In het verkiezingsjaar 2017 is voor de radicaal-rechtse partijen in Duitsland, Frankrijk en Nederland de beste nieuwjaarswens dat, liefst in het voorjaar, er zoveel mogelijk terroristische aanslagen zijn. Misschien is dat zelfs de beste wens voor de Europese bevolking in het algemeen. Bijvoorbeeld indien enkele aanslagen van gigantische omvang leiden tot een opstand van de burgers. Een revolutie die onze falende politici aan de kant zet.
Ik zet hier opzettelijk de zaken op scherp. Als laatste deel van mijn betoog wil ik een alternatief schetsen om aanslagen te voorkomen. Moet de prioriteit van de politiek niet zijn dat terroristen en andere fanatici geen slachtoffers kunnen maken? Moeten we er niet alles aan doen om families onnoemelijk leed te besparen, om te voorkomen dat mensen zwaar gehandicapt verder moeten leven? Zijn er nog niet genoeg Merkel-doden gevallen?
De eerste en de hoofdverantwoordelijken voor de aanslagen zijn natuurlijk de terroristen zelf en diegenen die hen hebben gehersenspoeld. Wie onschuldige mensen doodt, is een ordinaire moordenaar. Bij moslimterroristen is de schuld oneindig veel groter omdat zij handelen in naam van God, die zij Allah noemen. Als hun god dit goedkeurt, dan is hij toch wel een heel grote smeerlap.
Deze fanatici willen onze samenleving destabiliseren. Zij hebben een apocalyptische visie over de wereld. Dit betekent dat we de huidige situatie niet kunnen vergelijken met de koude oorlog of met andere spanningen uit het verleden. Toen gold het wederzijdse afschrikkingseffect. Noch de Sovjetunie, noch het Westers bondgenootschap zouden een nucleaire oorlog beginnen, omdat men wist dat wederzijdse totale vernietiging het gevolg zou zijn. Dit laatste is voor moslimextremisten geen probleem: als zij vernietigd worden, gaan ze naar het paradijs. Als er bij terroristische aanslagen in het Westen er ook moslims slachtoffer zijn, dan is dat geen belemmering: zij gaan wat eerder naar het paradijs.
De fanatici willen met hun opeenvolgende aanslagen een burgeroorlog ontketenen. Ze beschikken over een wereldwijd netwerk. Ze hopen dat als het Westen zal uiteenvallen, de mondiale triomf van de islam zal volgen. Europa is hierin de zwakste schakel.
Het is precies deze zwakte van Europa die onze politici mede verantwoordelijk maakt voor de situatie waarin we terecht zijn gekomen. Vanuit hun veilige en comfortabele positie hebben zij nog steeds geen inzicht in de immense dreiging die uitgaat van het moslimterrorisme. Politici en hoogwaardigheidsbekleders draaien rond in hun eigen kringen, waar het politiek-correcte denken bon ton is. Zij kennen elkaar onderscheidingen toe, waardoor het gevoel het gelijk aan hun zijde te hebben verder toeneemt.
De Franse politicus en oud-minister van Defensie, Jean-Pierre Chevènement, geeft een voorbeeld van het tekortschieten van leidinggevende en invloedrijke machthebbers. Volgens hem is het makkelijk aan te wijzen waar de schuld ligt voor de zwakke controle van onze grenzen en het uitblijven van een rigoureuze aanpak van de immigratiestroom: bij de Verenigde Naties, het beleid van Obama, de oproepen van de paus, het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en het Hof van Justitie van de Europese Unie. Het krankzinnige is dat de meeste mensen die in deze instellingen werken goede bedoelingen hebben. Zij illustreren helaas op perfecte wijze het gezegde ‘dat de weg naar de hel geplaveid is met goede voornemens’. Een recent voorbeeld hiervan is het arrest van het Europees Hof van Justitie waarin het bijhouden van datagegevens door telecombedrijven, omwille van de privacy, sterk beperkt moet worden. Voor politie en gerecht is dit een ramp en het zal het opsporen van terroristen erg bemoeilijken.
Het belangrijkste argument van de politiek-correcte elite is dat slechts een heel kleine minderheid van de moslims extremistisch is. Om drie redenen is dit een verkeerde redenering. Ten eerste: als bijvoorbeeld slechts vijf procent van de moslims extremistisch is dan zitten we binnen de Europese Unie met meer dan twee miljoen potentiële terroristen. Geen enkele politiemacht kan dit onder controle houden.
De tweede reden is dat de continue reeks aanslagen die ons te wachten staat, wellicht zal samengaan met andere ernstige bedreigingen. Te denken valt aan een langdurige economische stagnatie, de massa-immigratie uit Afrika, de gevolgen van de klimaatverandering of dood en verderf zaaiende epidemieën die vanuit andere continenten komen overwaaien en waartegen antibiotica niet meer werkt. Het is juist deze cumulatie van grote spanningen die kan leiden tot extreme reacties.
Ten derde kan een handjevol mensen een oorlog ontketenen. De twee wereldoorlogen werden door de meeste mensen niet gewild. Als een klein clubje elitaire mensen (adel, baronnen van de wapenindustrie en ander kapitalistisch schorremorrie) een oorlog wilden, dan hadden ze de middelen om de massa op te zwepen. In deze tijd van sociale media is de macht van mensen met slechte bedoelingen dubbel gevaarlijk. Zij zijn zelfs in staat kinderen aan te zetten tot het plegen van aanslagen.
Wat is hier het alternatief voor het huidige, uitermate zwakke beleid van onze politici? Ik wil er geen doekjes om winden: voor de korte termijn moeten we van Europa een politiestaat maken. Zo snel mogelijk moet er een dienstplicht komen, zodat een politiemacht op volle sterkte kan opereren. Dit geldt voor de grensbewaking, de zorg voor de veiligheid van de burgers en het continu op de hielen zitten van lieden die criminele activiteiten van plan zijn. Doordat onze democratie verder goed zal functioneren, zal geen enkel mens van goede wil hier last van hebben.
Een duurzaam beleid zal er in bestaan dat de oorzaken van het moslimextremisme grondig worden aangepakt. Dat lijkt een onmogelijk zaak, bijvoorbeeld omdat in de Koran wordt opgeroepen tot geweld tegen de ander. Onze hoop is echter gevestigd op de nieuwe generaties in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Daar heerst een enorme kloof tussen de islamisten en de massa die niets liever wil dan onze westerse levensstijl. Moslims zijn trouwens het vaakst slachtoffer van aanslagen. Als voor hen onze levensstijl mogelijk wordt gemaakt, is er geen reden meer voor emigratie. Dit zou betekenen dat we de immigratie vanuit die landen kunnen beperken tot moslims die hier tijdelijk komen omdat ze een studiebeurs of een werkcontract hebben.
Met westerse levensstijl wordt hier bedoeld goed onderwijs voor alle kinderen, jongens en meisjes, voldoende werkgelegenheid, sociale voorzieningen ook voor de zwakkeren, gelijke rechten voor vrouwen, vrijheid van meningsuiting, recht om politieke oppositie te voeren en uiteraard vrede en veiligheid.
In Europa hebben we vijf eeuwen lang een strijd gevoerd tegen het obscurantisme, tegen de macht van de religie, voor de gelijkheid van alle mensen en voor de vrijheid van het individu. Die strijd is bij lange na niet beëindigd en wordt opnieuw aangewakkerd door miljoenen immigranten die onze fundamentele waarden niet kunnen aanvaarden en nooit zullen aanvaarden. Het geloof dat deze immigranten zich ooit zullen integreren in de westerse beschaving, getuigt van een grote domheid en is de grootste bedreiging die onze beschaving om zeep zal helpen. Er zit niets anders op dan een scheiding om de Apocalyps te voorkomen.
Hoe kan die scheiding worden gerealiseerd? Stel dat in 2017 veertig miljoen Europese moslims terugkeren naar de landen van herkomst en, met de steun van Europa, deze landen gaan opbouwen tot menswaardige samenlevingen. Als dat lukt, dan wordt 2017 niet het jaar van de aanslagen, maar begint de echte Arabische lente.
