“Wat we ook vinden de beslissing van de Britse kiezer om uit de EU te stappen en wat we ook vinden van het Amerikaanse volk om Donald Trump hun volgende president te maken, er is geen twijfel mogelijk dat dit een schreeuw van woede was door mensen die vinden dat ze zijn verlaten door hun leiders.
Het was, daarover lijkt iedereen het eens, het moment waarop zij die vergeten waren spraken, hun stemmen gebruikten om het advies en begeleiding van experts en elite te verwerpen.
Wat nu belangrijk is, veel belangrijker dan de keuzes gemaakt door de kiezers zelf, is hoe de elite gaat reageren. Moeten we, als reactie, deze stemmen zien als dat wat voortkomt uit ruw populisme dat de feiten negeert en proberen om hun keuzes te omzeilen of te doorkruisen? Ik wil betogen dat dit een vreselijke fout zou zijn.
We moeten de barrieres tussen naties en volkeren neerhalen, niet opwerpen. En als we een kans willen krijgen om dat te doen zullen de leiders van de wereld moeten erkennen dat ze hebben gefaald en nog steeds voor velen falen.
We kunnen het bewerkstelligen, ik ben erg optimistisch over mijn soort. Maar het betekent wel dat de elite, van Londen tot Harvard en van Cambridge tot Hollywood, de lessen van het afgelopen jaar moeten leren. Boven alles zullen ze zich een vorm van nederigheid moeten aanleren.”
Aldus Stephen Hawking, het aan ALS lijdende genie in een rolstoel, in The Guardian, het club/parochieblad voor alle policor inwoners van Ivorentorië.
Nu maar hopen dat de elite ook écht in staat zal blijken te zijn hun rancune en machtswellust te overwinnen.
