Dag mevrouw Dieuwertje,
Ik las uw artikel op TPO over de klimaatwetenschap, zo te zien aus einem Guss geschreven. U neemt het op voor de experts en hun bewijzen en vindt dat die zwaarder moeten wegen dan vaak gebeurt, maar ik mis in uw verhaal nuancering en relativering. Die waren er misschien geweest wanneer u zich verdiept had in de relaties tussen wetenschap en politiek.
Niet wij burgers regeren, ook niet door te stemmen, maar de industriële grootmachten die de hulp van wetenschappers goed kunnen gebruiken voor de ontwikkeling van hun verdienmodellen. Politici zijn hun handlangers, aangestuurd door lobbyisten. Zij voeren de show op waardoor burgers moeten gaan denken dat ze wat in te brengen hebben en waaraan de media gewillig meewerken, want dat is hun belang. Maar bij alle belangrijke zaken wordt de burgers niets gevraagd, zelfs niet als het gaat om reusachtige uitgaven voor klimaatdoelen, met een omvang die wij hier nog nooit hebben gezien. De vervlechting zien we nu in het eco-industriëel complex, zoals we die eerder hebben meegemaakt in het militair-industriëel complex (dat trouwens nog steeds bestaat).
Ik vind de door u verdedigde klimaatwetenschap een door belangen en emoties gedreven actie uitgaande van premissen en vooronderstellingen (uitgewerkt in modellen als instrumenten), waarin wetenschap gebruikt wordt of misbruikt door mensen met een zekere profetische begaafdheid en belangen bij bepaalde uitkomsten. Ik stoor mij daarbij aan de arrogantie van mensen die menen dat wij het klimaat kunnen bijsturen. Dat lukt ook met het weer niet. Zelfs niet met goddelijke bijstand.
In wetenschap geloven doe ik sowieso niet. Ook heb ik er geen hoge pet van op, behalve als het exacte betawetenschap en techniek betreft. Experts zijn vaak eenzijdig georiënteerde mensen met een bekrompen denkraam gevuld met vooral belangen, een hoop emoties en een beetje verstand. Ik ben inmiddels op een leeftijd waarop ik met stelligheid kan beweren dat als ik geluisterd zou hebben naar de experts, ik bedoel artsen, ik al geruime tijd geleden in een krankzinnigengesticht zou zijn gestorven. Ik vind u dus rijkelijk naïef, maar ik moet toegeven dat ik op uw leeftijd minstens zo naïef was. Gelukkig heeft u nog jaren om ervaring op te doen. Ik presenteer mij niet als expert, zou me schamen als ik dat zou doen, want ik houd niet van pretenties vooraf. Ik ben een niet geheel argeloze toeschouwer van wat er om mij heen gebeurt.
Ik ken een aantal wetenschappers, heb met hen gewerkt, en ben tot de conclusie gekomen dat ze op enkele uitzonderingen na ondanks hun vlijt weinig voorstellen en kunnen. Hun bewijzen duren vaak niet zo lang, worden aangevochten en vervangen. Het peer-review systeem kan dit blijkbaar niet voorkomen. Er is ook in de klimaatwetenschap een voortdurend fluctueren van opinies, bijvoorbeeld over de vraag hoe groot de rol van de mens is in waargenomen veranderingen en wat de gevolgen kunnen of zullen zijn. Hierop zal nooit een definitief antwoord worden gegeven. De modellen die ontwikkeld worden zijn de werkelijkheid niet en moeten steeds worden bijgesteld. Er bestaat nog een afgrond van niet geweten factoren, relaties, interdependenties, ontwikkelingen enz. De zogenaamde klimaatwetenschap blijft kostbare spielerei in een land met aannames en een onbekende toekomst. Keihard tegen de klimaatwetenschappers en hun politieke vriendjes pleit dat ze er alles aan doen om hun orthodoxie te beschermen tegen ketters. Mensen worden niet meer op de brandstapel gezet, maar wel ontslagen en gemaltraiteerd. Er bestaat een inquisitoriaal klimaat met het de mond snoeren van wie anders denkt. Dat is een teken van grote zwakte en schande.
Deze discussie aan de mensen overlaten leidt tot niets. Inderdaad, Dieuwertje, laat de mensen maar kletsen. Maar met beginnen te erkennen dat we het niet (goed) weten kunnen we al heel wat realiteitszin introduceren. Dus, Dieuwertje, laat de experts maar kletsen. Maar ook, Dieuwertje, burgers kunnen wel nadenken en zien wat er gebeurt. Een koud decennium? De reacties zullen er zijn. Stuur al die lui maar naar huis. Het heeft genoeg geld gekost. Ik weet niets zeker als het om het klimaat gaat, behalve dat zo’n decennium er komt en de wetenschappelijke voorspelling(en) zal logenstraffen. Vroeger of later. Het kaartenhuis stort dan in.
Zwagerman, die van u er van langs krijgt, weet niets van het klimaat, ik ook niet, eigenlijk wij allemaal niet. Het is ook zo ingewikkeld dat die onwetendheid fundamenteel onophefbaar is. Ik vind Zwagerman een goede waarneemster, met kritische zin. De alarmistische klimaatprofeten zouden wat van haar kunnen opsteken. Maar dat is tegen hun belangen. Dus gebeurt het niet. We gaan er allemaal veel voor betalen, voor wat ik als geregisseerd bedrog zie. Als burgers zijn we door de eeuwen heen altijd de klos geweest. Helaas, burgers zijn en blijven onmachtige sukkels.
Misschien denkt u, daar heb je weer zo’n praatjesmaker die geen expertise bezit en het dus niet snapt. Wiens mening als van een nitwit achteloos terzijde kan worden geschoven. Ik slaagde twee keer cum laude, binnenkort gradueer ik voor de derde keer (wat mij betreft nogmaals cum laude). U mag van alles van mij vinden, ik ben inderdaad geen expert, zou dat niet willen zijn, maar ik weet iets over mensen en over hoe wetenschap mensenwerk is. Ik ben niet dom. Daar ben ik niet trots op en ik ben er niet blij mee. Niet dom zijn is voortdurend moeten ervaren dat je in een gekkenhuis leeft.
Als ik antwoord krijg dan wordt dat voor mij geen aanzet tot een discussie. Ik neem het u niet kwalijk wanneer u deze brief inlijst en boven uw bed hangt, als een soort permanente reminder.
