“Dirty laundry keeps women busy“. Dat is, of was, de tekst die te lezen viel op de kledinglijn van ex-Anderlecht voetbalprof Dennis Praet.
U hoort de kaken al vallen bij de vele verongelijktheidsbrigades hier ter lande die zich haasten om hun respectievelijke tampons uit te wringen boven de nietsvermoedende ex-Anderlechtprof.
Een onschuldige grap, zegt u? Ordinaire kleedkamerhumor, zegt u? Nee joh. Pure vrouwenonderdrukking is het, ongebreideld seksisme, de zoveelste uiting van micro-agressieve male dominance waar de vrouw al onder gebukt moet gaan sedert Dzjengis Khan. Kortom: koren op de fatsoensmolen van het Belgische Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen die bij monde van Liesbet Stevens de verklaring deed uitgaan dat de tekst “ouderwets en stereotiep” is en derhalve ogenblikkelijk verwijderd dient te worden want kwetsend.
Ik hoor de heren van Voetbal Inside al schaterlachen om de evidente voetbalhumoristische kleedkamerconnotaties, waar dergelijke grappen over en weer natuurlijk volstrekt gemeengoed zijn. Maar anders dan in de beslotenheid van de kleedkamer, vormen zulke onschuldige grappen natuurlijk hapklaar voeder voor de altijd-hongerige fatsoenskuikens van het gelijkheidsfascisme.
In reactie op het draminsult van het Gelijkheidsinstituut bood de ex-voetballer onmiddellijk zijn excuses aan (zoveel ondernemer is hij nog wel): “Ik wil me excuseren bij iedereen die zich gekwetst voelt, dat was zeker niet de bedoeling. Het etiket wordt aangepast. De was en de strijk zijn voor mij deze week.”
