De koning van Marokko, Mohammed VI, heeft ter gelegenheid van de Marokkaanse onafhankelijkheid een speech gehouden. Deze speech was opvallend gericht tegen het islamitisch terrorisme en is vertaald in het Engels gepubliceerd op MEMRI. (Via.)
Enkele highlights:
“Ik moedig alle Marokkanen waar ter wereld dan ook aan om de goede reputatie waar de Marokkanen bekend om staan na te streven in deze moeilijke omstandigheden en om deze waarden te omarmen. Ik roep hen op om altijd de eerste te zijn om vrede, harmonie en de samenleving in het land waar ze verblijven te bewaren.
Natuurlijk veroordelen we het doden van onschuldige mensen volledig. Wij geloven dat het doden van een monnik is verboden door de sharia en dat een priester vermoorden in een kerk een onvergeeflijke daad van stupiditeit is, omdat hij een menselijk wezen is, een geestelijke, zelfs als hij geen moslim is. Islam geeft ons de instructie om goed te zijn tegen het volk van het Geschrift. Allah zegt: ‘We maken geen onderscheid tussen zijn boodschappers.’ Allah zegt: ‘Boodschappers zijn zij die in mij, de Dag des Oordeels, engelen, de Koran en de profeten geloven.’
Terroristen die opereren onder de naam van islam zijn geen moslims. Ze hebben niets van doen met islam en gebruiken gebeurtenissen om hun criminele daden en stommiteiten te rechtvaardigen. Het zijn mensen die van het pad zijn afgedwaald en ze zijn voorbestemd om voor eeuwig in de hel te verblijven.
Islam is een religie van vrede. Mensen die oproepen tot moord en agressie, die onterecht mensen beschuldigen van ketterij, en die de Koran interpreteren op een manier die bij hun doelstellingen past liegen over Allah en zijn Boodschapper. Dit zijn de werkelijke ketters.
Kan iemand met gezond verstand werkelijk geloven dat de beloning voor Jihad wat maagden in het paradijs zijn? Is het te bevatten dat iemand die naar muziek luistert werkelijk door de aarde zal worden opgeslokt?
De geschiedenis van de mensheid is het beste bewijs dat het onmogelijk is om in een maatschappij die gebukt gaat onder extremisme en haat enige vooruitgang te bereiken, omdat dit de hoofdredenen zijn voor het verdwijnen van zekerheid en stabiliteit. De geschiedenis van de mens gaat samen met succesvolle voorbeelden die laten zien hoe samenwerking en samenleven tussen religies de open en moderne samenlevingen laat groeien door liefde, harmonie, comfort en vooruitgang.”
