Twee feiten lijken in de vergetelheid te raken bij alle discussies en verwijten over en weer inzake de multiculturele samenleving. Het eerste is dat de Nederlandse identiteit en beschaving in het algemeen werden opgebouwd gedurende vele eeuwen waarin Nederland qua samenstelling homogeen was. Er was wel wat immigratie, bijvoorbeeld tijdens de godsdienstoorlogen die woedden in het Europa van de 16de eeuw, maar grosso modo waren en bleven Nederlanders gewone Nederlanders die hier werden geboren en opgroeiden. Van massa-immigratie was slechts sprake met de komst van tienduizenden gastarbeiders uit de Maghreb en met de politiek van gezinshereniging.
Een tweede feit is dat wie zich kwam vestigen in Nederland zich zo snel en zo goed mogelijk assimileerde. Een immigrant vond het vanzelfsprekend dat hij zo snel mogelijk te taal leerde. De zeden en normen werden integraal overgenomen. Zijn kinderen werden op school ingewijd in de geschiedenis en de cultuur van Nederland. Binnen één generatie werd men een gewone Nederlander. Dit is met de komst van tienduizenden moslims veranderd. Assimilatie wordt nu gezien als een soort dwang om de eigen cultuur en taal te verloochenen, waarbij verwacht wordt de eigen identiteit te vergeten.
Assimilatie werd vervangen door multiculturalisme. Bij assimilatie wordt verwacht dat de immigrant zich voegt in het land. Bij multiculturalisme kan ieder zijn eigen cultuur en identiteit behouden.
Dit verklaart waarom multiculturalisme in wezen paradoxaal is. Aan de ene kant bewijst multiculturalisme dat men respect heeft voor de cultuur van de ander. Diversiteit wordt gezien als een aanwinst en een teken dat alle burgers gelijk worden behandeld. Aan de andere kant dwingt het multiculturele ideaal voor ons onaanvaardbare normen en waarden te ontkennen of te verdoezelen door de immigrant in een slachtofferrol te plaatsen. Zijn de verkrachters van Keulen nu zelf slachtoffer van discriminatie en moeten we begrip voor hen hebben omdat in hun cultuur anders wordt aangekeken tegenover vrouwen?
In de advertentie van Mark Rutte in de kranten van 22 januari klinkt een welgemeende boodschap door. Het is een goede zaak dat de regeringsleider opkomt voor meer fatsoen in de samenleving. Ik wil deze sympathieke man niet aanvallen, maar slechts wijzen op de paradox. Het gaat niet alleen om handen schudden of om hulpverleners met rust te laten. Het gaat om de diepere oorzaak van dit in onze ogen asociaal gedrag.
De oorzaak is een diep geworteld verzet tegen de Europese beschaving. Het gaat niet alleen om het jihadisme. Onbeschoft gedrag op school, agressie tegen leerkrachten, verzet tegen de bepaalde leerstof, moslimkinderen die door andere moslimkinderen worden gepest en mishandeld omdat zij hun best doen om onze taal en onze culture erfenis eigen te maken: dit is voornamelijk het gevolg van het wij-zij gevoel dat in hun cultuur kenmerkend is. Ahmed Marcouch vertelde mij ooit dat hij door andere Marokkanen werd bespot omdat hij als kind zo goed Nederlands sprak.
De beroemde Marokkaanse schrijver Tahar Ben-Jelloun vergelijkt de islam met een huis. Als men tot dat huis behoort, heeft men niet het recht dat huis te verlaten. Als men toch weggaat, dan wordt dat gezien als afvalligheid en de absolute verwerping volgt. Ben-Jelloun geeft als voorbeeld de Algerijnse auteur Magyd Charfi die, toen hij leerling was op een school in Toulouse, door zijn vader werd mishandeld omdat hij zo’n interesse had voor Franse schrijvers als Zola en Camus.
Dit heeft tot gevolg dat al wie spreekt over aanpassing aan de moderne wereld of kritisch probeert na te denken over de islamitische normen en waarden, bestreden moet worden. De trieste consequentie van het multiculturele ideaal is dat de emancipatie van de moslims in de kiem wordt gesmoord. De moslims houden elkaar in de gaten en verhinderen elke ontsnappingspoging. Wat wij normaal vinden, is in die mentaliteit de moraal van de ander met wie men zich niet wil en mag identificeren.
Het gaat niet alleen om handjes schudden. Er woedt een oorlog in Europa. Het bewijs: de beveiliging tegen het islamitisch terrorisme kost miljarden. Op drukke evenementen worden de burgers verzocht op hun hoede te zijn. Die oorlog zal slechts beëindigd worden als in het Midden-Oosten en Noord-Afrika de islam kan samengaan met vrede en voorspoed.
Ik ben ervan overtuigd dat de islam een religie is van de vrede, maar dan wel in haar eigen huis. Is het niet de taak van de Europese moslims om in de landen van herkomst die vrede en de voorspoed te realiseren? Zij zijn de enige die de islam kunnen bevrijden van de islamisten die hun religie hebben gekaapt. De wereldvrede zal ermee gebaat zijn. Dan wordt de 21ste eeuw de beste eeuw die de mensheid ooit heeft gekend.
