Deventer gaat mee met zijn tijd. Het heeft tot november 2016 geduurd, maar de laatste telefooncel is maandag verdwenen uit het straatbeeld. Dat meldt de Stentor. Het was een van de laatste klassieke telefooncellen van Nederland.
De telefooncel stond op de hoek van de Keizerstraat en de Geert Grootestraat. De beheerder, RBL Telecom, was niet bereikbaar voor de Stentor.
Anp
Voor jonge lezertjes:
Toen jullie pappa en mamma klein waren bestond er nog niet zoiets als een smartphone of zelfs maar een mobiele telefoon. Bellen kon alleen via een zogenaamde ‘vaste lijn’, zoals bijvoorbeeld thuis met een telefoon die voorzien was van druktoetsen of een draaischijf. Deze telefoontoestellen konden worden gekocht maar vanwege de hoge aanschafprijs waren ze ook te huur
Wie buiten huis wilde bellen was aangewezen op een ‘telefooncel‘. Dit was een klein glazen hokje (een ‘cel’) waarin een telefoontoestel hing. Tegen betaling van muntgeld (zogenaamde ‘kwartjes‘) en later middels een ‘telefoonkaart‘ kon er worden gebeld.
Het zogenaamde ‘vast bellen’ was overigens schreeuwend duur. Niet alleen moest er bij de ‘PTT‘ (een staatsbedrijf) een maandelijks telefoonabonnement worden afgesloten, ook rekende de telefoonmonopolist een bedrag per tijdseenheid, de zogenaamde ‘telefoontik’. Hoe lager een gesprek duurde, hoe meer tikken je kwijt was, hoe duurder een gesprek.
Pas na het openbreken (‘liberaliseren’) van de markt en daarna de komst van mobiele communicatie werd telefoneren ook betaalbaar.
Vraag er maar eens naar bij pappa en mamma, waarschijnlijk hebben ze nog wel een T65, Twintoon of zelfs een ‘autotelefoon‘ op zolder staan.
Een telefooncel:
