Gezien het feit dat 21. en ik onder een tijdsdruk staan, gaat het niet verder dan een beetje vozen. Hij moet naar een verjaardag en ik moet ook weg. Als blijkt dat mijn trein niet gaat, besluit ik die avond thuis te blijven. Ik zie een twinkeling in zijn ogen. Hij vraagt of hij mag blijven slapen maar adviseert mij om alvast naar bed te gaan om wat slaap te pakken. Ik schijn het nodig te gaan hebben.
