Tuig zit overal. Niet alleen in Zaandam, ook in Brussel. Tuig dat met alle gemak ‘groot bier’ (excelente cerveja) achteroverdrukt, ten koste van de belastingbetaler. Geïnstitutionaliseerd jatwerk is de broodwinning van voormalig EU-bestuurder Jose Manuel Barroso. De beste man is tot de rang van ”topadviseur” bij Goldman Sachs (GS) verheven. Hij adviseert deze bank over Brexit en de mogelijke financiële kansen hieromtrent voor GS. Zelfs de toch doorgaans makke U4U (de organisatie die Europse ambtenaren vertegenwoordigt) vindt dit ‘”een stap te ver'”. De afspraken zijn immers dat het voormalig lid van de Europese Commissie (1,5 jaar gerekend vanaf mei 2016) dit soort functies niet mag vervullen, wegens de zogeheten ‘conflicts of interest‘ die zouden kunnen ontstaan. Deze forse kritiek interesseert de man überhaupt niet. Hoe ‘pikant’ is zijn aanstelling?
In de nasleep van de economische crisis van enige jaren geleden zag de Europese Commissie toe op het naleven van de financiële en fiscale regels die door de EU-deelnemers waren afgesproken, waaronder de fameuze 3 procent-begrotingsregel. Zoals u weet zakten toen landen als Griekenland en Ierland door het ijs, maar wist laatstgenoemde op wonderbaarlijke wijze (onder andere door het nemen van stevige bezuinigingsmaatregelen), als een feniks uit zijn eigen as te herrijzen.
Het Griekse drama is algemeen bekend; minder bekend is dat ook Portugal, slechts 1 procent van het BBP van de Eurozone, om geld bedelde. Het kreeg maar liefst 78 miljard euro toegeschoven, om de structurele problemen in het land aan te kunnen pakken. De Portugees Barroso speelde hierin een beduidende rol.
Pikanter is dat mede door zijn toedoen Nederland in de crisisjaren 2010 en 2011 verzocht werd om per subiet aan de begrotingseis (maximaal 3 procent fiscaal tekort) te voldoen, anders zou Nederland aan Brussel een boete moeten betalen. Het angsthazencircus in Den Haag wist de media, en de lokale bevolking, overstuur te krijgen en er werd in de Lage Landen veel meer bezuinigd dan nodig was.
Soit. Vrij vlot daarna was de Staat der Nederlanden samen met Duitsland weer het braafste kind van de klas. Niet het Portugal van Barroso. En dat is vreemd.
Nog vreemder is het gegeven dat Portugal al meer dan tien jaar de begrotingsregels van Brussel aan zijn laars lapt (2015: -4,4 procent). Het land weigert maatregelen te nemen die leiden tot een duurzaam begrotingsbeleid. Economische groei is er niet of nauwelijks, innovatie is een woord dat er nog moet worden uitgevonden. Portugese Banken zijn dan ook uiterst zwak gekapitaliseerd. Problemen zijn aanstaande. Het zal Brussel worst wezen. Barroso adviseert immers, toch?
Nóg pikanter is dat deze Barroso medeverantwoordelijk mag worden gehouden voor de totale leegroof van de weinige pensioenfondsen die Portugal rijk was. We beschrijven wederom de jaren 2010 en 2011. In 2011 graaide de Portugese regering, met goedkeuren van Barroso, 5,6 miljard euro uit de kas van lokale (zwak gekapitaliseerde) pensioenfondsen. Het zou om een eenmalige pensioenroof gaan: een briljant, eenmalig plan!
In 2010 echter (op zoek naar laaghangend fruit) werd vrijwel de hele pensioenspaarkas van Portugal Telecom (één van de grootste werkgevers in Portugal) in een pennenstreek genationaliseerd. Ook toen keek ‘topadviseur’ Barroso kritisch toe. Deze jatpraktijken hadden de goedkeuring van Barroso, terwijl dit in andere eurolanden ondenkbaar is. Door dit jatwerk werd de gatenkaas van de Portugese begroting afgedekt. Met min of meer dezelfde trucs wist Griekenland ooit Brussel onaangenaam te verrassen.
Het gevolg van dit topadvies van Barroso is dat Portugal, een vergrijzend en arm Europees land, zijn pensioenverplichtingen voor bijna de volle 100 procent via de lopende begroting moet betalen. Dat wordt dus pijnlijk de komende jaren. Nu al krijgt Portugal zijn huishoudboekje niet op orde. In de nabije toekomst is dat zelfs geheel onmogelijk. En de rekening daarvan? Die betaalt u!
Eind 2016 loopt de rente in Portugal stevig op (als enige in de eurozone) wat duidt op een vertrouwensbreuk bij beleggers (is het land bankroet?). Als straks door Portugal weer om geld wordt gevraagd (adviesje van Barroso aan Brussel), dan mag dat niemand verbazen. Haagse politici zullen dan weer in koor moord en brand gillen, maar middels enig simpel rekenwerk is een aanstaande herhaling van het Griekse drama vrij eenvoudig te voorspellen. Excelente cerveja in het vooruitzicht voor de topaviseur, wederom tientallen miljarden strop voor de Europese belastingbetaler.
De oplossing: de eurozone valt uiteen in zijn natuurlijke delen. De eurofamilie is te kleurrijk en te divers.
