“De Koran is een machtsinstrument en betekent ‘macht van de man’. Ahadi ergert zich aan multiculturalisten die teveel begrip hebben en alles bagatelliseren. Ze begrijpen niet dat de islam vandaag de dag een politieke beweging is die macht wil uitoefenen.
De politieke islam is onmenselijk, barbaars en terroristisch. De regering heeft geen goede verdediging daartegen. De Duitse politiek moet niet samenwerken met islamitische organisaties. Het vluchtelingenprobleem moet vanuit seculiere hoek worden aangepakt, niet met moskeeverenigingen of islamitische organisaties.
De burka en tsjador zijn symbolen van vrouwenonderdrukking. Het betekent dat vrouwen niets voorstellen en onzichtbaar moeten blijven. Er zijn duizenden vrouwen die het niet willen dragen maar er toe worden gedwongen.
Tussen haar negende en achttiende levensjaar moest Ahadi eveneens haar lichaam en hoofd met een tsjador bedekken. Alleen haar gezicht bleef onbedekt. Uiteindelijk spreekt ze een zin uit die onheilspellend nagalmt: ‘De islam heeft mijn leven in mijn thuisland tot een hel gemaakt’.
Een miljoen vluchtelingen opvangen is een grote uitdaging. Onder hen zitten zij die worden onderdrukt door de islamitische cultuur, en zij die actief zijn in islamitische bewegingen. We mogen niet nog meer islam of islamitische cultuur in Duitsland accepteren.”
Mina Ahadi (60) vluchtte ooit van Iran naar Duitsland. In Iran werd zij namelijk vervolgd omdat ze niet langer de islam (een mannelijke religie van vrede en tolerantie waarin vrouwen minderwaardig en onzichtbaar moeten zijn) aanhing. Vandaag de dag, volledig geïntegreerd in de Duitse samenleving, is zij de voorzitter van de Duitse centrale raad van ex-moslims. Die de laatste tijd vooral krijgt te maken met hulpvragen door voor de islam gevluchte asielzoekers die in hun azc opnieuw door de islam worden onderdrukt. En die natuurlijk krijgt te maken met dreigementen, want ex-moslim zijn betekent nog altijd voor je leven moeten vrezen. Ook in Duitsland.
In dit interview in Die Welt legt Ahadi uit hoe leuk het is om, bijvoorbeeld, vrouw te zijn in de ‘mobiele gevangenis’ van een burka en welk groot gevaar de islamisering van de Duitse samenleving is. En hoe dat gevaar maar niet wordt begrepen door naïeve multiculturalisten.
