Dit weekend was de eerste officiële workshop voor freelance journalisten hoe zij zelf kunnen publiceren op Blendle. Via Reporters Online (eerder bekend als TPO Magazine) kunnen freelancers al langer zelfstandig publiceren op Blendle en daarmee geld verdienen zonder verbonden te zijn aan een traditioneel medium. Deze ontwikkeling lijkt nu zo hoopvol dat Reporters Online er workshops over aanbiedt. De vraag is: hoe kunnen freelance journalisten via deze weg succesvol publiceren?
De workshop is voor de start al een groot succes. Er zijn elf freelance journalisten – inclusief uw verslaggever – aanwezig en er is al een wachtlijst voor de volgende editie. Meerdere aanwezigen schrijven al voor Reporters Online of willen dat gaan doen. We luisteren naar Ties Joosten “De hoofdredacteur van de Blendle-nieuwsbrief” en Jan Jaap Heij, de baas van Reporters Online. We mogen stukjes over deze workshop schrijven maar citeren is niet toegestaan.
Bij deze workshop leren we veel over innovatie in de journalistiek en dan met name welke waarden op dit moment in de journalistiek leidend zijn. De onderwerpskeuze van de aanwezige freelancers zegt alles: hooguit drie aanwezigen schrijven over zaken als politiek of economie. De rest specialiseert zich in lifestyle-achtige thema’s als film, geldzaken, reizen, gezondheid, talen of levensbeschouwing.
De onderwerpen die in Blendle goed scoren lijken enorm op deze specialismes. Verhalen over persoonlijke problemen van grote groepen mensen scoren heel erg goed, krijgen we te horen. Een belangrijke vraag is bijvoorbeeld hoeveel suiker er in je voeding mag zitten. Het is wel belangrijk dat in dit soort artikelen iemand aan het woord komt die er ook echt iets vanaf weet, is het advies. Ook thema’s als stress blijken heel goed te verkopen.
Andere populaire thema’s zijn human interestverhalen zoals mensen die een aanslag hebben overleefd of een ziekte hebben overwonnen. Ook interviews met intelligente mensen die controversiële dingen zeggen zijn populair. Opinie verkoopt goed als het bovenop het gesprek van de dag zit. Trending topics op Twitter zijn goede voorbeelden. Economische verhalen moeten gaan over zaken waar mensen zich zorgen over maken. Onderzoeksjournalistiek kan scoren, maar is vaak te technisch.
We krijgen de suggestie berichtgeving over bijvoorbeeld de Panama Papers aan te kleden met sfeerbeelden van stranden met een aangename temperatuur. Het gaat immers over Panama. De toonzetting is: er wordt heel veel geschreven maar vaak is de kwaliteit slecht. Stukken zijn niet relevant genoeg, met name als ze over het buitenland gaan, ze zijn niet goed geschreven of ze zijn niet actueel. Meer dan ooit gaat journalistiek over wat scoort bij lezers, niet over wat belangrijk is om te weten. Dat is ook logisch, want anders klikt niemand het aan.
Cijfers krijgen we niet want die zijn geheim, maar de populairste artikelen zouden via Blendle meer dan tienduizend keer worden verkocht. De best verkopende stukken van freelancers waren een verhaal over Ebru Umar en vrije meningsuiting in Turkije, Zomergasten en Arjen Lubach, een goed LinkedIn-profiel maken, Boer zoekt Vrouw en de haat van ISIS jegens Christenen. Dit kan tot 3000 euro bruto omzet opleveren, waar o.a. de 30 procent courtage van Blendle nog vanaf moet. Heel Holland Bakt staat niet in de lijst van populaire artikelen, maar is waarschijnlijk wel populair, horen we.
Dan volgt informatie hoe de nieuwsbrief van Blendle wordt gemaakt. Zes mensen selecteren per week 260 stukken voor de nieuwsbrief waar Blendle-lezers een gepersonaliseerde selectie uit krijgen. Stukken moeten niet te lang zijn, maar ook niet te kort. Er moet balans zijn tussen te veel leeswerk en te snelle stukken die ook gratis verkrijgbaar zijn. Lezers moeten ‘waar voor hun geld’ krijgen, maar risico’s nemen mag, want ze kunnen altijd hun geld terugvragen.
Het is moeilijk een salaris via Blendle te verdienen, al zijn er wel steeds meer journalisten die er significante inkomsten uit halen, horen we. Een tip is daarom eerder werk opnieuw te publiceren. Oude prak opwarmen dus. Ook het actualiseren van eerder werk zodat het opnieuw aangeboden kan worden wordt aanbevolen. Het is niet slim heel veel te publiceren via Blendle, want dat stimuleert de verkoop niet. Publiceren doe je pas als een stuk potentie heeft.
Hier is iedereen bezig met het bereiken van een groot publiek. Over het bereiken van niche-publieken gaat het helemaal niet. Dat blijkt vooral uit de desinteresse die een initiatief als De Reisjournalist ontmoet: reisjournalisten die via Blendle een gezamenlijk magazine aanbieden waarop lezers zich kunnen abonneren. Dit kan een model zijn om lezers te binden en meer content te verkopen dan bij losse artikelen, maar de deelnemers halen hun schouders erover op. De focus is: individueel scoren met een artikel dat de Blendle-nieuwsbrief haalt.
Journalistiek is iets totaal individueels geworden, zo is de impliciete les. Freelancers werken individueel aan individuele verhalen die individueel worden verkocht. Hier wordt publieksgericht schrijven eenzijdig opgevat als: de titel van het artikel moet aansprekend zijn. Het idee dat veel losse artikelen in Blendle nooit gevonden zullen worden en dat ze individueel gewoon te duur zijn, dringt niet door.
De populariteit van de Blendle-nieuwsbrief laat zien dat lezers nog steeds wegwijzers nodig hebben. Artikelen worden niet zomaar gevonden. De aanwezigen gokken op de Blendle-nieuwsbrief en niet op hun eigen kracht om samen met anderen nieuwe merken te bouwen die een groter publiek kunnen aanspreken dan hun individuele artikelen ooit kunnen halen. Eigen marketing en een trouw publiek opbouwen worden genegeerd terwijl een van de sprekers dit wél expliciet aanbeveelt.
Zo worden freelancers uiteindelijk afhankelijk van de samenstelling van de Blendle-nieuwsbrief. Dat wordt natuurlijk nooit een winnend verdienmodel.
