De nieuwe Renault Mégane Estate is er niet meer alleen voor dat leger lease-klevers. Hij is zelfs langer dan de hatchback en daarmee een ideale familie-kruiser.
Doorgaans worden de ontwerpen van stationswagons simpelweg op de carrosserie van een sedan of hatchback geplakt. Onze landgenoot Laurens van den Acker, head-designer bij Renault, pakte dat even anders aan. Hij maakte de Mégane Estate, zoals ie nu officieel heet, iets langer. Een vrij uitzonderlijke en gedurfde ingreep in de auto-industrie. En die extra centimeters, want daarover hebben we het, betalen zich vooral achterin uit. Ook voor groeistuipende puberslungels blijkt op de achterbank van de Mégane nu tevens plenty ruimte. Dat de station een totaal eigen signatuur heeft, is overigens terecht, want meer dan driekwart van de Mégane’s die de showroom verlaten, is een station. Dat ie op vakantie (met caravan naar de Ardèche, dat spreekt) gezinsfähig is, blijkt uit de standaard trekhaak, die je gelukkig uit cosmetisch oogpunt ook weer kan inklappen. Een premium-handigheidje.
Sowieso heeft deze voiture een luxe uitstraling, zeker van binnen. De versie die wij reden in het Duitse Taunus-gebied – verrassend dichtbij, dit terzijde – was opgeleukt met het inmiddels bijna vertrouwde Renault Multi Sense-systeem. Je kan er bijvoorbeeld de interieur-verlichting mee instellen, van een gezellig kopergoud tot Bobbi Eden-roze. Ook de klokjes kan je aanpassen. Vind je het geinig om in de permanente file op de A6 (waarom betalen we nog wegenbelasting?) je klokken in ADHD-achtig inferno-rood te programmeren? Be vooral Renault’s guest. Ook kan je het motormanagement zo afstellen, dat je maar naar het gaspedaal hoeft te kijken en hij springt als een gifkikker vooruit. Dat Fransen perfect dieseltjes kunnen bouwen, is bekend en dat geldt weer helemaal voor de 1.6 dieselmotor met turbo, die 130 paarden mobiliseert.
Zowel op de Autobahn als de Bundesstrassen reed ie zowel robuust als assertief (de tussensprintjes zijn aangenaam klinisch), al geeft ie eenmaal in de zes wel veel comfort en rust, maar minder sjoege. Soit. Een slurper is de Mégane zeker niet, maar verwacht zeker geen zuinigheids-records. Het merk is de laatste jaren overigens in een winning mood. De nieuwe modellen zijn chique (en succesvol), degelijk in elkaar geschroefd (was wel eens anders) en bereikbaar geprijsd. Qua segment zit de Mégane tussen premium en compact, maar neigt met zijn uitrustingsniveau en ook rijgevoel (machtig) bijna naar de Talisman, waarmee het ook veel elementen deelt.
Een strategie die zeker bij gezinnen aan zal slaan, want de zakelijke markt (waaraan Renault per jaar met gemak zo’n twintigduizend exemplaren sleet) is door de gelijkgetrokken bijtelling voor de ooit fiscaalvriendelijke Megane moeilijker. Niet voor niets heeft Renault de instapprijs opvallend scherp gesteld met een kleine 21-mille, liefst tweeduizend euro goedkoper (!) dan voorheen. Wil je echter splurgen, gooi dan bijna 33 mille stuk op de GT-versie met een benzinebeul van 205 PK en 4Control, waarbij de achterste wielen soms scherp meesturen. Ja, wij begrijpen wel, waarom dat Renault-logo op de grille steeds groter en groter is geworden. De Fransen zijn opvallend trotser (terecht) en zijn zeker niet meer dat automerk van dat verlegen Wybertje.
