Het offensief van de Syrische regering in Aleppo is zo goed als voorbij, maar dat van de westerse media niet. “A complete meltdown of humanity“ noemt Jens Laerke van de Verenigde Naties de situatie in Aleppo en alle kranten nemen het over. Er zouden in het laatste restje door rebellen bezet Aleppo ongekende slachtpartijen plaatsvinden zoals we die sinds de slachtpartijen van de Wehrmacht aan het Oostfront niet meer gezien hebben. Dramatischer kun je het niet bedenken. Ondanks dat daar tot nu toe nul komma nul bewijsmateriaal voor is geleverd, zijn we hier maar al te bereid om de ‘gematigde’ Syrische rebellen, beter bekend als ‘jihadisten’, als betrouwbare bron te zien. De complete meltdown van het westerse kritische denkvermogen is in elk geval wel een feit.
Volgens de VN zijn er nog 100.000 burgers over in een gebied van “3 tot 5 vierkante kilometer”. Ter vergelijking: dat is ongeveer dezelfde bevolkingsdichtheid als New York City, en dat na vier jaar oorlog in een situatie waarin voedsel en water nauwelijks nog verkrijgbaar zijn en waarbij het dagelijks bommen regent. Je moet wel goed gek zijn om dat te geloven. Toch wordt dit soort data als zoete koek geslikt door de journalistiek en spontaan over de massa’s uitgekotst.
Twee weken geleden waren er nog 250.000 burgers verspreid over heel Oost-Aleppo, wat dus ook totaal niet waar bleek te zijn (tenzij je het over de vooroorlogse bevolking hebt misschien). Het zullen er nu niet meer dan een paar duizend, zo niet enkele honderden in het laatste stukje door rebellen bezet Aleppo zijn. Nadat de Syrische troepen twee weken geleden Oost-Aleppo kwamen binnenrollen, vluchtten er ongeveer achtduizend burgers de stad uit. Gewoon in coördinatie met de Syrische overheid, trouwens. Niemand die zich afvraagt waarom mensen pas kunnen vluchten nadat de “gematigde” rebellen er al vandoor zijn gegaan. Verder bleek er bijna niemand over te zijn. Ook als je het optelt met de totale aantallen aan gevluchte bevolking van het land kloppen de getallen van de VN gewoon niet.
Het is niet de eerste keer dat de cijfers waar de VN en de mainstream media mee vandoor gaan totaal niet blijken te kloppen. Eerder waren er zogenaamd 20.000 burgers in de belegerde stad Darayya ten Zuiden van Damascus. Uiteindelijk liet de regering de 700 rebellen veilig vertrekken en bleken er slechts een vierduizend burgers in de stad te zitten. Ook bij de gifgasaanvallen in 2013 werden de vingertjes direct richting Assad gewezen zonder dat daar veel overtuigend bewijs voor was, terwijl nader onderzoek juist wijst op mogelijke betrokkenheid van de rebellen.
Maar goed, foute inschattingen kunnen af en toe gemaakt worden. Toch blijken die inschattingen wel heel toevallig steeds in het nadeel van de Syrische regering en in het voordeel van de rebellen. Voor de duidelijkheid: die rebellen zijn doodordinaire jihadi’s die tot 2013 nog samen met ISIS vochten totdat ze een fittie kregen over wie de baas zou worden. Als daar al ‘gematigde’ groepen tussen zouden zitten dan hebben die helemaal niets te zeggen en het ‘Vrije Syrische Leger’, dat jarenlang is opgehemeld bestaat vooral uit generaals die in vijfsterrenhotels te Istanboel verblijven.
Wanneer het merendeel van de rebellengroepen – waaronder groepen die jarenlang hun anti-tankraketten van de Amerikanen cadeau kregen – afbeeldingen van moskeekoepels, islamitische zwaarden (zulfiqars) en de islamitische geloofsbelijdenis (shahada) op hun vlag hebben staan, dan weet je wel hoe laat het is. Die lui zijn zo ‘gematigd’ dat Syrische soldaten er bij vluchtende burgers speciaal op letten of daar niemand tussen zit met een recent afgeschoren baard, het kenmerk van een jihadist op de vlucht. Tenzij je natuurlijk bereid bent te geloven dat de regering-Assad het werkelijk op onschuldige baarddragende hipsters gemunt heeft.
De enige seculiere groep die niet aan de kant van de regering vecht, maar wel met, is de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF) in het noorden van het land, tegen wie Erdogan een militaire interventie heeft opgezet. Voor de rest van Syrië is er helemaal geen optie tussen goed en kwaad, maar uitsluitend tussen een dictatuur van Assad en een shariastaat.
Aleppo had überhaupt nauwelijks iets te maken met de opstanden in Syrië in 2011. De stad raakte pas in de oorlog verwikkeld nadat in 2012 rebellen vanaf het platteland de Oostelijke buitenwijken in trokken en wijk na wijk veroverden. Sindsdien houden ze de burgers gegijzeld in een oorlog waar ze helemaal geen zin in hebben en wordt in de mainstream media continu hetzelfde verhaal herhaald: Assad fout, Poetin nog erger, rebellen goed. Letterlijk gewoon de plot van Star Wars uit 1977 dus. Dat die lui het opzetten van een salafistische heilstaat als doel hebben mag de pret kennelijk niet drukken.
Het laatste verhaal van het front is dat Syrische regeringstroepen de huizen van burgers binnengaan en massaal aan het plunderen en slachten zijn geslagen. 82 mensen zouden ter plekke zijn geëxecuteerd, waaronder 11 vrouwen en 13 kinderen. Nul komma nul video’s of foto’s, maar het wordt wel overal overgenomen. Niemand die een antwoord eist voor de volgende vragen: waar haalt de VN eigenlijk hun informatie vandaan? Hoe weten ze dat het om precies 82 mensen gaat? Zijn er namen bekend en zijn er stoffelijke overschotten gevonden?
Het aantal internationale vertegenwoordigers op de grond daar is precies nul. De enige ‘westerse’ journalist is een bekeerde Amerikaanse salafist, met een baard waar Osama nog trots op had kunnen zijn, die meent dat “een overwinning van jihadisten het beste is voor de toekomst van de Syrische bevolking“. De VN citeert nieuwszenders als de BBC, de BBC citeert de VN. Heel af en toe wordt een mannetje in Beiroet aangevoerd die dan iets heeft gehoord of een paar tweets vanuit Aleppo heeft gezien. In de volksmond heet zoiets ook wel een circle jerk.
Het zou best gebeurd kunnen zijn trouwens. Executies van burgers komen in elke oorlog voor, vooral als het bij de troepen aan discipline ontbreekt. Maar tot nu toe is de enige aanwijzing dat het echt is gebeurd het woord van een paar verliezende jihadi’s. De beschuldiging dat de troepen massaal aan het moorden en verkrachten zijn geslagen sluit niet echt aan op het gedrag van de regering. Als ze zo graag van activisten af willen dan laten ze die wel stilletjes in een gevangenis verdwijnen. En andere veldslagen tonen aan dat rebellen wel degelijk veilig kunnen terugtrekken na overgave. Een paar dagen geleden nog werden er duizenden rebellenstrijders in groene bussen de stad uit gereden en ook de Russische luchtmacht houdt regelmatig pauzes om burgers de stad te laten ontvluchten.
82 doden op een bevolking 100.000 is nog best netjes trouwens, vergeleken met wat onze midden-oosterse vrienden uithalen. Troepen van onze ‘gewaardeerde’ NAVO-bondgenoot Turkije staken begin dit jaar nog een schuilkelder in de Koerdische stad Cizre in de fik waarbij meer dan honderd doden vielen. Daarbij zijn wel gewoon bewijzen en getuigen geleverd en stoffelijke overschotten geïdentificeerd door familieleden, maar wie heeft daar iets over gehoord in de mainstream media? En als de Saudi’s een hongersnood veroorzaken in Yemen worden ze beloond met nieuw wapentuig. Zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan.
Als het op Aleppo aankomt ontstaat er spontaan kortsluiting in het kritische denkvermogen van westerse journalisten en politici. De Hollander die normaal gesproken roept dat “het allemaal veel genuanceerder ligt” is ineens nergens meer te vinden of blaat na wat er in de New York Times of op BBC World staat. De rest van het Syrische conflict wordt compleet verwaarloosd. Aandacht voor het noordelijke slagveld is er nauwelijks, behalve als het weer tijd is om te geilen op Koerdische vrouwen omdat ze ook meevechten, wat helemaal niet zo nieuw is trouwens. Waarbij het altijd zo wordt gespind als een conflict tegen ISIS, waarbij het Turkse front compleet uit het beeld wordt gelaten. Dat de media zich hier schuldig aan maken is één ding, maar ook politici en internationale organisaties als de VN volgen.
Alle krokodillentranen ten spijt is het nu glashelder dat de westerse deugmachine totaal geen zin heeft in een einde aan de oorlog en het lijden van de Syrische burgers. Als het hen écht te doen was om oorlogsmisdaden aan de kaak te stellen zouden de rebellen op dezelfde manier onder de loep gezet worden als ISIS. Je hoeft Assad echt niet te steunen om in te zien dat een einde aan de slag in Aleppo goed nieuws is.
Nu de slag in Aleppo voorbij is kunnen de soldaten richting Idlib, via het platteland ten Oosten van Aleppo, waar de regering een sterker militair voordeel heeft dan in de stad. De regering Assad bestaat niet uit gezellige jongens, maar regime change is al lang geen optie meer en je moet wel heel pervers zijn om de jihadi-rebellen een overwinning toe te wensen.
Het lijkt wel alsof we niets hebben geleerd van het successverhaal genaamd de ‘Arabische Lente’. Om onze Turkse volksvertegenwoordigers uit de Tweede Kamer te citeren: “Trap er niet in!”.
