Op zijn vierde album Trick snijdt Jamie T meer dan eens maatschappelijke thema’s aan maar hij durft zijn muziek niet politiek getint te noemen. De 30-jarige Britse zanger is wel bovenmatig geïnteresseerd in die tak van popmuziek. “Bruce Springsteen, Rage Against The Machine of The Clash laten je echt nadenken over wat er aan de hand is. Ik som eigenlijk gewoon op wat ik om me heen zie gebeuren.”
Jamie T heet eigenlijk Jamie Alexander Treays en komt uit Wimbledon. Hij breekt door in Engeland met zijn debuutalbum Panic Prevention uit 2007. Na Kings And Queens (2009) blijft het lang stil rond de Brit maar in 2014 is hij terug met Carry On The Grudge, nu gevolgd door het vierde album Trick. Zijn muziek is een mix van pop, rock, indie en hiphop.
Jamie T is geëngageerd maar vindt zichzelf geen politieke songwriter. “Ik heb het om een paar redenen nooit echt aangedurfd. Mijn generatie heeft zich politiek altijd nogal apathisch opgesteld, bijvoorbeeld tijdens de oorlog tegen Irak. Misschien had ik het toch moeten proberen toen ik jonger was. Er is iets speciaals aan songwriters die het kunnen. Goeie politieke songs geven geen antwoorden, ze stellen vragen. Ik weet niet of ik er het talent voor heb, dat soort liedjes zouden makkelijk uit je moeten komen.”
Na een lange stilte volgt Trick vrij snel op het vorige album van Jamie T. “Carry On The Grudge was nogal anders”, vertelt de zanger. “De nummers waren langzamer dan normaal voor mij. Ik vond het mooi om dat werk live te spelen maar miste toch de hogere tempo’s. Na de tour ben ik gelijk weer gaan schrijven, de energie die ik voelde borrelen wilde ik snel omzetten in nieuwe songs.”
Jamie T heeft in het verleden veel geworsteld met paniekaanvallen. Muziek maken hielp daartegen, daarom heet zijn debuutalbum Panic Prevention. “Het werkte echt therapeutisch voor me. Het was een spannende tijd, soms schreef ik een song op woensdag die ik donderdag al live speelde.
Door me volledig te focussen op muziek maken, was ik minder met mijn angststoornis bezig. Me op iets anders concentreren was de helft van de oplossing. Ik was obsessief bezig met muziek maken maar daardoor werd ik wel meer relaxt. Muziek loodste me door dat probleem heen.”
