In het archief van de militaire veiligheidsdienst MIVD moet veel meer beeld- en geluidsmateriaal liggen van Dutchbatters die oorlogsmisdaden hebben vastgelegd na de val van Srebrenica. Namens inmiddels ruim tweehonderd leden van Dutchbat III willen de advocaten Klaas Arjen Krikke en Michael Ruperti daarom via een gerechtelijk bevel inzage krijgen in het geheime beeldmateriaal. Het gaat om afdrukken van ten minste acht fotorolletjes, stellen zij.
De advocaten veronderstellen dat aanzienlijk meer bewijsmateriaal van wandaden bestaat. Dat wordt beschreven in het Feitenrelaas Debriefing Srebrenica van 22 september 1995, ruim twee maanden na de val van de enclave. Daarin wordt gemeld dat circa 95 procent van de Nederlandse militairen beeld- of geluidsmateriaal heeft gemaakt in Srebrenica.
Een deel is in opdracht van hun superieuren vernietigd, maar “desondanks is veel materiaal toch in Nederland aangekomen’’, zo staat in het feitenrelaas. Wat daarmee is gebeurd, is onduidelijk. De raadslieden willen daarover opheldering omdat dat een rol spelen kan bij de onderbouwing van een schadeclaim namens de militairen van Dutchbat III tegen de Staat.
“Die foto’s zijn in opdracht van de hogere defensieleiding vernietigd of door de MIVD in beslag genomen’’, zegt Krikke. “Dutchbatters zijn onder druk gezet om hier verder geen ruchtbaarheid aan te geven.’’
Verder zeggen de raadslieden “sterke aanwijzingen te hebben dat hoge ambtenaren en officieren van de defensiestaf minister Joris Voorhoeve destijds cruciale informatie hebben onthouden over de afspraken tussen de VN en generaal Mladic”. Het gaat onder meer om faxberichten met afspraken over het transport van de moslimbevolking.
Het Nederlandse bataljon Dutchbat III opereerde in 1995 in VN-verband in Srebrenica toen de enclave werd ingenomen door Bosnische Serviërs. Die vermoordden bijna 8400 moslimmannen en -jongens. Het ontwikkelen van het beruchte filmrolletje van die wandaden zou zijn mislukt “door een door niemand gewenste menselijke fout”, stelden onderzoekers van het NIOD.
De veteranen van Dutchbat III vinden dat ze ten onrechte verantwoordelijk zijn gehouden voor het falen van de missie. Zij menen dat ze “willens en wetens” op een onuitvoerbare missie zijn gestuurd.
Anp
