De teerling is geworpen. In Vlaanderen kiest men voor de vlucht voorwaarts en schaft men Zwarte Piet af. Een heus ‘Pietenpact’ bezegelt het lot van de zwarte compaan die Sinterklaas sinds jaar en dag vergezelt. Niet dat er enig draagvlak bestaat voor die beslissing. Vergeleken met wat er bij onze Nederlandse noorderburen plaatsvindt aangaande de Sint zijn trouwe metgezel, stelt de “Zwarte Pietendiscussie” bij ons nagenoeg niets voor (tenzij bij enkele individuen behorend tot het mini-beweginkje Movement X.)
Wellicht met de bedoeling deugdelijker te zijn dan alle deugdelijke Gutmenschen samen, trekken verschillende organisaties de kaart van de politieke correctheid. De onderwijsnetten, Studio 100, producenten van kinderprogramma’s en tal van anderen: ze doen allemaal mee aan het opbod aan morele superioriteit. De betrachting van het Pietenpact is om ‘raciale stereotypering’ uit de wereld helpen. Het pact maakt in feite deel uit van een spelletje dat al jaren aan de gang is dat ‘wie steekt de ander voorbij in zelfgenoegzame moraliteit?’ heet.
Nu is het al enige tijd bon ton om tradities te mollen zoals Mao Zedong mussen molde. Tradities staan immers de ideaalstaat die de multiculturele samenleving zou moeten zijn in de weg. Het is te zeggen: tradities die de blanke westerse wereld toebehoren staan die ideaalstaat in de weg. Want ze ontnemen de Ander (hier gebruikt om ‘de migrant’ of ook wel ‘allochtoon’ aan te duiden), aan wie een soort goddelijke status wordt toegekend, de kans om zich ten volle te ontplooien. De fameuze Ander wordt door de architecten van een Nieuwe Wereld als opstapje zonder schroom gebruikt om hun gekoesterde utopie te bewerkstelligen, namelijk de creatie van ‘één wereld van mensenbroeders’.
Inderdaad, als opstapje, want ook in de hele Zwarte Pietendiscussie (althans voor zover die in Vlaanderen bestaat) komt de vraag om het afschaffen van onze zwarte vriend niet eens van die Ander. De vraag wordt domweg niet gesteld, maar wel prompt beantwoord door de zelfverklaarde protagonisten van een Nieuwe Wereldorde. Zij weten wat goed is.
Nu ja, het hing al een tijdje in de lucht. Ondanks wereldwijde signalen dat grote delen van de westerse bevolking de uitverkoop van hun identiteit niet pikken, menen betweters alsnog de forcing te moeten voeren. Arrogant en zonder oog voor de gevoeligheden van het gros der mensen maken deze betweters datgene waar wat ze pretenderen te bestrijden. De solidaire ‘allemaal 1-wereld’ waar ze naar streven wordt in werkelijkheid dag na dag verdeelder, ontevredener en intoleranter.
Doodsbedreigingen zijn aan de orde van de dag, haatcampagnes idem dito. Vaak betreft het een hetze die wordt gevoerd (via de media en andere kanalen) tegen onwelgevallige meningen. Eenieder die het aandurft de grote utopie van de multiculturele heilstaat te bekritiseren moet eraan geloven. Critici worden monddood gemaakt of komen in het beste geval heel summier in de media aan bod, tenzij om gedemoniseerd te worden.
De Gutmensch, een Jozef II van Oostenrijk-kloon die meent met een pennentrek de Oude Wereld te kunnen uitwissen, voelt niks dan minachting voor de besoignes van het gewone volk. Die onverlichte bende malloten moet volgens hem goed- dan wel kwaadschiks in het gareel van de Brave New World gedwongen worden. Ze moeten en zullen de zegeningen van het multiculturalisme omarmen, zoniet kunnen ze zich aan represailles verwachten.
Tekenend voor dit klimaat van meningenvervolging zijn de talloze uitlatingen van “vooraanstaanden” waarin wordt geijverd voor een soort censuskiesrecht. Omdat het volk het toch niet snapt, is het volgens de ‘nieuwe verlichten’ misschien beter om bepaalde delen ervan gewoonweg hun kiesrecht te ontnemen. Kiezen voor Trump, Vlaams Belang, Wilders, Brexit; of, godbetert, Zwarte Piet laten voortbestaan: grote delen van het volk lijken maar niet te willen meestappen in het verhaal van de globalisering. Die mentaal achtergestelde bende getuigt zowaar van een geborneerde gehechtheid aan tradities. Waarom snappen die oubollige pretverstoorders niet dat in een postmoderne wereld identiteit een vloeibaar begrip is, dat tradities in een handomdraai kunnen worden ingeruild voor iets veel grootser, namelijk éé wereld met allemaal gelijkgestemde zielen op weg naar de bevrijding van het mensenras? Al deze vragen kwellen de keurige wereldburger-Gutmensch in zijn slaap.
De Zwarte Pietenkwestie is een symptoom van de Gutmenschitis die de westerse wereld in haar greep heeft. Het verschil met vroeger tijden is dat diegene die de beslissingen neemt niet meer als individu herkenbaar is. Was Jozef II nog grotendeels persoonlijk verantwoordelijk voor de invoering van de wetgeving in zijn rijksdelen, de persoon die Zwarte Piet verbiedt valt niet te traceren. Een onontwarbaar kluwen aan politiek correcte inzichten, gevormd en gekneed in de loop der tijd door verschillende mensen, actiegroepen en organisaties bepaalt de gang van zaken. De machine die onze samenlevingen doet draaien is een veelkoppig monster.
Een einde lijkt er voorlopig niet te komen aan de ‘wij schaffen onszelf af’-politiek van zichzelf moreel superieur wanende Goedmensen. Verblind door hun eigen opgeblazen zelfgevoel en popelend om door gelijkgestemden te worden binnengehaald als ware pioniers van de Nieuwe Wereldorde, vertrappelen ze met hun zevenmijlslaarzen het popolo minuto.
Dat het ongenoegen onder de bevolking zal blijven groeien staat buiten kijf. Men kan onmogelijk de mensen in het aangezicht blijven spuwen. De kruik gaat zolang te water tot ze barst.
Foto: Maarten Brante.
