De afgelopen twee jaar werkte Stephan de Vries aan een boek waarin hij een exclusieve blik geeft achter de schermen bij de bikkelharde officiersopleiding van het Korps Mariniers. Vandaag werd Mannen van staal gepresenteerd, waarbij de minister van Defensie Jeanine Hennis-Plasschaert het eerste exemplaar in ontvangst nam. Vorig jaar plaatste ThePostOnline al een fotoreportage van de opleiding. Vandaag op TPO een exclusieve voorpublicatie van Mannen van staal.
“Als een stalen beest glijdt het landingsvaartuig door de Maas. De draaiende motor is nauwelijks hoorbaar, zeker niet voor degenen die geen bezoek vanaf het water verwachten. De imposant verlichte skyline van Rotterdam met de markante bruggen en torens tekent zich af aan de horizon. Het licht op de achtergrond breekt iets van de duisternis. Als de kade in zicht komt volgen de laatste voorbereidingen. Via de radio melden de scherpschutters dat ze goed zicht op het doel hebben en gereed zijn om het vuur te openen. Fabian controleert zijn wapen een laatste keer, kijkt op zijn horloge en ziet dan de klep van het vaartuig zakken. Het duurt nog geen halve minuut, maar het voelt bijna als een uur. Als het staal de stenen van de kade raakt, geeft hij het sein en beginnen de voorste mariniers richting een bosrand, vijftig meter verderop, te rennen.
Even neemt Fabian vanachter de beschutting een moment om zich te oriënteren op de omgeving. Hij ziet drie gebouwen die allemaal identiek lijken. Precies zoals vanmiddag op de satellietfoto’s te zien was. Volgens de verkregen inlichtingen houden de strijders zich op in het middelste bouwwerk. Via de scherpschutters verneemt Fabian dat er twee gewapende wachtposten zijn die af en aan rond het gebouw lopen. Volgens de verstrekte Rules of Engagement zijn het dus legitieme doelen. De eenheid komt weer voorzichtig in beweging. Op linie bewegen ze geruisloos richting het eerste gebouw, van waarachter ze ongezien de aanval op het doel kunnen openen. Het is nu wachten op het eerste schot van de scherpschutters, die de wachtpost zullen uitschakelen en daarmee de aanval openen.
Fabian kijkt nog een keer op zijn horloge. Het is 00.30 uur. Precies op schema. Zachtjes hoort hij de mariniers naast zich ademen. Dan verscheurt een snerpend schot abrupt de stilte, direct gevolgd door een tweede. Direct erna flitsen twee cirkelvormige zoeklichten aan vanaf de brug van de tanker. De één glijdt zoekend over het terrein, de ander blijft strak gericht op de stalen deur van het doel. ‘Doelwit uitgeschakeld,’ hoort Fabian de scherpschutter over de radio zeggen. De wachtposten zijn geraakt, maar daarmee is ook het verrassingseffect als sneeuw voor de zon verdwenen. In een seconde is snelheid belangrijker geworden dan voorzichtigheid.
Opnieuw geeft Fabian zijn eenheid een teken, waarna de groep zich in tweeën opsplitst en ieder een eigen richting opgaat. Zelf gaat hij met zijn mariniers naar de verlichte vooringang. Het andere team verplaatst zich door de verwilderde begroeiing rondom het pand, op zoek naar de zijingang. Iedereen neemt zijn positie in en wacht op het teken om binnen te vallen. ‘Nu!’ Fabian geeft de order door de radio en een moment later worden de deuren opengeblazen en sluipen marinier voor marinier van beide teams het volledig duistere pand in. Ingehouden gestommel neemt het over van de stilte.
Leroy is de voorste man bij het team van Fabian. Terwijl zijn ogen wennen aan de groene gloed van zijn nachtkijker loopt hij stap voor stap de eerste ruimte in, draait de trap op en ziet een gedaante de trap afkomen. Het gezicht van een man is duidelijk zichtbaar, evenals het wapen in zijn handen. In een oogwenk richt Leroy zijn wapen omhoog. Voordat de man kan reageren, haalt Leroy zijn trekker twee keer snel achter elkaar over. De schoten echoën dreunend door het gebouw.
De strijder valt voorover en buitelt vanaf de trap naar beneden, waar hij vervolgens roerloos blijft liggen. Snel wordt het levenloze lichaam opzijgeschoven om de weg vrij te maken. Een stroperig bloedspoor markeert de route die het lichaam daarbij aflegt.
Ongestoord gaat Leroy trede voor trede de trap verder op. De adrenaline giert door zijn lichaam. Hij ziet alles scherper dan normaal. Geen detail ontgaat hem. Hij is bijna boven als vanaf de andere kant in het gebouw ook de doffe dreunen van schoten klinken. Voor wie buiten staat lijkt het gebouw veranderd in een spookhuis, vol lawaai en lichtflitsen. Opnieuw klinkt een salvo, dit keer vanaf de bovenste verdieping, gevolgd door het breken van glas en geschreeuw. Het komt van de andere eenheid die zich aan de andere kant een weg door de verschillende ruimtes baant.
Tijd voor ongerustheid is er niet. De aanval moet door. Eenmaal boven loopt het team van Leroy en Fabian richting een dichte deur. De laatste kamer van het gebouw. Volgens de informatie die tijdens de briefing is gegeven, zijn nog niet alle vijandelijke strijders uitgeschakeld. Dat betekent dat er zich achter deze deur vrijwel zeker nog een aantal schuilhoudt, waarschijnlijk met een wapen gericht op de opening, klaar om de eerste marinier die zich laat zien te verwelkomen met kogels. Daarom wordt de deur vanaf beide zijkanten heel behoedzaam benaderd door het team. Snel maar nauwkeurig wordt de deur geïnspecteerd op boobytraps. Er is in elk geval niets zichtbaar. Fabians hand gaat rustig naar de deurknop. Hij slikt en kijkt op naar Leroy. Die onderdrukt zijn nervositeit en knikt bevestigend. Een seconde later vliegt de deur open, maar nog voordat iemand ook maar een beweging kan maken wordt inderdaad direct het vuur geopend door een ongeduldige terrorist. Kogels razen langs het hoofd van Leroy, die zichzelf nog net kan behoeden voor het zetten van een stap in de deuropening.
Fabian pakt een flashbang uit zijn gevechtsvest en gooit hem op gevoel door de deuropening. De granaat ketst klinkend af op de betonnen vloer en tuimelt onafwendbaar richting de schutter. Een doffe knal dreunt door de ruimte die tegelijkertijd wordt verlichtdoor een oogverblinde felle flits. Direct erna lijkt alles even compleet stil te worden…”
Verder lezen? Mannen van staal wordt uitgegeven door Nieuw Amsterdam en is vanaf vandaag verkrijgbaar in de boekhandel en via internet. Foto’s: Hille Hillinga, Mediacentrum Defensie.
