“Want de reis gaat nadrukkelijk niet alleen over de geschiedenis, maar ook over de toekomst van Nederland, waar Joden bang zijn met een keppeltje te lopen en homostellen niet meer hand in hand over straat durven. Engelander: “Wij zijn kinderen van ouders die de Holocaust overleefd hebben. Wij weten wat de gevaren zijn.”
Annemieke Brons werkte zestien jaar in de Haagse Schilderswijk ‘in alle functies die je maar kunt bedenken’. “Daar heb ik heel veel te maken gehad met uitsluiting en polarisatie”, vertelt ze. “Processen die vroeger gebeurd zijn, gebeuren nu ook. Dat vind ik eng.” Uitsluiting, polarisatie en verharding, zijn de woorden die steeds terugkomen in de gesprekken.
Het is een pijnlijk punt voor de organisatoren. “We hebben mensen van de Marokkaanse en Turkse netwerken binnen de politie expliciet gevraagd mee te gaan”, benadrukt Michel Theeboom van het Joods politienetwerk. “We blijven proberen om ze mee te krijgen.” Naar de redenen kan hij alleen gissen. “Misschien toch onbekendheid. Wij hebben deze geschiedenis van kleins af aan meegekregen, zeker mensen die familie hebben verloren zoals ik.”
Nederlandse politieagenten deden een dagje Auschwitz. Beetje in een gaskamer reflecteren over de huidige stand van het land Nederland, altijd confronterend. Het waren alleen wel vooral Joodse en homoseksuele Nederlandse agenten. “Agenten met een migratieachtergrond schitterden door afwezigheid”, aldus Trouw. “Mensen van de Marokkaanse en Turkse netwerken”, aldus één van de wél aanwezige agenten. Naar de redenen van die afwezigheid mogen we nu allemaal gissen.
