Als je een anoniem mailtje ontvangt kun je als redactie twee dingen doen: regelrecht markeren als spam of toch de moeite nemen om het uit te zoeken. TPO deed het laatste met een anonieme tip over de terroriserende hangjeugd in Sas van Gent, een verre uithoek van Zeeland.
Open vuren op grasveldjes, auto’s die met tachtig kilometer per uur door de woonwijk gieren en rondhangende duistere figuren. Volgens de ongeruste buurtbewoner, die liever anoniem blijft vanwege wraakacties, is dit het huidige straatbeeld van Sas van Gent. Het meest berucht zou de Beneluxstraat zijn, de zogeheten achterbuurt van het plaatsje. “Sas van Gent is aan het verpauperen en is er niks dat we ertegen kunnen doen. Zelfs de politie trekt zich er niks meer van aan, maar dat moet anno 2017 geen verrassing meer zijn”, luidt de mail zonder afzender.
Volgens Cees Wissel, woordvoerder bij de gemeente Terneuzen, is er niet echt veel aan de hand. “Net als bij elk ander dorp zijn er jongeren die zich vervelen en die gaan rondhangen.”
Ook Christian Wisse, wijkagent in Sas van Gent, is al een aantal jaren actief in de buitenwijken, en ziet geen stijgende lijn in de criminaliteit. “De Beneluxstraat, het Suikerplein en de Molenburg zijn bekende gebieden die gevoelig zijn voor overlast. Dit zijn plekken waar veel hangjeugd zit, met name van buitenlandse afkomst.”
Desalniettemin is het volgens Wisse niks om je zorgen over te maken, allochtone hangjongeren die worstelen met werk en opleiding heb je nou eenmaal overal, is de conclusie.
Maar wat vinden de bewoners zelf daar van? Wendy Ranschaert van de lokale ijzerwinkel, die al sinds 1933 is gevestigd te Sas van Gent, zegt dat er veel praatjes de ronde doen over hangjongeren van Marokkaanse en Turkse afkomst. “Die jongeren kunnen geen kant op en vervelen zich dood. De politie stuurt ze af en toe weg, maar echt veel doen ze niet.”
Bij cafetaria de Gastronoom, gevestigd in het centrum, menen ze dat er bij het Suikerplein veel overlast is en dat daar wekelijks bushokjes vernield worden.
Tijd om zelf een bezoekje te brengen aan het beruchte Zeeuwse dorp. Het eerste dat opvalt is dat er niemand op straat te vinden is. Dan trek je natuurlijk wel snel de aandacht met een capuchon over je hoofd, maar ook er zijn ook geen capuchonjongeren te vinden. Plaats delict nummer twee is de Molenberg, de vaste stek voor de terreurjeugd (die op dit moment nog steeds nergens te bekennen is).
Misschien weten ze in de lokale kroeg Het Schippershuis meer? Het bier vloeit er in ieder geval rijkelijk, de sappige verhalen iets minder. Verder dan een verwijzing naar “een paar wietrokende hangjongeren” komen we niet, grapjes over de Randstad daarentegen zijn er wel ten overvloede.
Tot slot nemen we het besluit zelf op onderzoek uit te gaan op het Suikerplein. Onderweg zien we een duister figuur lopen die we besluiten te volgen. Hij loopt richting de bushalte van het plein, wij zetten de auto schuin achter een vrachtwagen, met de lichten uit. Een andere jongeman loopt het figuur tegemoet. Ze wisselen een zakje uit, drie minuten later lopen beiden personages weer de duisternis in. Voor de rest blijft het stil. Heel erg lang stil.
TPO-conclusie: wellicht moeten de anonieme mailers en de politie zich iets meer zorgen maken over dealertjes in het dorp terwijl de gemeente een oplossing bedenkt voor de verveling onder jongeren.
