De Britse staatsomroep drukt de diversiteitsagenda nu al bijna gevaarlijk door in haar personeelsbeleid. De helft van de werknemers en leidinggevenden moet vrouw zijn, 15 % moet van een etnische minderheid zijn, 8 % moet LHBGinTonic-anders-geaard zijn en nog eens 8 % moet beschikken over een handicap.
Dit is al doodeng Orwelliaans en zal leiden tot discriminatie van mensen en het stellen van quota boven kwaliteit. Maar het is nog niet voldoende. Ook inhoudelijk moet en zal multicultuur door de strot van de Britse kijker geramd worden. In nieuwe richtlijnen voor programmamakers die hun producties aan de BBC willen slijten, staat dat producenten “gedetailleerde voorstellen moeten volgen om de representatie van etnische minderheden, gehandicapten en LHBT-mensen zowel voor als achter de camera te verbeteren.”
Er staat geen sanctie op het niet-naleven van de oekaze de richtlijnen, maar de BBC laat weten: “We verwachten van iedere commissie dat zij doet wat zij kan om deze richtlijnen na te leven. De positieve stappen die je zet om onder-representatie aan te pakken, zullen worden meegewogen in onze afweging om producties het groene licht te geven.” Oftewel: de publieke omroep past censuur en dwang toe om een multi-cultureel en divers beeld neer te zetten, ongeacht de realiteit of de kwaliteit.
Binnenkort, in een BBC-vergadering:
– “Nou, mooi plan, een miniserie over de Schotse rebellenkrijgsheer Robert the Bruce. Solide historische research, mooie spanningsboog, creatieve vrijheid fraai toegepast in het liefdesverhaal rond de hoofdpersoon. Maar…Ik kom niet aan de diversiteitspercentages.”
– “Ja nee dat snap ik maar…in vroeg-veertiende eeuws Schotland waren er eigenlijk vrijwel geen negers. Of paki’s. Dus.”
– “Mmm-hmm..” *iets in het dossier krabbelt* “Geen..paki’s. Nee. Maar ergens een grote rol voor, zeg, een wat Noordelijk verzeild geraakte Moor? Moet kunnen toch. Schrijf je die erin, niet als bediende, want dat levert aftrek op.”
– “Dat..dat slaat nergens op. Robert the Bruce was Koning der Schotten en hakte Engelsen in de pan. Ik wil een kostuumdrama maken, ik wil best meewerken maar de man heeft in zijn leven vermoedelijk geen Moor of kleurling gezien. Zal ik er een homo-romance in schrijven anders?”
– “Zo makkelijk gaat dat niet he. Eén roze zwaluw maakt nog geen diverse zomer. Wíl jij wel diversiteit, of ben je gewoon zo eentje die denkt dat de heroïsche Schotse geschiedenis vrijwel alleen over witte mannen gaat?”
– “De vroege Schotse rebellie heeft nou eenmaal alleen witte mannen als hoofdpersoon, dat kan ik ook niet helpen…”
– “A-ha. Nou, wij zijn hier wel klaar, als je niet in staat bent een transgender nierpatiënt of een meta-seksuele vrouw van kleur in een script te verwerken, dan weten wij genoeg. U hoort van ons.”
– “Wacht, wacht! Ik verzin wel wat, ik…ik maak het bolwerk van De Bruce rolstoelvriendelijk want zijn beste vriend is een Iers-Moorse edelman met spierdystrofie! En een crossdresser, ook nog, hij rijdt in zijn jurk in een rolstoel over de aangepaste kasteelmuren enneh…en hij krijgt verkering met een blinde ridder. Met een bruin paard.”
– “Kijk, zie je nou, de wereld is altijd diverser dan je denkt. Een islamitische cameracrew neem ik aan?”
– “Vanzelfsprekend.”
– “Nou, dan noemen we het Robert the Bruce, Koning der Schotten en LHBT-Noordbritten van Diverse Persuasie. En heb jij een mooie serie, straks.”
