Duitsland is wanhopig, de sociaal-democratie met name, waarom konden we vandaag hier lezen. Bij het ‘Ministerie van Familiezaken, Senioren, Vrouwen en Jeugd’ springt de paniek met neonletters van de website. De nieuwe regeringscampagne ‘Demokratie leben!’, met billboards op Berlijns drukste pleinen, roept burgers op geëngageerd te raken voor de goede zaak – ‘want dat is democratie’. Hoe je mee kunt doen aan die democratie is met een paar muisklikken op de regeringswebsite te vinden. ‘Geëngageerd’ is achter al die klikjes wel steeds: tegen neo-nazi’s strijden, haat op internet melden, tegen geweld en vijandigheid zijn. En vóór tolerantie, de EU en moeder aarde. Al het andere is wrongthink, en geen democratie.
“In diesem Gutachten wird insbesondere auf das Bundesprogramm „Demokratie leben! aktiv gegen Rechtsextremismus, Gewalt und Menschenfeindlichkeit“ des Bundesministeriums für Familie, Senioren, Frauen und Jugend Bezug genommen. Dieses hat zum Ziel, ziviles Engagement und demokratisches Verhalten auf der kommunalen, regionalen und überregionalen Ebene zu fördern.”
Dit citaat komt uit een regeringsadvies waarin zij aankondigt niet alleen engagement via billboards maar ook een federale wet te willen, want engagement moet natuurlijk wel afgedwongen kunnen worden. Die wet heet Demokratieförderungsgesetz, ‘de bevordering van de democratie’, wat een giller is. De in de campagne en het advies genoemde zwijgende meerderheid, het levenselixer van elke democratie, wordt erin weggezet als uitschot. De elite haat inmiddels stemvolk.
Alles schreeuwt daarom momenteel propaganda in Duitsland. De fantoombestrijding van ‘Neo-nazismus’, de halfslachtige bescherming (lees: afbraak) van de vrijheid van meningsuiting, en de dreiging van een eventuele grondwetswijziging if all else fails, zogenaamd allemaal om de ‘bevordering van de democratie beter te verankeren’, moet de Duitser in het gareel houden. Het is een klassiek construct: de regering prijst in de propagandacampagne persoonlijke vrijheden en democratie, maar vooral om snel tot een punt van orde te kunnen komen, namelijk de uitzonderingen:
“Ihr Ziel ist vielmehr, die Bekämpfung neonazistischer Positionen und die Beeinflussung des politischen Meinungsbildungsprozesses an seiner gesellschaftlichen Wurze.” (het doel (van vrijheid van meningsuiting, red.) is veel meer om neonazistische posities en de beïnvloeding van de politieke meningsvorming in de wortels te kunnen bestrijden).
Geen woord over islam en terreur. Het neonazi jachtseizoen (Duitslands bigfoot, niemand ziet ze hier, hun aandeel in de geweldstatistieken is nagenoeg nihil en hun invloed tanende) moet geopend, en als ik geëngageerd-links zo hoor, dan zijn dat vooral alle islam-critici. Het was nog nooit zo makkelijk om goed te zijn. Sofort!
Duitsers hebben een gouden geheugen, vol met schuld en zelfhaat, weten ze bij het Ministerie. Wie vergeet er de tijd dat staatspropaganda nog werd afgedrukt in grauwe krantjes en de Stasi in een heel eng, donker gebouw zat, met een griezelige muur eromheen. Dat was een stomme Staat. Maar nu is de look of propaganda een vrolijke bedoeling. De politiek-correcte propaganda afdeling is slim geweest, in het oerdegelijke Duitsland moet een oproep tot samen marcheren, bloemen strooiend voor tolerantie en meer EU – omdat je anders geen democraat bent – er uitzien als een zak Haribo snoep. Vlijtig wordt het geheugen in een achtbaan gestopt, op hoop van zegen.
Alleen dictaturen roepen mensen op om mee te doen en aan de goede kant van de streep te gaan staan. Deze propagandacampagne legt een beleid bloot dat streeft naar een permanente consensus onder burgers over de juistheid van overheidsacties. Wie niet deelneemt wekt argwaan. Wie in tegenspraak is, is fout. Het is niet een campagne voor een open debat, maar voor meer censuur on onvrijheid. God sta ons bij.
