Tweede Kamerlid Kuzu van Denk weigerde de Israëlische premier Netanyahu bij zijn staatsbezoek aan Nederland de hand te schudden. Dat zegt uiteraard meer over Denk en Kuzu dan over Netanyahu, als je weigert om de premier van de enige democratische rechtsstaat in het Midden-Oosten de hand te schudden.
Columnist Sylvain Ephimenco constateert donderdag terecht in Trouw:
“Een Nederlands Tweede Kamerlid dat een bevriend staatshoofd op deze manier beledigt, hoeft wat mij betreft het woord ‘verbinden’ nooit meer in de mond te nemen.
Het deed me denken aan de islamitische sportman die tijdens de Spelen in Rio de hand van zijn Joodse tegenstander weigerde te drukken. Deze judoka werd door zijn Egyptische team, als straf voor zijn antisemitische daad, naar huis gestuurd.”
Want vergeet niet, er is geen land in het Midden-Oosten waar de inwoners zo veel burgerrechten hebben als in Israël. Het is het enige land waar minderheden als vrouwen, christenen en homo’s vrij en met dezelfde rechten en behandeling kunnen leven. Nergens hebben Arabische vrouwen zoveel rechten (zoals kiesrecht en juridische gelijkwaardigheid aan mannen) en rechtsbescherming (tegen discriminatie, eerwraak, vrouwenbesnijdenis enz. enz.). Wat dat betreft is Israël een voorbeeld voor de regio. Als Kuzu een echte ware democraat en liefhebber van mensenrechten in het Midden-Oosten zou zijn, zou hij dit moeten waarderen.
Maar dat doet Kuzu niet, omdat hij stelt dat “de straten van Gaza in de zomer va 2014 rood kleurden van het bloed“.
Maar waarom werd er toen ook alweer geschoten? Omdat Hamas de oorlogsmisdaad beging om Israëlische burgers met raketten te beschieten (zie ook het Handvest van Hamas). Uiteraard schoot Israël daarop terug. En net zo logisch: nadat Hamas gestopt is met schieten, schiet Israël niet meer terug.
Maar Kuzu neemt aanstoot aan het terugschieten. Het is de kleuterlogica van radicale moslims: “Mama, toen ik dat Joodse jongetje op het schoolplein eens lekker ging schoppen, is hij mij terug gaan schoppen, is dat niet gemeen?”
De gotspe is nog veel groter. Zoals professor Afshan Ellian constateert, gedraagt Denk “zich als een Erdogan-filiaal in het Nederlandse parlement”.
President-dictator Erdogan voert momenteel bij tienduizenden zuiveringen uit van kritische journalisten en politieke tegenstanders, die gevangen worden gezet of ontslagen. Turkije bezet Noord-Cyprus en Koerdistan, de Cyprioten worden bruut onderdrukt en de Koerden worden momenteel aangevallen door het Turkse leger.
Donderdag kondigde Erdogan een nieuw militair offensief tegen Turks Koerdistan aan. En denk maar niet Cyprioten en Koerden voor 98 procent van de bevolking zelfbestuur hebben, zoals de Palestijnen (100 procent in Gaza, 96 procent op de Westbank). Maar Turkije, Erdogan of de Turkse genocide op Armeense christenen worden nooit bekritiseerd, laat staan veroordeeld door Denk.
De houding van Kuzu druipt dus van de hypocrisie.
Netanyahu constateerde treffend:
“We zagen een duidelijk voorbeeld van wie er vrede wil, en wie er geen vrede wil. Ik zal door blijven gaan met het versterken van de internationale positie van Israël en ik zal met trots haar standpunten in de wereld verdedigen. Zoals Menachem Begin zei: ‘Wie zijn neus ophaalt blijft met een kromme neus zitten’.”
