Een van de dingen die mij wat onbevredigd achterlaten bij het maandag voortgezette proces van Geert Wilders is dat zo weinigen zich lijken te realiseren dat het hier gaat om een veel bredere kwestie dan die ene figuur Geert Wilders en die ene uitspraak “minder, minder, minder”. Het is een Europees fenomeen.
Geert Wilders hoorde 5000 euro tegen zich eisen. Voormalig filmster Brigitte Bardot heeft inmiddels een lange geschiedenis van vervolgingen achter de rug vanwege het “aanzetten tot rassenhaat” en het “beledigen van moslims”.
Op 3 juni 2008 werd voor de vijfde keer uitspraak gedaan in een zaak tegen Bardot. De laatste keer dat zij werd vervolgd, werd een boete geëist van 15.000 euro vanwege haar uitspraak dat de moslimgemeenschap bezig was met het “vernietigen van ons land en het opleggen van hun gewoonten aan ons”.
Bij justitie was naar eigen zeggen enige vermoeidheid opgetreden na zoveel vervolgingen, gaf men aan. De openbare aanklager, Anne de Fontette, verklaarde: “Ik ben een beetje moe geworden van het vervolgen van mevrouw Bardot” (‘lasse et fatiguée’). Hier en daar werd zelfs gesuggereerd dat de hoogte van de boete voor Bardot (15.000 euro) te maken zou hebben met justitie die zo “moe” van haar geworden was: “La justice a manifesté son impatience mardi vis-à-vis de Brigitte Bardot en lui infligeant une amende de 15.000 euros pour incitation à la haine envers la communité musulmane”.
Het bedrag was verdriedubbeld ten opzichte van een vorige veroordeling (de vierde van de vijf). Aldus geschiedde voor de rechtbank die luistert naar de enigszins onheilspellende naam “Le Tribunal Correctionnel de Paris”.
Bij Bardot vinden we een motief voor haar overtuigingen dat we niet aantreffen bij de andere personen die met justitie in aanraking kwamen wegens islamkritische uitspraken. Bij Bardot hangt dit samen met haar engagement voor dierenrechten.
De zaak is deze. Moslims vieren het feest van Aïd-el-Kébir. Dat is een feest dat herinnert aan de bereidheid van Abraham (in de islam: Ibrahim) om zijn zoon te offeren op bevel van God. Die bereidheid wordt gevierd door een schaap te offeren. Nu gaat het in deze controverse om de vraag hoe dat schaap wordt geofferd: verdoofd dan wel onverdoofd. De verdoofde slacht is diervriendelijker. Maar godsdiensten als islam en ook het jodendom bepleiten een onverdoofde rituele slacht en als uitvloeisel van hun godsdienstvrijheid.
Franse “antiracismegroepen” hadden de hand weten te leggen op kritische opmerkingen die Bardot had gemaakt over dat feest tegenover de toenmalige president Nicolas Sarkozy. De gewraakte opmerking die Bardot gemaakt had was: “Ik ben het zat onder de duim te worden gehouden door een volksdeel dat erop uit is ons te vernietigen, ons land te vernietigen en ons hun wil op te leggen” (‘Il y en a marre d’être menés par le bout du nez par toute cette population qui nous détruit, détruit notre pays en imposant ses actes”). Zij sprak ook van de “islamisering van Frankrijk”.
De toen 73-jarige Bardot was niet aanwezig bij het proces. Wel verklaarde zij in een brief aan de rechtbank dat zij misselijk werd van deze vervolgingen (‘Je suis écoeurée par le harcèlement que me portent ces associations‘). Ook verklaarde ze niet te zullen zwijgen zolang de dierenmishandeling voortgaat.
Niet te zullen zwijgen. Je hoort het bij meer gewetensdaders waar Europese Openbaar Ministeries mee te maken zullen krijgen. Het proces Wilders II maakt deel uit van die trend.
Lees het nieuwe boek van Paul Cliteur: Bardot, Fallaci, Houellebecq en Wilders: de juridische vervolging van religiekritiek en vreemdelingenvrees, De Blauwe Tijger, Groningen 2016
