Een burgemeester van een Nederlandse gemeente vroeg aan de officieren van justitie een lijst te maken van recidiverende jonge criminelen. Hij wilde een einde maken aan de overlast in bepaalde wijken en aan het gevoel van onveiligheid bij de burgers. De officieren van justitie vonden er veertig. Op de omslag van het interne rapport stonden de foto’s van dit gezelschap. De jongste was 15 en de oudste 23. Allemaal bruin en zwart. Dat was raar, want in die gemeente waren minder dan tien procent allochtonen. Eerlijkheidshalve moet worden gezegd dat tussen die foto’s één wit kopje te zien was. Dat was van een jonge, vuurwapengevaarlijke Servische crimineel. Ook geen volk om gezellig thee mee te drinken.
Nader onderzoek van die lijst leverde een verrassend resultaat op. Bij de helft ging het helemaal niet om recidiverende delinquenten. Volgens hun strafregister was het laatste delict een jaar of zelfs twee jaar geleden gepleegd. Ook met de misdrijven viel het meestal mee. Het enige delict van een Marokkaanse jongen was dat hij de omheining van een weide had vernield. Slechts tien van de veertig waren echte recidivisten, die ernstige misdrijven hadden gepleegd.
In de twaalf steden waar ik projecten voor jeugdige delinquenten heb opgezet, heb ik slechts eenmaal zo’n flagrant bewijs van racisme ontdekt. Het zou interessant zijn om bijvoorbeeld in Amsterdam te onderzoeken wat de fameuze TOP600-lijst verbergt. Of is het ondertussen de TOP16000 geworden? Weet ik veel.
Het probleem is dat er geen onafhankelijke onderzoeksbureau’s zijn om dit te onderzoeken. Ook de Sociale Faculteiten van onze universiteiten doen bevooroordeeld onderzoek. Die instellingen zijn namelijk afhankelijk van subsidies van de overheid. Die zorgen er dus voor dat hun onderzoeksdesigns zodanig zijn gefabriceerd, dat ze voor de ambtenaren welgevallige resultaten opleveren. Desnoods wordt de statistische molen in de juiste windrichting geplaatst. Er moet nu eenmaal brood op de plank komen.
Ik ben er nog steeds trots op dat twintig jaar geleden ik de voorpagina van de Nijmeegse universiteitskrant haalde, met de uitspraak dat 90 procent van het onderzoek aan de Faculteit Sociale Wetenschappen zinloos is. Dat werd mij niet in dank afgenomen, alhoewel een paar collega’s mij toefluisterden dat ik gelijk had. Dit jaar werd mijn stelling bevestigd door Amerikaanse onderzoekers. Het bleek namelijk dat 40.000 experimenten die door psychologen in gerenommeerde wetenschappelijke tijdschriften werden gepubliceerd bij replicatie hun conclusies niet bevestigden. Je vraagt je af waarin onze studenten psychologie en criminologie worden opgeleid.
Terug naar justitie. We zouden de vraag kunnen stellen of hun racisme terecht is. Een zeer onbehoorlijke vraag. De linkse goedmensen zullen steigeren, alleen al bij de gedachte. Maar toch. Die officieren van justitie, toevallig allemaal dames, zagen net als de politieagenten met lede ogen aan hoe die wijken verloederden. Bejaarde mensen durfden nog nauwelijks de straat op. Bij de winkelcentra stonden de godganse dag groepjes jonge allochtonen die ofwel dealden, ofwel voorbijgangers provoceerden en vrouwen vernederend allerlei vulgariteiten toeriepen. In sommige straten was het aantal inbraken niet bij te houden.
Wat een hemelsbreed verschil met vroeger, toch er nog geen allochtonen waren. Mijn bejaarde ouders konden ’s nachts van hun stamcafé veilig naar huis wandelen. Er was toen geen sprake van enig gevaar. Toen ik in de jaren zestig in Brussel woonde werden de staatsloten op straat door blinden verkocht. Die zijn definitief uit het straatbeeld verdwenen toen Marokkaanse jochies hen stelselmatig beroofden.
Het zou te ver gaan om de stelling ‘Justitie racistisch? Terecht’ te gaan verdedigen. Toch kan het nuttig zijn de werkelijke reden van racisme in onze samenleving bloot te leggen. De Lügenpresse en de Dolgedraaide Wereld van de VARA ontwijken stelselmatig die analyse.
We weten natuurlijk allemaal dat de meerderheid van de jonge Marokkanen en Antillianen niet crimineel is, gewoon studeert en later zal bijdragen aan onze welvaart. Het probleem is dat als 15 procent niet deugt en hele wijken terroriseert de bevolking dit spuugzat wordt. De enige oplossing is keiharde repressie en uitzetting van al wat niet deugt, familie incluis. In die zin geef ik die officieren van justitie gelijk, alhoewel zij mij als orthopedagoog wel konden uitkotsen.
