“Het was acht maanden voor de moord op Theo van Gogh. Bij de politieke elite ging het alleen maar over de toon van het debat, het fatsoen.
Ik zie niet waar dit eindigt. Het leidt tot erosie van het vertrouwen in een onafhankelijke rechterlijke macht. De gevolgen worden onderschat.’
De rechterlijke macht zou veel pluriformer moeten zijn, ze zouden bij het koffiezetapparaat ook eens een collega tegen moeten komen die zegt: ik stem op de SP of PVV.
Men denkt dat aangifte doen een manifestatie is van tolerantie. Het is het tegenovergestelde. Tolerantie betekent dat je kunt leven met meningen die je verwerpelijk acht en die je niet door dwang onderdrukt.
‘De wet beschermt bepaalde groepen – ras, godsdienst, handicap, seksuele voorkeur en geslacht. Geen nationaliteiten.
Laten we zo min mogelijk als kwetsend interpreteren. Als men in Congo ‘minder Belgen’ roept, nou, neem dat in overweging. Schiet niet te snel in een kramp.
Wilders is veel meer gevolg dan oorzaak. We hebben het hier over het islamistisch theoterrorisme, terrorisme dat is gemotiveerd door een godsopvatting. Dat theoterrorisme is niet in de wereld gekomen omdat Geert Wilders nare uitspraken doet over Marokkanen.
Salman Rushdie, Kurt Westergaard, Ayaan Hirsi Ali, de Zweedse kunstenaar Lars Vilks, Geert Wilders. Als we hun staatsbeveiliging niet praktiseren, betekent dit een doodvonnis.
Elke oplossing begint bij de goede diagnose. Wilders benoemt het probleem, Trump doet dat. Die zegt: ‘We have a problem with radical islam.’ Obama zei het anders: ‘We have a problem with violent extremism.’ Dat is de verkeerde diagnose, te vaag. Dat het om islamisme gaat, moet je uitspreken. Zolang politici dat hier niet doen, krijg je een heel grote PVV.”
Was getekend: Paul Cliteur. Niks meer aan toe te voegen. En nu maar wachten op het Volkskrant-interview dat eindigt met de vraag: ‘Bent u niet bang dat veel lezers uw boek zien als intellectuele rechtvaardiging voor Samsom/Buma/Rutte/Pechtold/etc?‘
–
Paul Cliteur is de schrijver van Bardot, Fallaci, Houellebecq en Wilders, dat op 14 november 2016 verschijnt en waarin hij de processen vergelijkt tegen Brigitte Bardot, Oriana Fallaci, Michel Houellebecq en Geert Wilders op basis van vreemdelingenvrees.
