Een debiliserende aandoening ontwricht de levens van vele millennials. Vooral vrouwen vallen ten prooi aan deze ziekte, die onder stedelijke speciale sneeuwvlokjes onder de omineuze afkorting FOGO bekend staat. Oftewel: fear of going out. De patiënt is zó bang om geconfronteerd te worden met gewonemensenvoedsel en volkse drankjes, dat zij helemaal niet meer uit durft te gaan. Liever dan de kans lopen in 1 ruimte te zijn met een bitterbal, zitten ze op vrijdagavond met de gordijnen dicht op een eetlepel geweekte spelt te sabbelen.
Omdat millennialmeisjes te zwak zijn om een eigen identiteit te ontwikkelen en tóch speciaal willen zijn, zonder dus iets te kunnen ofzo, hebben zij zichzelf allerlei vergezochte diëten opgelegd en allergieën aangepraat. Zij lijden aan zelfgediagnosticeerde glutenintolerantie, lactose-intolerantie, Rens Kroes kleiknagen of gewoon de alweer wat main stream geworden eetstoornis veganisme. Onuitstaanbaar voor horecapersoneel en mensen die écht een voedselallergie of eetstoornis hebben, maar ook gevaarlijk voor de dames zelf, want voordat ze het weten zijn zij het zoveelste slachtoffer in de FOGO-epidemie.
De typische FOGO-patiënte is buitengewoon gevoelig voor de mening van anderen, heeft vrijwel nul ratio en juist een overschot aan emotie, gelooft dingen die zij in wijvenblaadjes leest, is voor haar eigenwaarde afhankelijk van ‘zo veel mogelijk op andere wijven in wijvenblaadjes lijken’ en heeft nog nooit te maken gehad met kritiek, tegenslag of het woordje ‘nee’. Kortom: een vrouw. Een millennialvrouw. Bekend voorbeeld van FOGO was natuurlijk Karlijn ‘ik heb altijd een eigen pak amandelmelk bij me‘ Visser, allround onuitstaanbare FOGO-patiënt Nul.
Enfin. Wij stellen absolute quarantaine voor van alle patiënten, vooral omdat het voor niemand leuk is om op een feestje te zijn met een wezenloze millennialmuts die vraagt of je Mora Partymix glutenvrij is, en of je bier artisanaal is, nee, “ohhw nou doe maar water, dat is toch wel fiji-water he? Ook niet, nou nee laat maar, ik hoef niks.” Verder deze aandoening gaarne negeren en iedereen die zegt eraan te lijden, keihard uitlachen. Want leren omgaan met dingen die je lastig vindt, is godverdomme géén stoornis. Ook niet als het in truttenblaadjes staat.
