“Geachte redactie,
Tot mijn grote verbazing en woede las ik het artikel van Bert Brussen over het donorschap met de tekst: Zo houdt u de overheid voorgoed bij uw organen weg in 6 simpele stappen.
Weten jullie wel wat jullie hier domweg opschrijven? Het blijft een vrijwillige keuze, dus ga dan niet mensen voorlichten om het juist niet te doen,inplaats van te vertellen dat de keuze blijft om het wel of niet te doen bij jezelf blijft.
En nog mooier zou zijn om wel de voordelen van orgaandonatie op te noemen.Nierziekte
Ik moet heel eerlijk zijn, toen ik jaren terug over orgaandonatie hoorde was ik een beetje bang. Zo van: “Stel dat ik nog te redden ben maar de artsen denken ‘hup organen eruit, die hebben wij hard nodig, jammer van die vrouw maar niemand komt er achter’?”
Ik ben toen informatie bij mijn eigen arts gaan vragen en die vertelde mij dat een onafhankelijke arts erover gaat beslissen in overleg met familie en niet-familie, maar ongevraagd gaan snijden, dat mag beslist niet.Ik wist onderhand wel dat m’n man, waar ik nu 30 jaar mee getrouwd ben,een nierziekte had, maar er was nog niets rampzalig aan de hand dachten de nefrologen.
Zeer kort te leven
Tot zo’n kleine vijf jaar terug ontdekten ze dat het plotseling wel heel erg hard achteruit ging met zijn beide nieren en dat ze zo goed als gestorven waren en er snel hulp geboden moest worden. Ik die al bang was naar het ziekenhuis te gaan voor iets onbenulligs besloot in één keer zonder na te denken om mijn nier te schenken aan mijn man. Maar helaas blijkt mijn man een zeldzame en unieke auto-immuunziekte aan zijn nieren te hebben en geen nier heeft schijn van kans om te overleven want die wordt opgevreten.
Nu heeft hij met zijn dode nieren nog maar zeer kort te leven en moet drie keer in de week dyaliseren. Hij gaat om twee uur weg uit Purmerend en gaat dan naar het AMC in Amsterdam. ‘S avonds komt hij kapot thuis en moet dan nog eten.
Donorschapskaartje
Toch heb ik nog nooit één seconde spijt gehad om die nier te schenken en heb gelijk m’n donorschapskaartje ingevuld om alles weg te geven na m’n dood. Je hebt er zelf niets meer aan en je bent in mijn ogen een egoïst als je weigert om andere mensen te laten leven met jouw organen.
Het blijft natuurlijk vrijwillig, en ieder z’n eigen keus, maar denk er alsjeblieft eens goed over na wat voor goeds er mee gedaan kan worden met jouw organen, waar jij onnodig en nutteloos je kist mee ingaat.
Schandalig, de tranen sprongen me in de ogen
Dus dat artikel dat Bert Brussen schreef om ‘er maar niet aan te beginnen’, om het zo maar plastisch uit te drukken, vind ik echt schandalig en de tranen sprongen in m’n ogen en ik besloot om hierop te reageren, iets wat ik nooit tot nauwelijks doe, maar nu wel omdat het mij echt heel hard raakte.
Stel één van jullie of een partner, kind, geliefde, familielid of vriend(in) heeft spoedig een orgaan nodig en het is er domweg niet, zou je dan ook je schouders ophalen en zeggen “Pech gehad?”.
Nou, ik weet zeker dat je hoopt dat die geliefde persoon gered kan worden met een wildvreemd orgaan en dan ben je op dat moment de gelukkigste op aarde. Voor mijn man telt dat helaas niet meer met zijn 57 jaar, maar er zijn te veel andere patiënten die er al jaren naar snakken en hopen dat ze aan de beurt komen.
Wist je trouwens dat de wachtlijst voor organen wel tot zeven jaar kan duren en dan moet er nog de juiste bloedgroep voor jou zijn.
Verdrietig, boos, onzeker
Nogmaals, ik zal wel vervelend zijn in jullie ogen, maar willen jullie nooit, maar dan ook nooit meer zo schamper over de donorschap schrijven? Want zo maak je een hele hoop zieke mensen erg verdrietig, boos en onzeker.
Ik hoop dat jullie begrip hebben gekregen voor deze brief, en begrip voor al die zielige zieke mensen, en niet meer zomaar klakkeloos iets schrijven.
Ik hoop er iets over te horen of een soort van rectificatie te lezen. Bijvoorbeeld dat men er toch maar wel goed over moet nadenken of het fair is om ‘NEE” in je donorschap te schrijven in plaats van JA!
Met vriendelijke groet,
Jolanda van Heteren-Smit “
Met toestemming van inzender gepubliceerd.
