Eind jaren tachtig van de vorige eeuw vroeg de Dalai Lama advies aan een van de grootste joodse talmoedgeleerden van de 20ste eeuw Léon Ashkenazi, bijgenaamd Manitou. In die periode emigreerden tienduizenden joden uit Rusland en Ethiopië naar Israël. De Dalai Lama maakte zich grote zorgen over de jonge Tibetanen in ballingschap, waarvan weinigen nog hoopten ooit terug te kunnen keren naar Tibet, dat al sinds 1950 bezet wordt door China. Hij vroeg Ashkenazi wat het geheim was van het joodse volk, waardoor ze na 2000 jaar diaspora nog steeds willen terugkeren naar het Beloofde Land, dat zij na de shoah in enkele decennia tot hoge bloei hadden gebracht.
Ashkenazi gaf vier verklaringen voor het eeuwige streven om terug te keren naar Israël. Daar is ten eerste de sabbat, waardoor er elke week een dag is waarop men zich bezint over de essentiële zaken, weg van de dagelijkse maar bijkomstige beslommeringen. Verder zijn er de voedselvoorschriften vanuit de gedachte dat de mens is wat hij eet. Hij heeft hierdoor een welbepaalde manier van omgaan met de natuur en overal in de wereld kan de jood kosjer eten. Ten derde zijn er de huwelijksvoorschriften, bedoeld om een joods nageslacht te hebben. Dit zijn drie noodzakelijke, maar onvoldoende redenen voor het voortbestaan van het joodse volk en de terugkeer naar Israël. De vierde verklaring is psychologisch de belangrijkste, namelijk de kennis van waar men vandaan komt en waar het joodse volk heengaat. Gedurende de gehele geschiedenis, ook in de moeilijkste perioden, werd de wens ooit terug te keren naar Jeruzalem levendig gehouden. Op Pesach, het joodse paasfeest, wenst men elkaar al duizenden jaren lang ’tot volgend jaar in Jeruzalem’.
Bij deze vier pijlers van het jodendom is de studie van de bijbel en de talmoed noodzakelijk. Via deze studie blijven de voorschriften in het bewustzijn en wordt de geschiedenis van het joodse volk voortdurend in herinnering gebracht.
Ik wil deze argumentatie nu toepassen op de moslims en op de Europeanen. De moslims hebben, net als het joodse volk, de tradities en de voorschriften die ze allen gemeen hebben en al eeuwenlang koesteren. Er is het vrijdaggebed in de moskee, de dagelijkse rituelen, de voedselvoorschriften, de ramadan en ze huwen onder elkaar. Het grote verschil met de joden is dat ze niet willen terugkeren naar hun heilige plaatsen Medina of Mekka, maar dat moslims streven naar wereldhegemonie.
We kunnen omwille van deze stevige basis van tradities, morele voorschriften en religieuze samenhorigheid ervan uitgaan dat de islam een uiterst krachtige beweging is. De Franse schrijver Michel Houellebecq ziet in zijn roman Soumission (‘onderwerping’) wat er in een nabije toekomst staat te gebeuren. In 2022 neemt een moslimpartij, met steun van de socialisten, de macht in Frankrijk over en een moslim wordt president. Zoiets als in Rotterdam, maar dan in het groot. Zoals zo vaak vinden we in romans in een vroeg stadium inzichten die politici en de vele nuttige idioten die de aanwezigheid van de islam in Europa verdedigen voorlopig niet kunnen of niet willen zien.
Nemen we nu de Europeanen, in het bijzonder de christenen. Dit is één grote spirituele leegte. De zondag is een koopzondag geworden, vasten is een onbekend begrip, voedselvoorschriften zijn er niet, het huwelijk is nog weinig waard, de kerken blijven leeg en worden afgebroken of tot hotels en restaurants omgebouwd.
Nu is het geenszins mijn bedoeling te pleiten voor een terugkeer naar het rijke Roomse leven. Het gaat mij om de spirituele leegte, wat betekent dat slechts het materiële en het intellectuele overblijft. In deze zin zijn we dingen geworden en wezens die volstrekt gedespiritualiseerd zijn. Het evangelie van de rationaliteit en het objectieve denken heeft ons geobjectiveerd. Daardoor zijn wij als Europeanen uitermate kwetsbaar geworden. Objecten kunnen worden gemanipuleerd en dat gebeurt met ons dag in, dag uit. We missen de geestelijke waarden om richting aan ons leven te geven. Alleen het ogenblik telt, dit is de onmiddellijke bevrediging van onze materiële behoeften. Ons Beloofde Land is de consumptiemaatschappij, waar we ons een obesitas kunnen vreten en waar de 72 maagden al beschikbaar zijn vanaf de puberteit.
Ik zou het liefst een optimistische toekomstvisie willen schetsen. Helaas zou ik dan de waarheid geweld moeten aandoen. Als nota bene de dochter van een dominee, Angela Merkel, het gevaar niet ziet en haar eigen land overlevert aan een horde van meer dan een miljoen moslims en 150.000 illegalen uit Noord-Afrika het land niet weet uit te zetten, dan blijft alleen wanhoop over.
Het christelijk onderwijs is nog nauwelijks christelijk te noemen. De kerkleiders staan, in een tijd waarin de christenen in het Midden-Oosten worden uitgemoord, welwillend tegenover de islam. Niet willen zien hoe gevaarlijk de islamitische ideologie is voor de westerse beschaving is een vorm van criminele naïviteit. Of is hun houding een gevolg van verdrongen angst voor de islam? Zo ja, dan is hier sprake van een psychische stoornis.
Duizend jaar geleden waren de kruistochten bedoeld om in het Midden-Oosten een einde te maken aan de genocide van de christenen en de vernietiging van de heiligdommen. Nu is het weeral zover, niet alleen ginds, maar het begint ook hier. Ik pleit niet voor een oorlog tegen de islam, maar voor een spirituele kruistocht. We moeten pal staan voor de waarden die de westerse beschaving groot en krachtig hebben gemaakt. De vraag die absolute prioriteit moet krijgen is hoe we als Europeanen onze kracht kunnen terugvinden.
Humanisten, atheïsten en agnostici zijn hoofdzakelijk intellectuelen die alle spiritualiteit hebben verdreven. Zonder spiritualiteit mist de mens de kracht van een visie. Vanuit die hoek is daarom geen heil te verwachten. Alleen het christendom kan de westerse beschaving redden. Op voorwaarde dat de opvoeders met bijbelse verhalen onze kinderen inspireren, dat het christelijk onderwijs de jongeren opvoedt tot christenen, dat de Europese geschiedenis een hoofdvak wordt op school en dat de volwassenen de tradities, de voorschriften en de Tien Geboden met volle overtuiging nieuw leven inblazen.
Lees ook: Opzegbrief PKN-kerk van ds. Cornelis H.W. van den Berg, oud-dominee te Amsterdam
