Zou iemand het hem hebben afgeraden? Afgelopen dinsdag verscheen Out of the Box: over politieke praktijk en vrijzinnige idealen, het boek van Norbert Klein. Misschien weet u niet wie hij is. Dat is niet vreemd, want hoewel hij al sinds 2014 in de Tweede Kamer zit heeft u waarschijnlijk niets van hem vernomen. Zij belangrijkste prestatie was zijn afsplitsing van 50Plus. Inmiddels is hij “partijleider” van zijn eigen “politieke partij”: “De Vrijzinnige Partij”. Deze “partij” is zo onbekend dat er nu een laatste poging tot publiciteit wordt ondernomen met een boek van de “politiek leider”.
Wat is er interessant aan Norbert Klein? Het antwoord is dat hij kan natrappen naar 50Plus. Zijn carrière aldaar laat zich gemakkelijk samenvatten. Norbert had zich in 2012 kandidaat gesteld, kwam op plek twee terecht en werd gekozen samen met Henk Krol. Toen Krol uit de Kamer verdween omdat hij zijn eigen personeel van hun pensioen had beroofd, werd Norbert plotseling fractievoorzitter. Dat ging mis, de tweemansfractie brak in tweeën en Norbert ging alleen verder. Dit verhaal komt in Out of the Box in dertien pagina’s aan bod.
Helemaal oninteressant is dit niet, want het zegt veel over 50Plus én over de nieuwe partij van Norbert. Hij had nooit verwacht op plaats twee van de kandidatenlijst te staan, lezen we. Al snel bleek dat 50Plus Norbert niet zo geschikt vond. Hij werd in 2014 gestimuleerd om zich te kandideren als lijsttrekker voor de verkiezingen voor het Europees Parlement, natuurlijk dé ideale plek om hem weg te promoveren en nooit meer terug te zien. Norbert kandideerde zich, maar de functie bleek inmiddels vergeven aan oud-VVD’er Toine Manders.
Voor Norberts leiderschap was overduidelijk geen steun. Hij stond niet prominent in het partijblaadje en kreeg geen complimenten toen hij het Kamerlid bleek te zijn die het meest voor de ouderen had gedaan. Norbert denkt dat 50Plus wilde dat hij zijn zetel zou opgeven zodat Krol kon terugkeren. Met de opvolger van Krol, Martine Baay (no.3 op de lijst), was zijn verstandhouding slecht en zij functioneerde volgens Klein niet goed. Nog een 50Plus-kandidaat die dus niet zo geschikt was, al vergeet Norbert argumenten daarvoor te geven.
Ook op plaats vier van diezelfde kandidatenlijst iemand stond waar twijfels over waren. 50Plus wilde hem in ieder geval zeker niet in de Kamer hebben, meldt Norbert. Dit moet Willem Herrebrugh geweest zijn. Norbert vond Europees lijsttrekker Toine Manders ook al ongeschikt. Norbert voerde een kennismakingsgesprek met Manders en schrijft: “Dit gesprek geeft mij weinig vertrouwen in een goede samenwerking.” Net als bij Baay en Herreburgh is er geen verklaring wat er precies mis is met Manders. Misschien weet Norbert het zelf ook niet.
Of Krol een goede keus was, daar twijfelt inmiddels iedereen aan. Norbert ook. Krol informeerde 50Plus niet over “lijken die nog uit de kast konden komen.” Norbert schrijft met instemming alle misstappen van Krol nog eens uitgebreid op. Krol was ook nooit echt weg, klaagt Norbert, want hij bleef op allerlei manieren in beeld bijvoorbeeld door te dreigen naar het partijcongres te komen en lijstduwer te worden bij de Europese verkiezingen.
Uiteindelijk zou Krol ook daadwerkelijk terugkomen omdat Baay de Kamer verliet, maar toen was Norbert al weg bij 50Plus. Baay staat nu weer op de nominatie om in de Eerste Kamer te komen als een 50Plus-senator na de verkiezingen doorschuift naar de Tweede Kamer.
Inmiddels is Norbert zijn eigen “partij” begonnen, want hij was kennelijk de enige van de top van 50Plus die wél geschikt was. Wat hij met zijn “Vrijzinnige Partij” precies wil, staat in het tweede deel van dit boek. De lezer wordt hierin onder andere verrast met een visie op het Nederlandse politiek landschap waaruit blijkt dat de “partij” van Norbert het middelpunt van dat landschap is. Het is niet eens een grap.
Of de kandidaten van de Vrijzinnige Partij beter zijn geselecteerd dan die van 50Plus in 2012, laat zich raden. In oktober werden de eerste kandidaten van de “partij” bekend. De amateuristische video’s zijn inmiddels allemaal verdwenen, net als vier kandidaten die toen in de top zeven stonden: Mieke Krol (no.3), Alja Hoekzema (no.5), Sjoerd Zoethout (no.6) en Dirk Dubling (no.7) zijn van de aardbodem van de Vrijzinnige Partij verdwenen. Hoe zou dat nou kunnen, met een partijleider die zoveel ervaring heeft in hoe het niet moet?
