Lang heb ik de kerk hier in Amsterdam gediend als predikant. Vandaag heb ik besloten het lidmaatschap van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) op te zeggen. Ik was het al langer en in toenemende mate oneens met door de PKN ingenomen standpunten en nam daar vaak met schrik kennis van. De druppel die de emmer deed overlopen kwam door de kerkelijke leider scriba De Reuver, die kort geleden in Trouw stelde dat ‘de islam een godsdienst van vrede is’. Hij staat daarin niet alleen. Dit standpunt wordt al vele jaren ingenomen in de kring van de Raad van Kerken. Nu is blijkbaar de PKN ook om.
Als theoloog en historicus heb ik mij verdiept in de islam. De Koran heb ik twee keer gelezen. Ook de hadith en de geschiedenis van de islam tot op heden heb ik bestudeerd. In mijn ogen is de islam een achterlijke, gewelddadige religie gericht op dominantie door mannen over vrouwen en over heel de wereld.
Ik weiger mijn ogen te sluiten voor feiten die iedereen kan zien en weten. Bijna overal waar de islam zich manifesteert wordt terreur uitgeoefend. Islamitische gelovigen moorden ook elkaar uit. En dat in de naam van Allah. In het Midden-Oosten zijn na de Tweede Wereldoorlog miljoenen christenen vermoord of verdreven. Voor zover daar nog aanwezig worden zij als tweederangs burgers behandeld en mishandeld. In Frankrijk zijn islamitische steden en wijken ontstaan zonder buitenstaanders. De politie blijft daar weg. Het zijn feitelijk kalifaten. De mannen dragen er baarden en vrouwen zijn daar niet meer zichtbaar omdat die in de huizen zijn opgesloten. Niemand durft aangifte te doen van mishandeling en slavernij. In Duitsland en Zweden en Engeland gaat het dezelfde kant uit of is het al zover.
Onze leiders in kerk en politiek hebben blijkbaar nog niet gelezen over de wijk Molenbeek in Brussel, waar jongetjes vanaf hun vijfde jaar al worden opgeleid in het haten van alles wat anders is, het meest de westerse cultuur, en in moordzucht. Instructie wordt gegeven door het leren onthoofden van speelgoedbeertjes, als oefening voor later. In de moskeeën wereldwijd wordt geleerd dat aan de sharia het hoogste gezag moet worden toegekend en dus niet aan de landelijke wetgeving.
Ontkenners die ‘islamofobie’ roepen zijn er zat. Maar elk weldenkend mens is islamofoob. Deze angst is een goede raadgever omdat die op feiten is gebaseerd. De truc van zogenaamd verlichte mensen, ook wel politiek-correcte mensen genoemd (multiculturalisten, vele politici, journalisten, ook predikanten), is het aanbrengen van een scheiding tussen jihadisten en islam(-aanhangers). Deze scheiding is kunstmatig. Alle jihadisten komen uit hetzelfde nest, dat van de islam. Het gaat niet om individuen die de weg zijn kwijtgeraakt, ook als dat op zich genomen waar is, maar om mensen die in een gemeenschap door opvoeding of sociale besmetting voorbereid en geïnfecteerd zijn. Het gaat om een gemeenschap die onderdrukkers en moordenaars produceert.
Het volgens artikel 1 van de Grondwet niet mogen discrimineren op grond van religie is een kolossale miskleun omdat in dit artikel voorbij wordt gegaan aan wat mensen onder het mom van hun religie nastreven en praktiseren.
Met moslims heb ik genoeg gesproken. Via mijn werk ontmoette ik een moslim die beleed dat Allah barmhartig is (zie het begin van elke soera), maar stelde dat dit niet voor mij geldt, want ik was een ongelovige. Hij zou nooit een andere moslim doodsteken of verraden, maar het een goede daad vinden als hij mij zou ombrengen, liefst met een mes in de buik (zoals bij Theo van Gogh). Enkele maanden geleden vertrouwde een jonge vrouw met een hoofddoekje mij toe dat zij ‘gaan winnen, niet door ons te doden maar door te baren’. Ze voegde er aan toe: “Als wij eenmaal in de meerderheid zijn dragen alle vrouwen hier hoofddoekjes.” Uitgaande van de taqiyya misleiden imams en moslims de buitenwereld. Zoals recent in Denemarken is aangetoond wordt in de moskeeën iets anders verteld dan daarbuiten in de samenleving.
Lang niet alle moslims doen mee aan onderdrukking, maar de hele islamgemeenschap is wel verantwoordelijk en schuldig voor zover men zich niet openlijk verzet tegen de sharia, tegen het onderdrukken van vrouwen en tegen het jihadisme, door met de moeder van al dit kwaad te breken.
