De Zuid-Afrikaanse dichteres Antjie Krog was gisteren te gast in Buitenhof. Tenminste, wij moesten drie keer kijken om te zien of het niet stiekem toch een reprise van Wim de Bie’s typetje Mémien Holboog was. Of een akelig realistische pastiche van Arjan Ederveen. Want wat mevrouw Krog zoal debiteerde, was dusdanig mallotig, racistisch en zelfhatend (“ik wil een pil nemen om zwart te worden, als dat bestond”) dat we bijna dachten dat de VPRO weer grappig was geworden. Wat dacht u van: “Er is geen manier om bij het bezit en het geld van de witte mensen te komen, corruptie is een manier van herverdeling”?
Paul Witteman (LOL, kwetsend) legt Krogt geen strobreed in de weg en spreekt haar niet tegen. Ook niet als de malle vrouw stelt dat de intens corrupte Zuid-Afrikaanse president Zuma zijn corruptie van de ‘witte’ mensen heeft geleerd. Hij voert haar zelfs een hapklaar brokje (op 40:20) met de vraag wie zij liever heeft, Zuma of Trump?
Hoe zal ik het zeggen zonder racistisch te klinken? Een slecht witmens is iets verschrikkelijks. Maar een wit mens heeft zo veel macht. Er zijn zo veel dingen die hij kan vernietigen. En hij heeft al zo veel vernietigd. Als je zo’n soort wit mens aan de macht hebt als Trump. Ik moet ook zeggen, het is een mán. Zo een akelige mán. Het is ook vreselijk als een man zo akelig is.
Ja, best lastig om niet racistisch te klinken als je volstrekt racistische dingen zegt.
Daarna leren we dat koffie bestellen voor mevrouw Krog al een pijnlijke, schaamtevolle ervaring vol racisme is, want in Zuid-Afrika drink je je koffie zwart of, met melk, wit.
Zelfs als ik koffie moet bestellen en ze vragen of het zwart of wit moet zijn: dan doet het mij pijn om wit te zeggen. Want ik weet hoe het voelt voor die zwarte serveerster. Wit. Zij drinken allemaal witte koffie. Koffie verkeerd vind ik een geweldig alternatief.
Dat zal wel ja, als in jouw hoofd ‘wit’ en ‘verkeerd’ synoniem zijn.
Het gesprek met Krog begint op 32:42.
