RTL Nieuws interviewde Paul Wilders, de ‘linkse’ broer van Geert Wilders (PVV), die niets met diens gedachtengoed te maken wil hebben en zelfs excuses aanbood voor het gedrag van zijn broer. Maar: wordt het geen tijd dat Lodewijk Asscher (PvdA) excuses maakt voor het ethische gedrag van zijn moeder? Die is namelijk bestuurslid van de grootste tabaksfabrikant ter wereld en woont in een veel te goedkoop huurhuis, terwijl haar echtgenoot, vanwege het belastingvoordeel, officieel elders verblijft.
Lodewijk Asscher verkeert in blinde paniek. De broedertwist met Diederik Samsom heeft vooralsnog geen enkele (virtuele) Kamerzetel méér opgeleverd en dus verzint de PvdA-leider het ene na het andere plannetje om de verloren achterban terug te winnen. Zo heeft hij zich bekeerd tot aanhanger van een geheel ander gezondheidsstelsel, zonder eigen risico. Klinkt goed, maar kost wel een slordige 4,5 miljard.
Dat het wat Lodewijk betreft heus niet om een klapsigaar uit eigen doos gaat moest blijken uit zijn bezoek afgelopen zaterdag aan de manifestatie van het Nationaal ZorgFonds, één van de crypto-communistische mantelorganisaties van de enige echte socialistische partij die Nederland nog telt, de SP. En zo bevond de voorman van de sociaal-democraten zich op het Malieveld te midden van de harde kern van Roemer-believers uit het gehele land die hem met luid boegeroep ontvingen. GroenLinks-leider Jesse Klaver, ook aanwezig, moest de meute tot bedaren brengen: “Mensen, alsjeblieft, hij is niet onze vijand!”
Nu het is ook wel een béétje een merkwaardige combinatie: Lodewijk Asscher die behalve het afschaffen van het eigen risico en nog een waslijst aan andere radicale gezondheidszorgzaken (zoals alle artsen in overheidsdienst), “meer preventie” wil. De moeder van Lodewijk Asscher is namelijk lid van de raad van bestuur van Philip Morris Nederland, u weet wel, die grootste fabrikant van kankerstokken ter wereld, goed voor alleen al 20.000 (vermijdbare) doden in Nederland per jaar.
Nu zult u zeggen: laat z’n moeder er buiten! Daar is Lodewijk niet verantwoordelijk voor. Maar Irene Asscher-Vonk, pardon prof. mr. I. Asscher-Vonk , ex-hoogleraar Sociaal Recht, ex-kroonlid van de SER, heeft voordat ze in augustus 2007 bestuurder van Philip-Morris werd, de complete familie geconsulteerd. Of het wel kon, werken voor de fabrikant van (vermijdbare) doodsoorzaak nummer één. Moet kunnen mam, zeiden Lodewijk, zijn vader, zijn broer en twee zussen geruststellend. “Als je dat doet schamen wij ons echt niet voor jou”.
Ach ja, waarom zou je niet trots zijn op een moeder die op haar ouwe dag toch maar mooi nog een extra centje weet bij te verdienen? Asscher-Vonk (1944) is tevens commissaris bij de Rabobank, bij Arriva, bij KLM, én ze is voorzitter van de Museumvereniging. Vooral in die functie is ze van onschatbare waarde voor de tabaksindustrie. Reclame maken voor sigaretten is sinds mensenheugenis verboden, maar kunstinstellingen sponseren mag (nog) wél. Tentoonstellingen in bijvoorbeeld het Rijksmuseum worden sinds jaar en dag gesponsord door (onder anderen) Japan Tobacco International. Het is een wereldwijd bekende truc van de tabaksindustrie om sigaretten via een zijdeur toch salonfähig te houden. In Engeland is vorige jaar om die reden de actie SmokeFreeArts gestart.
“Ik ben trots op mijn machtige moeder”, twitterde Lodewijk Asscher, toen zij door het maandblad Opzij werd uitgeroepen tot een van de machtigste vrouwen van Nederland.
In het blad Wij (speciaal verkiezingsnummer PvdA, maart 2017) wijst Asscher op de invloed van zijn ouders die hem het mededogen met de minder bedeelden met de paplepel hebben ingegoten: “Je hebt heel veel om dankbaar voor te zijn, je moet je ervoor inzetten dat dit voor de anderen ook bereikbaar is. Dat is bijna een verplichting.”
Wordt het dan niet eens tijd dat Asscher zich afvraagt of hij zijn moeder en haar keuze voor een bijbaan in de sigarettenindustrie nog wel kan blijven volgen?
Misschien dat hij dan ook eens kan nadenken over die opmerkelijke huisvesting van zijn ouders in wat Asscher zelf de ‘mooiste buurt van Amsterdam’ heeft genoemd, met ook nog eens ‘betaalbare huren’. “Hier zie je de kracht en de betekenis van de sociaal-democratie”.
Zijn moeder woont in zo’n spotgoedkoop kapitaal (huur)pand van woningvereniging Samenwerking, waar zijn vader, mr. A.L. Asscher, ook diens rechtskundig adviesbureau heeft gevestigd. Maar hij woont officieel in een dorp aan zee, in een (koop)villa in de duinen, opdat tevens optimaal van de hypotheekrenteaftrek gebruik kan worden gemaakt. Zou dat ook met de hele familie rond de keukentafel zijn besproken, al dan niet onder het genot van een sigaretje?
Bonusfoto: zouden Hans Spekman en zijn PvdA-kameraden hier een sigaretje van Philip-Moris roken?
