Met het debuutalbum Bad Blood en de wereldhit Pompeii uit 2013 werd Bastille één van de meest succesvolle Britse bands. Op Wild World experimenteert Bastille met verschillende stijlen, van hiphop tot harde gitaarrock. Veel teksten van zanger Dan Smith gaan over proberen om te gaan met het dagelijkse nieuws en de zorgelijke staat van de wereld. “Je moet wel gestoord zijn om er niet door geraakt te worden. Tegelijkertijd gaat iedereen de volgende dag weer gewoon naar zijn werk.”
Zanger en songschrijver Dan Smith formeert Bastille in 2010. Na wat kleinschalige releases tekent de band bij het Virgin-label en dan gaat het hard. In 2012 maakt Bastille naam met de singles Overjoyed en Flaws en een optreden op het Glastonbury festival. Bad Blood wordt het best verkochte digitale album van 2013 en Pompeii een wereldhit. Bastille toert tot 2015 en begint daarna te werken aan het tweede album Wild World dat wordt voorafgegaan door de single Good Grief.
Volgens Dan Smith stelde Bastille zich open voor allerlei muzikale stijlen. “Soms speelden we zo heavy dat het leek alsof we een andere band waren”, blikt hij terug. “Gewoon doen wat in ons opkwam zonder in een bepaalde stijl te denken, dat was het idee. Toen we met Bastille begonnen, zouden we nooit een harde song als Blame hebben gemaakt. De afgelopen jaren hebben we geleerd: als wij het spelen, is het Bastille. We kunnen doen wat we willen, zolang wij het leuk vinden. Hopelijk vinden onze fans het ook interessant. We wilden in ieder geval niet ons eerste album herhalen.”
De zanger zeggen geen druk te voelen om het succes van Bad Blood met Wild World te evenaren. “Niemand voorzag dat die plaat zo groot zou worden. Het was geweldig om mee te maken en hopelijk kunnen we het succes voortzetten. Maar we maakten beide albums eigenlijk met dezelfde insteek: zonder enige verwachtingen.”
Smith noemt het nummer Warmth een kernsong. “Dat werd de ruggengraat van het album. Toen we het schreven bedachten we ook de albumtitel Wild World. Het gaat grofweg over de zorgelijke staat van de wereld en hoe je daar als persoon mee omgaat. Dat thema komt simpelweg voort uit het nieuws volgen eind 2015, toen we met het album bezig waren. Het is ongelooflijk deprimerend en onbegrijpelijk. Tegelijkertijd gaat het leven gewoon door. Op dit album zingen we over dat gecompliceerde gevoel. We hebben geen antwoorden of diepere inzichten, want uiteindelijk zijn we ook maar gewoon vier idioten in een band.”
