Geachte fractievoorzitters,
Vandaag ontspon zich op Twitter een korte gedachtewisseling tussen Wierd Duk en mij over een artikel dat op de website van Die Welt is verschenen. Zijn advies aan mij, dat hij tevens heeft gedeeld met de heren Klaver, Pechtold en Buma, was mijn vragen aan u door te spelen. Helaas geven diverse respondenten op de tweet mij weinig kans. U gaat niet reageren zo is de algemene opvatting van twitterend Nederland. Dat lijkt me nu toch een mooie uitdaging voor u.
Ik heb de dringende behoefte om ‘iets’ te doen voor een veilige toekomst voor mijn kinderen en kleinkinderen. U deelgenoot maken van mijn gedachten en gevoelens is wel het minste dat ik kan doen, vandaar mijn hartekreet.
Met belangstelling wacht ik uw reactie af.
Hartelijke groet, Ria Caspers
Al tijden ben ik bezorgd over de toekomst van mijn (klein)kinderen. Wat op dit moment in Europa gebeurt, maakt me bang en machteloos tegelijk. Dat komt omdat, schijnbaar ongehinderd en ongebreideld, een als godsdienst verpakte politieke ideologie geen strobreed in de weg wordt gelegd om zich hier te vestigen. Door een beroep te doen op godsdienstvrijheid en vrijheid van meningsuiting, dreigt het scenario waarin onze wetgeving vervangen kan worden door de wetgeving van de islam. Geheel democratisch dat dan weer wel. Wat is uw visie op deze ontwikkeling? Deelt u mijn vrees voor dit scenario?
Ben ik bang voor mijn islamitische buurvrouw? Nee dat niet. Maar haar hoofddoek is voor mij eerder een provocerend politiek statement geworden dan een uiting van geloof. Ik vind het jammer dat ik haar zelden of nooit in verzet zie komen tegen haar eigen extremistische geloofsgenoten. Blijven herhalen dat niet iedere moslim een terrorist is, is een gemakkelijke dooddoener. En dat de meerderheid uit gematigde moslims bestaat, stelt me ook niet gerust. Wat betekent gematigd? Wel de strenge geloofs- en shariaregels maar niet het geweld? De meeste Duitsers waren vreedzaam terwijl de Nazi’s zich te buiten gingen aan wrede barbarij. De geschiedenis heeft ons geleerd dat een minderheid van een bevolking in staat is miljoenen mensen de dood in te jagen. Mag ik u de volgende video aanraden? U ziet Brigitte Gabriel beargumenteren waartoe een minderheid in staat is. Wereldwijd 180 miljoen radicale, fundamentalistische moslims boezemen mij angst in. U ook? Zo nee, waarom niet?
Naast angst voor islamitisch terrorisme word ik ook ongerust van de manier waarop u daarop reageert. Aan de ene kant het wensdenken dat het vooral niets met de islam te maken heeft en de zichtbare opluchting wanneer de dader geen vluchteling blijkt te zijn en aan de andere kant de stelling dat de islam uit Europa moet verdwijnen. In plaats van dat u samen naar een oplossing zoekt voor het probleem dat ons allemaal bedreigt, (de islam maakt geen onderscheid tussen links of rechts, socialist of liberaal, christen of atheïst), buitelt u over elkaar heen om elkaar te betichten van xenofobie, fascisme, of grenzeloze naïviteit. En wat schiet de gewone burger daar nu mee op? Wat helpt dat politiek correcte geklets ons verder? Jij-bakken en van anderen een oplossing vragen, is wellicht leuk voor de bühne maar voor zover ik kan zien, heeft nog niemand van u ook maar een begin van een oplossing.
Om over oplossingen te kunnen praten, is consensus nodig over de bedreigingen die op ons afkomen. Ervaart u, net als ik, ook de bedreigingen van de islam wanneer die tot volle bloei kan komen? In het Engelse Blackburn weten ze er inmiddels van mee te praten. Huiveringwekkend en verwarrend volgens Wierd Duk en ik sluit me daarbij aan. Is dit de voorbode van wat geheel Europa te wachten staat? En zo nee, waarom denkt u dat? Zo ja, wat gaat u eraan doen? Levert u ons over aan een nieuw politiek systeem of wilt u samen werken aan een betere oplossing?
Tot nu toe moet ik het doen met uw sussende, geruststellende platitudes die het tegenovergestelde effect op mij hebben. Ik durf mijn zorgen over de toekomst nauwelijks meer te delen omdat ik gratis en voor niks word weggezet als racist, islamofoob en meer van dergelijke kwalificaties.
U zou mij helpen mijn angst voor de toekomst te overwinnen door mijn vragen te beantwoorden, waarvoor bij voorbaat mijn welgemeende dank.
