Er is al het nodige gezegd over de beslissing van Stedelijk Museum-directrice Beatrix Ruf om van het museum een activistische dramgalerie te maken. Ik volsta met het citeren van Bram Hahn, in Elsevier:
Beeldende kunst kan ontroeren, verheffen, choqueren, discussies losmaken. Maar een, voor bijna de helft met gemeenschapsgeld gefinancierd, museum dat een stroom aan zorgvuldig gekozen, eenzijdige beelden voorschotelt om de gedachten van het publiek bij te sturen – daar is een woord voor: propaganda.
Een waarheid als een koe, maar als u wilt weten hoe moreel radeloos en hoe potsierlijk deze Hyperdeug op uw kosten precies is, dan zult u de opsomming van exposities hieronder toch echt tot u moeten nemen. Verplicht bijdragen aan andermans activisme, het is als vroeger de verplichte lepel levertraan: het is goor, u hebt er zelf voor betaald en het wordt u door de strot gewrongen. De enige die zich er beter van voelt is de toediener, de Nurse Ratched van van het Museumplein. Ik vrees dat zij oprecht meent dat deze charlatannerie voor uw eigen bestwil is.
@ANanninga Nou, als het zo'n geweldig ding is, dan moet ik maar eens rap gaan sparen voor vijf kaarten. pic.twitter.com/NCZhSpCTVw
— Arend-Jan (@kromst) April 2, 2017
