“De film The Great Dictator – met Charlie Chaplin in de rol van dictator Adenoid Hynkel [een parodie op Adolf Hitler] – laat zien dat fascinatie voor wangedrag van psychopathische wereldleiders kan leiden tot vertroebeling van politieke breinen.
Ondanks het feit dat Hitler in Europa toen al dood en verderf had gezaaid, kreeg de film ernstige kritiek van de toenmalige regering van de VS: de film is een aanval op een staatshoofd van een (toen nog) bevriende natie.
Een voorbeeld van onthutsend politiek opportunisme, waarbij fascinatie en angst voor een agressieve populistische psychopaat kunnen leiden tot ontregeling van het ethisch denkvermogen. Hopelijk gaat het met Trump zoals met Hynkel: uiteindelijk wordt hij weer mens.”
Het begint nu wel een beetje ziekelijk te worden, dat doorplaatsen van ingezonden brieven die zijn geschreven door mensen die overduidelijk in ernstige psychische nood verkeren. Een béétje kwaliteitscourantenredactie beschermt labiele lezers tegen zichzelf door ze geen podium te bieden.
Zo niet Het Parool. Daar is de ingezonden brievenrubriek nu verandert in Godwinmania, een fijne kamer met witte zachte wanden waar de gekken en dwazen naar hartelust op deuren en glazen mogen kalken.
Zouden ze bij Het Parool soms denken dat ‘oud verzetskrant’ hetzelfde is als ‘tot in den eeuwigheid alles aan de Tweede Wereldoorlog blijven verbinden ook als het reeds 2017 is’?
