Originele publicatiedatum: 19 november 2014
“Jongens waren we, maar aardige.” De beroemde openingszin uit Titaantjes van Nescio ontroert vanwege de nederlaag die erin besloten ligt. Het is de nederlaag van de romantische, goedbedoelende puberjongen die van zijn moeder geleerd heeft dat je meisjes moet respecteren. Dat je lief voor ze moet zijn en nooit iets tegen hun zin moet doen.
Dat soort aardige jongens – daarvan zijn er nogal wat. Hun vaders corrigeerden hun veel te rooskleurige vrouwbeeld niet – omdat ze zelf niet wisten hoe ze met vrouwen moesten omgaan, of omdat ze domweg afwezig waren. Dus droomden deze jongens op de middelbare school ongeremd van Rosa Overbeek en Ina Damman; ze idealiseerden de meisjes in hun omgeving en schreven ansichtkaartjes met ‘ik hou van je’.
Tevergeefs. Aardige jongens halen het slechtste in jonge vrouwen naar boven. In weerwil van het dominante discours over het ‘zwakke’ geslacht is geen diersoort zo wreed als de jonge vrouw. Misschien is het evolutionair te verklaren – dat vrouwen een sterke spermadonor zoeken voor de voortplanting; dat het voortbestaan van de soort van een dergelijk afweermechanisme afhankelijk is.
Wie weet. Maar feit is dat schroom en verlegenheid bij mannen de jonge vrouw vervullen van weerzin. Nog voor ze achttien zijn krijgen de meeste jongens het deksel dus keihard op hun neus. Het briefje waarop ‘ik hou van je’ staat zal voor hun ogen worden verscheurd, terwijl het meisje lachend achterop de scooter van een ruwe kerel stapt: een nozem die haar niet bewondert maar juist kleineert. Die haar niet veel later waarschijnlijk zal dumpen, waarover het meisje dan hete tranen kan huilen met haar vriendinnen, die haar zullen zeggen ‘dat ze zichzelf niets moet verwijten’.
De aardige jongen slaat het gade en voelt zich alsmaar kleiner worden. Zijn studententijd gaat hij in met een groot gebrek aan zelfvertrouwen. Door al die afwijzing is hij vrouwen nog meer gaan bewonderen dan eerst; en dus valt hem alleen nog maar minder interesse ten deel. En geef de zelfbewuste, VIVA-lezende vrouw eens ongelijk! Is alle emancipatie soms voor niets geweest?
Dit is de realiteit – niet alleen in Nederland, maar wereldwijd. Jongemannen kunnen bij de pakken neer gaan zitten; berusten in hun nederlaag, abonnee worden van allerlei troostbiedende pornosites en afwachten tot de biologische klok de machtsverhoudingen eindelijk doet keren. Of ze kunnen besluiten het heft in eigen hand te nemen en zich een tweede – brute, mannelijke – natuur aan te meten. Ze kunnen op cursus gaan bij Julien Blanc.
Versiercoaches zoals Blanc hebben een methode ontwikkeld om de relatie met vrouwen naar je hand te zetten. Door allerlei slimme technieken voor lichaamshouding, gesprekswending en interactie met de rest van de omgeving leren zij hoe je een vrouw het gevoel kan geven dat je een alfaman bent. Niet zij, maar jij bent de grote prijs van de avond. Het blijkt dat met een aantal truukjes en ‘routines’, de onzekerheden kunnen worden overwonnen en de ene na de andere vrouw kan worden versierd.
En ja – daar hoort ook bij dat mannen hun angst voor het bed overwinnen. De man moet de slaapkamer niet betreden met het idee: ‘Help, wat zou ze van me vinden…’ – maar hij moet denken: ‘Ik ga je pakken’. Doet hij dat niet dan zal de vrouw zich afgewezen voelen (ook al is het tegenovergestelde het geval). Ze zal zich niet als vrouw bejegend voelen en zich dus niet aan hem willen geven. Ze wordt niet verliefd, ze gaat zich aan hem ergeren, ze vertelt aan haar vriendinnen dat er geen ‘klik’ was. “Kijk ze recht in de ogen”, leert Blanc zijn studenten, “overwin je angst, ontwikkel een killer instinct”. Zelfvertrouwen, dominantie: focus.
En het werkt. Wat een hypocrisie om hem ‘misogynie’ te verwijten als vrouwen bij bosjes voor zijn methodes vallen (en massaal het masochistische Vijftig Tinten Grijs lezen). De realiteit is dat vrouwen niet alleen maar met omzichtig “respect” behandeld willen worden door hun sexpartner; dat ze helemaal niet willen dat je hun ‘nee’, hun weerstand respecteert: de realiteit is dat vrouwen overrompeld, overheerst, ja: overmand willen worden. Julien Blanc heeft volkomen gelijk en alle ‘jongens, maar aardige’ zouden zijn cursus moeten volgen.
Thierry Baudet is auteur van de roman Voorwaardelijke Liefde over de wereld van de professionele vrouwenversierders en gigolo’s.
