Amerikaanse universiteiten zijn voor hun inkomsten deels afhankelijk van donaties en legaten van hun alumni. Deze geldstroom droogt op, schrijft de New York Times, en dat is de schuld van drammende social justice warriors. Zelfs babyboomers gaat het gedram en gejank nu veel te ver. De gefortuneerde oud-leerlingen houden de hand op de knip omdat zij, kort gezegd, walgen van de special snowflakes die het vrije woord en de geschiedenis van de scholen besmeuren met hun permanente gekwetstheid.
“Als alumnus van de universiteit heb ik het gevoel dat ik ben belogen, betutteld en domweg ben weggezet als een oude, witte bevooroordeelde man die ongevoelig is voor de noden en gevoelens van de huidige universiteitspopulatie” zegt Scott MacConnell, 77, in een brief waarin hij aankondigt zijn alma mater Amherst uit zijn testament te schrappen.
Alumni van alle generaties zeggen verbijsterd te zijn over het huidige klimaat aan de uni’s. Hun klachten: studenten zijn veel te veel bezig met ras en identity politics. Ze mogen te veel onzincolleges volgen. Ze hebben de helden en tradities uit het verleden van hun voetstuk getrokken door ze naar huidige maatstaven te beoordelen in plaats van in de context van hun tijd. Mannen-corpora worden ten onrechte verdacht gemaakt, en mannen worden gedemoniseerd door aanklachten over seksueel misbruik. En universiteitsbesturen laten hun oren hangen naar demonstranten die eisen hebben die strijdig zijn met het vrije woord.
Scott C. Johnston, die afstudeerde aan Yale in 1982, zei dat hij vorige herfst getuige was van activisten die een conferentie over vrijheid van meningsuiting wilden verhinderen, “omdat ze kennelijk het college ironie die dag gemist hadden.” Hij herinnert zich de student die geflimd werd terwijl hij stond te schreeuwen tegen een professor, Nicholas Christakis, dat hij in zijn functie als hoofd van een studentenverblijf had gefaald om “een plaats van veiligheid en thuis” te creëren.
Sommige ex-donateurs lossen hun onvrede creatief op: Gordon Hall III en Don MacNaughton, twee gefortuneerde oud-studenten van Amherst, besteedden de duizenden dollars die zij normaliter aan de school zouden schenken, aan een boekje over de naamgever van Amherst College, Lord Jeffery Amherst. Dit omdat geschiedvervalsende social justice warriors de 18e eeuwse edelman meenden te moeten veroordelen volgens hun overgevoelig afgestelde hedendaagse kwetsmeters.
“Dat geld is sowieso in het voordeel van Amherst College besteed”, stelt MacNaughton droogjes. Maar aan genderneutrale colleges over postkolonialisme zullen zijn dollars niet besteed worden.
How does one get to young adulthood and not know these things? Why are they at university? https://t.co/ZhJ1n26cxz pic.twitter.com/dgrHaAeB6T
— Claire Lehmann (@clairlemon) August 5, 2016
