ligt een contradictie.”
Gelukkig zijn die begrenzingen reeds door de wetgever bepaald, daar hebben we het comité dus niet voor nodig. Het verontrustende is dat prioriteit wordt gegeven aan ‘islamofobie’- je weet wel: die non-descripte verzamelnaam waar gemakshalve alle islamkritiek in wordt ondergebracht.
“Negatieve beeldvorming over ‘de islam’ en moslims is de afgelopen jaren toegenomen. Nieuws over gewelddadige extremisten die de Islam als legitimatie gebruiken voor hun doeleinden, beheersen in steeds grotere mate de media. Door een groeiend aantal Nederlanders wordt de islam ervaren als een bedreiging voor de seculiere democratische rechtstaat.”
Daar hebben we ‘m weer: de media als de gehoornde aanjagers van de haat.
“Maak islamofobie (niet islamkritiek) een onderwerp op de politieke agenda” en “stimuleer het melden van islamofobie (eventueel door het ondersteunen en initiëren van campagnes”, benadrukt de auteur.
.
“De discussie over tradities, zoals de kwetsende en racistische Zwarte Piet, vraagt in het licht van deze gedeelde geschiedenis om een politieke stellingname in het publieke debat, mits deze zorgt voor verbinding. Zich als politiek instituut afzijdig houden werkt hierin inmiddels polariserend.”
Verbinden. Tot elke prijs. Zo luidt althans de lijfspreuk van het comité dat elke vorm van islamkritiek wil onderbrengen in de hoek van islamofobie (wat dat ook betekent) en elk pleidooi voor het behoud van Zwarte Piet beschouwt als ongebreideld racisme. Het gedachteloze gebruik van de term islamofobie geeft al aan dat we met dit comité en de wormvormige aanhangsels die erin zijn samengebracht van doen hebben met als pseudowetenschappelijke leunstoolwetenschap vermomd anti-blackface activisme.
“Neem blijmoedig afscheid van een zwarte Piet en draag daardoor bij aan de groei naar een Sinterklaasfeest dat voor iedereen leuk is.”
Als ze met ‘voor iedereen’ de drie procent rabiate tegenstanders van Zwarte Piet bedoelen, hebben ze een punt, ware het niet dat een ruime meerderheid geen enkel probleem heeft met de goede knecht. Het rapport onderscheidt zich in niets van het anti-Efteling pamflet van de anonieme haatgroep Stop Oppressive Stereotypes dat zich onlangs zo vrij voelde het populaire pretpark het verwijt van racisme in de schoenen te schuiven.
Over inclusief gesproken. Opvallend dat antisemitisme nauwelijks een vermelding krijgt in het rapport. Dan wordt de haat ineens tussen aanhalingstekens gezet en als een subjectieve ervaring wordt geduid die nogal eens wordt verward met kritiek tegen Israël. Alsof de geleerden het er nog niet over eens zijn, terwijl de auteurs de term islamofobie klakkeloos voor waar aannemen.
“Sommige definities (van antisemitisme, red.) includeren kritiek op de staat Israël. De meningen hierover zijn verdeeld.”, aldus het rapport.
Natuurlijk ontkomt ook het vluchtelingenprobleem niet aan het waakzame, voortdurend op ‘racisme’ beduchte oog van het comité. Oeps. Zei ik zojuist vluchtelingenprobleem?
“Probeer het woord ‘vluchtelingenprobleem’ zo veel mogelijk te mijden in openbare stukken en de pers. Gebruik hiervoor terminologie die meer rekening houdt met de menselijke factor.”
Goed, de menselijke factor. Laten we het eens hebben over homoseksuele vluchtelingen die meereizen met lieden die er over het geheel genomen homovijandelijke opvattingen op nahouden. Nergens wordt een aanbeveling gedaan om de vroegmiddeleeuwse woekertuin te snoeien van de homo-onvriendelijke elementen, wel wordt de ‘witte man’ (niet tussen aanhalingstekens in het stuk) alweer in stelling gebracht:
“Instituties voor LHTB’s zijn soms nog te veel gericht op de witte man. Nederlandse vrouwen en vrouwen en mannen met een Nederlandse en andere achtergrond vinden hier in mindere mate aansluiting.”
Je kunt niet discriminatie van LHTG-asielzoekers benoemen zonder ook het vroegmiddeleeuws moerasdenken dat eraan ten grondslag bespreekbaar te maken. Maar ja, dat mag natuurlijk helemaal niet want islamofobie etcetera.
Het hele werkje ademt vooringenomenheid en riekt naar nonchalance, bovendien gepaard gaande met geweeklaag over hoe onrechtvaardig de wereld wel niet is. Tel hierbij op het brede bezemverwijt van ‘racisme’ aan het adres van de als ‘wit” omschreven boeman met white privilege, en je hebt in handen een wanstaltig reactionair prutswerkje van het niveau Simone van Saarloos, Sunny Bergman en Sylvana Simons all rolled into one. Een samenraapsel van het slechtste wat de aangesloten antiracismebewegingen te bieden hebben, verpakt in een ongeïnspireerde mix van sociologie en antropologie, en tenslotte door een doctorandus gaargekookt in een grote rechtschapenheidsketel.
Knippen, plakken en klaar om binnen nu en drie maanden een racismevrije wereld voor elkaar te boksen. Kortom het summum van policor-mystiek. Uitermate geschikt om uw kattenbak mee te beleggen. Te hopen valt dat het ‘rapport’ bij de uitreiking met een spottende glimlach in ontvangst wordt genomen en discreet in de prullenmand wordt gearchiveerd.
