Paroollezer en communicatiemanager Aik Meeuse legt zonder het zo te bedoelen uit waarom optreden tegen fascisme vooral pokon voor fascisme is. Deze brief is kenmerkend voor alle ‘resistance’ geluiden die nu overal doorklinken, van een Coca Cola-boycot tot een Malieveld-demonstratie. Een closeread:
“Historicus Timothy Snyder vertelt in een interview in Het Parool van zaterdag een verontrustende waarheid: met Trump is een fascist aan de macht gekomen. Dat klinkt angstaanjagend, maar ik denk dat hij gelijk heeft.”
‘Dat klinkt angstaanjagend, maar..’ Het woordje ‘maar’ geeft hier een goed inkijkje in de politiek correcte geest van de fascisme bestrijder. Een normaal mens zou zeggen: ‘ik vind iets angstaanjagend, want ik denk dat hij gelijk heeft’ (of je zet er ‘en’ tussen). ‘Maar’ is in deze brief de genereuze opheffing van de ontkenning die mensen zoals Aik, Arnon Grunberg of een willekeurige UvA-docent op alles wat eng is loslaten. Dat iets eng is én waar komt maar eens in de miljoen jaar voor, en dat is nu.
“Ik moet denken aan de uitspraak van Goebbels: “Dat zal altijd een van de beste grappen van de democratie blijven, dat zij haar doodsvijand zelf de middelen heeft gegeven waarmee ze werd verwoest”.”
Goebbels lacht zich nu ook rot. Vooral omdat uitgerekend de mensen die een gezonde democratie verwaarloosden met hun zelfgenoegzame gelijk, nu ook nog brieven gaan sturen naar Het Parool en op het Malieveld gaan staan om tegen haat te protesteren, terwijl Trump in Washington ‘het zal wel’ denkt.
“Ik hoop dan ook dat de visie van Snyder veel aandacht zal krijgen in de Amerikaanse media. Zolang het daar nog kan… Ik wil een opmerking maken bij het rijtje van twintig punten – ‘Wat kun je doen?’ – bij het artikel. Zonder die punten te willen bagatelliseren, vind ik deze ‘lessen’ erg op het individu gericht en nogal defensief.”
Mensen die communicatiedeskundige zijn gebruiken opvallend vaak het woord ‘defensief’. Een verdedigende houding is niet communicatief of heilzaam en ‘werkt niet toe naar een goede oplossing voor béide partijen’. Wat je dan wel moet doen als je het bijvoorbeeld echt niet eens bent met iemand, omdat je bijvoorbeeld gestudeerd hebt en er verstand van hebt, of iets met eigen ogen gezien hebt, weet niemand. Ik vermoed al jaren dat het gewoon ‘aanval’ betekent, iets wat politiek correcte mensen niet aankunnen en dus tot een reactie op hun reduceren. Het gebruik van de term defensief is gezien de omkering en kleinering dus een voorbeeld van gaslighting.
“Ik mis de activiteiten die we juist samen moeten ondernemen om ons teweer te stellen tegen opkomend fascisme – we moeten werken aan een alternatief dat de dreiging (ook in Nederland) zo veel mogelijk kan afwenden. Wat kunnen we nog meer doen?”
Ik mis vooral -en daar strijd ik dagelijks voor- de activiteiten die mensen individueel weer mogen doen. Hun mening verkondigen bijvoorbeeld, een cartoon tekenen over een eeuwenoude profeet of midden in de trein een concert geven zonder dat ze worden aangehouden en beboet. Barbecuen in het park, niet luisteren naar onderwijsmanagers omdat je het beter weet. Dat is jezelf teweer stellen tegen de groep. Het beste recept tegen fascisme in alle tijden.
“1. We moeten alert blijven op de rechten en waardigheid van ieder mens in ons land. Elke uiting die gebaseerd is op discriminatie en achterstelling van mensen op grond van ras, geloof, politieke overtuiging, afkomst, sekse, seksuele geaardheid, kennis of wat dan ook, moet direct worden tegengesproken.”
Ik wacht nog steeds op excuses voor het zwartmaken van de deelnemers aan het Balie-debat vorige maand, de excuses van Bénédicte Ficq voor de beschuldigingen aan het adres van Ayaan Hirsi Ali een paar jaar geleden, die van de politieke elite voor de behandeling van Pim Fortuyn, die van Abou Jahjah voor de Israëlische soldaten die omkwamen bij een aanslag, die van Sylvana voor het zwartmaken van de witte man, en Nederland als ‘racistisch land’ voor de camera’s van Al Jazeera, maar die alertheid en tegenspraak ontbreekt nog wat. Goed punt dus eigenlijk.
“Vanaf het allereerste begin. In eigen kring: thuis, in de buurt, op het werk, maar ook moeten we onze overheden en het Openbaar Ministerie blijven aanspreken op hun plicht actief op te treden tegen personen en (politieke) groeperingen die discriminerend onderscheid maken tussen mensen. Organisaties die opkomen voor de rechten van mensen bij wie de klappen (dreigen te) vallen, verdienen onze actieve steun. Tegelijkertijd moeten we werk maken van gelijke rechten en kansen voor iedereen.”
Actief optreden klinkt niet als een dialoog voeren maar als mensen op voorhand monddood maken en ik denk eigenlijk dat Aik dat hier ook bedoelt. Niet erg anti-fascistisch. Mensenrechten voor iedereen, los van maatschappelijke context, is ook zoiets, in de praktijk betekent dit dat de hardste schreeuwers, mensen die gratis kunnen procederen, altijd gelijk krijgen. Deze holle mensenrechtenretoriek is inmiddels overal – zonder enige kennis van zaken – in de plaats gekomen van wat het recht eigenlijk is: een continue botsing en afweging tussen onderlinge individuele rechten. Mensenrechten betekenen namelijk vaak ook dat andermans rechten het moeten ontgelden. Dus wie verdienen onze steun Aik Meeus, wié?
“2. We moeten ons sterk maken om de voedingsbodem voor ontluikend fascisme weg te nemen: structurele sociaal-economische oorzaken die gevoelens van angst, onzekerheid, crisis, perspectiefloosheid oproepen, moeten worden benoemd, omgebogen en zoveel mogelijk weggenomen.”
Tot nu toe is aan die ‘gevoelens’ helemaal niets aan gedaan, terwijl we niet eens defensief waren!
“Oplossingen’ voor maatschappelijke en psychologische problemen die geen werkelijke oplossingen zijn, maar ten koste gaan van bepaalde groepen, moeten steeds opnieuw worden ontmaskerd en tegengesproken. Belangenorganisaties en actiegroepen moeten zich op hun specifieke terreinen sterk maken om de ontwikkelingen die opkomend fascisme in de kaart spelen, door te prikken.”
Op dit punt kan Aik trots op me zijn. Oplossingen, zoals ‘islamofobie’ bedenken om mensen met kritiek te kunnen vervolgen, moeten inderdaad ontmaskerd worden, want dat is geen werkelijke oplossing. Dat gaat namelijk allemaal ten koste van die groep die graag wil dat er echte oplossingen komen voor de groei van islam in Nederland, Europa, met name Engeland, waar nu hele dorpen islamitisch zijn en hun stempel drukken op het openbare leven, de rechtspraak (shariarechtbanken) en algeheel gevoel van ontheemdheid bij de bevolking. Zulke zaken aan de orde stellen helpt enorm in het voorkomen dat mensen op figuren stemmen die wel een onorthodoxe oplossing beloven. Ik prik met liefde ook de belangenorganisaties door, zoals de EU, grootbedrijven en politieke partijen die de hele dag de ‘Powers that be’ met leugens in stand houden.
“3. Mensen die hun machtspositie misbruiken, autoritair leiderschap gestalte geven en propageren, moet een halt worden toegeroepen. Beslissingen moeten in open dialoog met betrokkenen worden genomen. Mensen die zeggen dat zij spreken ‘namens het volk’, moeten we niet vertrouwen.”
Mensen die zeggen namens ons allemaal te spreken zijn nog enger. Daarom gaan we ook op 15 maart stemmen. Aik zal verbaasd staan wat er dan gebeurt.
“4. Mensen die de waarheid niet serieus nemen en er een eigen waarheid op na houden, moeten we blijven aanklagen en hun onwaarheden doorprikken. Onafhankelijke journalistiek, gericht op waarheidsvinding, moeten we koesteren en beschermen.”
Daarom schrijf ik dit, terwijl ik eigenlijk over andere dingen zou willen schrijven, misschien wel kinderboeken op een dag. Daar kom ik voorlopig niet aan toe. Onafhankelijke journalistiek vind je overigens al een tijdje niet meer bij de onafhankelijke zenders en kranten weten we inmiddels, maar gelukkig zijn er veel goede journalisten die af en toe tijd overhouden, tussen allerlei aanvallen uit de politiek correcte hoek door, om de waarheid boven tafel te krijgen. Koesteren dus.
“Medezeggenschap
Tegenover opkomend fascisme helpt in tijden van onzekerheid alleen een beweging die aantrekkelijke alternatieven biedt: een beweging die streeft naar structuren waarin ieder mens telt, waarin medezeggenschap een centrale rol speelt, waar belangen van individuen en groepen optimaal gehonoreerd worden en waarbij rekening wordt gehouden met het belang van de minderheden.”
Tegen fascisme strijden door te pleiten voor een beweging die streeft naar structuren klinkt niet veelbelovend. Waarom geen beweging die streeft naar een intellectueel discours, een maatschappelijke discussie zo je wilt, een platform voor vrije denkers, waar ook seculiere moslims veilig zijn. De structuur fetisj is what brought us here. Dus dat zal ons in onzekere tijden zeker niet gaan redden. Mensen hebben genoeg van de elite die het voorbracht. En terecht.
“Dat alternatief is solidair met mensen die in de verdrukking komen. Of dat nu in de buurt is, in het land of buiten de grenzen. Mensen die zich willen verweren tegen opkomend fascisme, vragen zich bij keuzen niet alleen af: ‘Kom ik wel tot mijn recht?’, maar tegelijkertijd: ‘Wat betekent het voor de rechten van anderen?”
Solidair! Ik kan niet meer Aik, ik ben doodop. Wat meer nog wil je van me? Ik heb zo’n honderd Marokkaanse jongens en mannen bijgestaan als advocaat, Turkse en Oost-Europeaanse (een enkele vrouw). Me door dezelfde soort jongens laten uitschelden op straat voor hoer, maar met de gedachte dat dit gedrag niet iedereen betrof. En de meeste mensen doen het zo, ze geven met liefde les aan allerlei minderheden, elke dag weer. Je kunt solidariteit niet eeuwig uit een tube blijven knijpen als er niets terugkomt, aan vertrouwen op zijn minst. Mensen die werkelijk in de verdrukking komen ontvangen überhaupt geen solidariteit omdat we het zo druk hebben met geen onderscheid te maken en zo vooral solidair zijn aan verdrukkers.
“Het alternatief voor opkomend fascisme is een beweging van zelfbewuste mensen die zich inzetten voor een dynamische, pluriforme samenleving, waarin ieder mensenleven telt en niemand op de eerste plaats komt.
Zo’n samenleving kan niemand alleen maken. Dat kan alleen als we ons er samen voor inzetten.”
Het is Aik gelukt om in een lange brief helemaal niets bij te dragen aan een oplossing. Het enige wat hij niet was, was defensief. Dat zou nou wel iets kunnen worden voor de toekomst misschien.
