De ‘linkse’ politieke en media elite in Nederland verguist Trump zonder enige nuance. Tegelijkertijd is diezelfde elite voorstander van veel zaken die Trump wil realiseren. We kunnen dus concluderen dat de Nederlandse “linkse” elite druk bezig was met een onnozel wedstrijdje “wie is het meeste anti-Trump” zonder te weten waar het inhoudelijk over ging.
Trump heeft verschillende voorstellen tot beleid gedaan. Laten we enkele belangrijke voorstellen op een rij zetten:
Een actuele splijtzwam in de mondiale politiek is of er meer of minder vrijhandel moet komen. TTIP is het beoogde vrijhandelsverdrag tussen de USA en de EU dat de trans-Atlantische handel vrijer moet maken. CETA is een vergelijkbaar verdrag tussen Canada en de EU.
In Europa is het ‘links’ dat fulmineert tegen zowel TTIP als CETA. De jongerenclub van GroenLinks (DWARS) heeft na het goedkeuren van CETA zelfs een open brief gestuurd naar premier Trudeau van Canada waarin zij haar teleurstelling hierover uitspreekt. Vrijhandelsverdragen worden door ‘links’ gezien als een uitwas van het neoliberalisme, waardoor werkgelegenheid weglekt en de gewone man de dupe is.
Clinton is een fervent voorstandster van TTIP. Trump daarentegen heeft aangegeven dat wat hem betreft vrijhandel in het algemeen en TTIP in het bijzonder van tafel gaat. Want volgens Trump treft vrijhandel de gewone man.
Trump zit hier dus exact op de lijn van de linkse politieke partijen in Nederland, terwijl Clinton een lijn zou hebben gevolgd, die hier dwars tegenin gaat.
Volgens de leer van John Maynard Keynes moet een overheid in tijden van economische tegenspoed investeren in de economie. Sinds de Tweede Wereldoorlog is dit altijd het standpunt geweest van ‘links’ en dat is het nog steeds.
Precies deze politiek wil Trump volgen: investeren in de lang verwaarloosde infrastructuur van Amerika. Het opknappen van bruggen, wegen, spoorwegen, scholen, ziekenhuizen, binnensteden en de ICT-infrastructuur moeten enerzijds de Amerikaanse economie een betere basis geven en anderzijds voor grootschalige werkgelegenheid gaan zorgen voor met name de groep die nu buiten de boot valt.
Trump voert hier dus dezelfde economische stimuleringspolitiek die de linkse partijen in Nederland voorstaan.
Vanaf de Tweede Wereldoorlog tot ongeveer 2008 was het linkse standpunt in Europa dat er moet worden gestreefd naar vreedzame betrekkingen met Rusland. De Duitse sociaaldemocratische kanselier Willy Brand werd bekend om zijn Ostpolitik die voor ontspanning moest zorgen in de relatie met toen nog de Sovjet-Unie. Politiek ‘rechts’ was altijd voorstander van een hardere lijn richting Rusland.
Trump kiest voor een betere relatie met Rusland. Dit is in tegenstelling tot de keuze van zowel Clinton als de meeste linkse partijen in Nederland, die sinds 2008 een agressieve politiek richting Rusland voorstaan, waar het associatieverdrag met Oekraïne een onderdeel van is. In Nederland zitten aan de linkerkant alleen de SP en de Partij voor de Dieren nog op de oude linkse verzoeningslijn, inmiddels vergezeld door in ieder geval de PVV, VNL en Forum voor Democratie.
Ook in dit dossier voert Trump dus een linkse politiek.
Het lijkt erop dat de ‘linkse’ elite in Nederland zich bij haar “Kijk-mij-eens-tegen-Trump-zijn” uitlatingen slechts heeft laten leiden door de minder genuanceerde uitspraken van de heer Trump en niet verder heeft gekeken naar de veelal linkse inhoud van zijn beoogde beleid. Van een ‘elite’ had meer diepgang mogen worden verwacht.
