Dit weekend wordt er in het kader van de EuroPride in Amsterdam een conferentie georganiseerd voor bi-seksuelen: EuroBiCon. Daar wilde uw verslaggever natuurlijk graag bij zijn, maar helaas is hij niet welkom. De organisatie van EuroBiCon laat weten: “Op het gebied van journalisten werken we nauw samen met de organisatie van EuroPride. We hebben hun gevraagd of je een EuroPride accreditatie hebt. Die heb je niet. Dit betekent dat je niet welkom bent op de EuroBiCon.”
Zo kras lees je het zelden. Want op de website van EuroPride staat geen accreditatieprocedure, laat staan criteria waar je als journalist aan zou moeten voldoen. De bi-seksuelen willen dus graag alleen PR-medewerkers over de vloer hebben. Vreemd, want de opening van de conferentie is openbaar en de conferentie bestaat deels uit een wetenschappelijk programma waarbij per definitie geen sprake kan zijn van een besloten karakter. De Universiteit van Amsterdam levert voor een deel van dit gebeuren de locatie en wordt genoemd als sponsor.
Wat zou de inhoud van een conferentie zijn die zo vertrouwelijk is dat journalisten niet welkom zijn? Een paar sessies: “The languages of bisexuality”, “Rope bondage for beginners”, “Staying healthy as a highly sensitive bi person”, “Bal folk, modern versions of traditional European folk dances”, “Body and identity: being proud of our bodies”, “Inclusive tantra workshop, non-binary, non-heteronormative”, “Fluid sexuality”, “Keys to success in polyamorous relationships”, “Quantum light breath meditation”, “Challenging biphobia and bi Erasure” en “Writing about penetration”.
Het wetenschappelijke deel van het programma oogt serieuzer, ondanks het feit dat de tweede keynote spreker “healing practitioner” is. De scheiding tussen wetenschap en andere zaken is voor de organisatoren kennelijk lastig te maken. De rest van de conferentie is zeker niet wetenschappelijk, maar juist de opening van dit onwetenschappelijke deel vindt toch plaats in de Aula van de Universiteit van Amsterdam. Dat geeft het allemaal wat extra cachet, zeker aangezien D66-wethouder Simone Kukenheim de boel komt openen.
Als je wilt weten wat dit voor conferentie is, kun je het beste de gedragsregels lezen die zijn opgesteld in de hoop alles goed te laten verlopen. Deze regels zijn nog nooit bij een normale conferentie aangetroffen, laat staan bij een wetenschappelijke. De gedragsregels geven volgens de organisatoren aan wat men van elkaar mag verwachten. Daar gaan we.
Als je je onprettig voelt in een bepaalde sessie – bijvoorbeeld als je gezamenlijk over penetratie aan het schrijven bent – kun je deze op elk gewenst moment verlaten. Bij de conferentie betekent nee ook echt nee. Deelnemers mogen niet onder druk worden gezet mee te doen aan seksuele handelingen en mogen niet tegen hun zin worden aangeraakt. Wel kan aan mensen gevraagd worden of ze “iets willen doen”, zoals een knuffel geven. Als ze dat niet willen, mag je het niet nog eens vragen. Als je iemands dreadlocks wilt aanraken, heb je eveneens mondelinge toestemming nodig.
EuroBiCon is een plaats waar mensen vrijelijk hun seksualiteit kunnen tonen, maar het is géén seks- of fetishbijeenkomst. Seksueel gedrag in het openbaar is niet toegestaan. Het is de bedoeling dat de aanwezigen in “public areas” hun kleding aanhouden. Tepels, genitaliën en billen moeten bedekt worden, al mag borstvoeding wel. Sommige sessies vinden plaats in “private areas” en daar is het dus kennelijk wel toegestaan je penis aan de andere aanwezigen te tonen of je billen voor korte of lange tijd te ontbloten.
Sommige ruimtes tijdens de conferentie zijn alleen toegankelijk voor mensen boven de achttien jaar. Als je foto’s wilt maken van de aanwezigen moeten die daar wel toestemming voor geven, kennelijk om te voorkomen dat de schaamlippen van je buurvrouw op Facebook of Instagram belanden. We hebben het overigens nog steeds over een conferentie die geopend wordt in een gebouw van de Universiteit van Amsterdam door een D66-wethouder tijdens een evenement wat als doel heeft de positie van onder meer biseksuelen te verbeteren en hen positief in beeld te brengen.
Waarom zou je dit soort regels stellen? Wetenschappelijke en niet-wetenschappelijke conferenties hebben dit soort regels nooit nodig, maar EuroBiCon kennelijk wel. De organisatie zag een soort noodzaak deze regels op te stellen. Daar kan maar één reden voor zijn: men is kennelijk bang voor publieke naaktheid en ongewenste intimiteiten als men niet expliciet communiceert dat dit allemaal niet de bedoeling is. “Nee meneer, we zijn hier in de Aula van de Universiteit van Amsterdam en de D66-wethouder is aan het woord, dus u mag zich hier nu niet aftrekken”.
Zou je bij conferenties waarbij dit soort regels niet worden gecommuniceerd wél ongevraagd mogen voelen hoe groot het geslachtsdeel van je buurman is? Iedereen weet het antwoord, alleen bij EuroBiCon vertrouwt men de eigen bezoekers kennelijk onvoldoende om ervan uit te gaan dat ze over een normale dosis gezond verstand beschikken en snappen dat je mensen in een conferentiezaaltje geen seksuele handelingen moet opdringen. Uw verslaggever dacht altijd dat bi-seksuelen heel gewoon waren, maar daar denken ze bij EuroBiCon blijkbaar heel anders over.
Al met al is het inderdaad beter voor de beeldvorming van bi-seksuelen dat journalisten de toegang tot deze conferentie wordt geweigerd.
Foto: Maarten Brante
