Als opvattingen van feministen lijken op standpunten rechts-populistische partijen, dan zijn deze opvattingen per definitie verkeerd, zo betogen aldus de drie academici Alinehad, Olivieri en Black (NRC, 25 oktober 2016). Dat is een drogreden. Of een opvatting deugdelijk is, is onafhankelijk van degene die deze opvatting bezigt. Het gaat om de argumenten ter onderbouwing van deze opvatting. Wie het doorgaans niet eens is met standpunten van de PVV hoeft daarom nog niet alle standpunten van die partij te verwerpen. Toch is dat precies wat de auteurs doen: feminisme in het rechtspolitieke spectrum is voor hen anathema. De auteurs willen ‘solidariteit met onderdrukte groepen en hun strijd’. Is de essentie van feminisme niet om op te komen voor de rechten en ontplooiingsmogelijkheden voor vrouwen?
De auteurs richten hun pijlen vooral op rechtsfilosoof en feminist Machteld Zee die in haar boek Heilige Identiteiten erop wijst dat de multiculturele samenleving mogelijkheden biedt voor een parallelle structuur waarin islamitische instituten de ruimte krijgen om vrouwen te onderdrukken. Het voorbeeld dat Zee bespreekt zijn de zogenaamde shariarechtbanken in Engeland. Zijn de auteurs van het artikel dan vóór de sharia? Zijn zij voor vrouwenbesnijdenis? Zijn zij voorstander van een opvoed- en onderwijssysteem waarin vrouwen moreel minderwaardig zijn? Hoe zouden de auteurs het zelf vinden wanneer zij in de positie stonden van de vrouwen die in wanhoop naar een sharia-rechtbank stappen om van hun man te kunnen scheiden, omdat de islam het burgerlijk huwelijk en dito scheiding niet erkent?
De auteurs spreken van een ‘klimaat van racisme en islamofobie’ en doen het daarmee voorkomen dat ook Zee hiertoe behoort. Door kritiek op de islam af te doen als islamofobie en/of racisme wordt elke discussie over de islam in de kiem gesmoord. De auteurs wijzen erop dat in het Westen ook sprake is van seksisme en misogynie. Daarmee verwijzen zij naar het omstreden gedrag van Trump. Dit argument is een drogreden. Het wijzen naar een ander doet het paternalisme, seksisme en de misogynie in de islam niet verdwijnen. Het laat alleen zien dat er voor feminisme waarbij mannen en vrouwen niet alleen gelijke rechten hebben, maar ook gelijke en zo groot mogelijke ontplooiingskansen nog een lange weg te gaan is. Het zou goed zijn wanneer de feministen aan de linkerzijde van het politieke spectrum het lef zouden hebben om over hun eigen schaduw te springen en dat feministen zij aan zij strijden voor de bevrijding van alle vrouwen en in solidariteit met de slachtoffers.
Floris van den Berg is feminist. Binnenkort verschijnt zijn boek ‘De vrolijke feminist’.
