Mag ik u eerst even de nieuwe strijdkreet meegeven van extremisten in Frankrijk? Het rijmt: “Ni patrie, ni patron, ni Le Pen, ni Macron.” (‘Geen vaderland, geen baas, geen Le Pen, geen Macron’).
Dat het ‘vaderland’, waar ze hun uitkering van krijgen – want ze willen geen baas zeggen ze zelf -, kennelijk toch fout is, verraadt de linkse rakker. Dat is in Frankrijk bepaald geen zeldzaam soort, agressiever dan waar ook. Ik voorspel u een summer of discontent, wie er ook wint zondag.
‘Wat is het toch erg dat Fortuyn is neergeknald door een groene fascist die nu alweer vrolijk over straat loopt’. Dat dacht ik toen ik naar Marine Le Pen keek, gisteren in debat met Emmanuel Macron op de Franse tv. Al heeft ze veel gedaan om het Front National uit de verdomhoek te halen, vooral door haar vader figuurlijk om zeep te helpen, ze blijkt uiteindelijk een lichtgewicht, een kibbelend vrouwtje zonder argumenten, dat als ze het niet meer weet irritant begint te lachen.
Iemand had een treffend beeld: met Marine Le Pen debatteren is net een potje schaken met een duif. Hoe goed je zelf ook bent, die duif gooit gewoon de stukken omver, schijt op het bord en zet dan trots zijn veren uit alsof zij gewonnen heeft.
Ze kwam met weinig argumenten en had een dik dossier voor zich op tafel, waar ze steeds in zat te kijken als ze sprak. Macron was superieur. Hij zag er goed uit, was welbespraakt en spiekte nooit. Veel nieuwe informatie gaf hij niet, maar Le Pen maakte het hem ook te makkelijk. Hij wil de staatsschuld én de onroerendgoedbelasting én de belastingen op het midden- en kleinbedrijf verlagen, maar vertelde niet hoe dat gefinancierd ging worden. Le Pen vroeg er ook niet naar. Hoe hij het terrorisme en de islamisten ging aanpakken bleef uiterst vaag, daar liet zij hem makkelijk mee wegkomen, net als zijn vermeende banden met islamisten.
Ik ben ook geen fan van Macron. Hij is een gladjakker, zijn ogen zijn té helder blauw, en investment bankers zijn niet mijn favoriete bevolkingsgroep. Dat zijn vrouw 24 jaar ouder is, maakt hem niet interessanter of aantrekkelijker. De man heeft een zichtbare hekel aan gewone mensen, waar hij waarschijnlijk heel zijn leven niet tussen verkeerd zou hebben, ware het niet dat hij nu president wil worden. Dan moet je wel, al is het alleen maar in de verkiezingscampagne.
Veel viel op zijn plaats toen ik op een video stuitte waarin de bekende Italiaanse psychiater Adriano Segatori haarfijn uitlegt wat er mis is gegaan met Macron en waarom hij goedbeschouwd levensgevaarlijk is voor Frankrijk. De man praat Italiaans en het onderschrift is Frans. Ik zal even een samenvatting geven voor wie beide talen niet begrijpt of geen tijd heeft te kijken:
“Toen Macron 15 jaar was werd hij aangerand door zijn lerares van 39, Brigitte, waar hij al snel mee is getrouwd. Geen romantisch huwelijk dus, maar een grotesk ‘mariage réparateur‘, een huwelijk van een slachtoffer met zijn verkrachter. De ontwikkeling van Macron tot een evenwichtige volwassene werd zo in de kiem gesmoord. Het stel had taboes en grenzen overschreden, en dat gebeurde in een burgerlijk milieu, in Amiens, Noord Frankrijk. Daarom bleef het ongestraft en ontstond bij Macron de overtuiging dat alles mag en kan. Als het een proletarische omgeving was geweest, waar hij zo’n hekel aan heeft, zou de jonge Macron onder toezicht van de sociale dienst zijn gesteld, en zat Brigitte als pedofiel in de gevangenis.
“Als de grenzen van een taboe eenmaal zijn overschreden, wordt het idee van almacht, toch al aanwezig in ieder kind, enorm aangewakkerd. Werkelijkheid en persoonlijke grenzen raken uit het zicht, allemaal nog versterkt door Macrons aanzienlijke intellectuele vermogens. Hij lijkt pathologisch normaal te zijn, maar is een enorme narcist, al sinds zijn jeugd abnormaal ambitieus, en afhankelijk van de aandacht en bewondering van anderen om zijn minderwaardigheidscomplex te compenseren.
“Deze drie zaken bepalen de persoonlijkheid van Frankrijks meest kansrijke presidentskandidaat:
1) het idee dat er geen limiet bestaat aan wat mogelijk is,
2) een gevoel van almacht dat sinds zijn jeugd alleen maar groter is geworden,
3) een narcisme dat rustig kwaadaardig genoemd kan worden.
“Emanuel Macron voldoet daarmee aan de definitie van een psychopaat. Op zich geen belediging. Veel psychopaten hebben prima gefunctioneerd op hoge posities. Nixon was een psychopaat, misschien een wat minder goed voorbeeld. Als ze hun sociale en culturele leven goed op orde hebben en intelligent genoeg zijn, kunnen ze in de politiek of in de financiële wereld de toppen bereiken, dat zie je nu aan Macron. Hij heeft zoals iedere psychopaat zichtbaar aanvallen van hysterie gehad, als de bewondering van anderen even wat minderde, en de zwakheden van zijn persoonlijkheid werden benadrukt. Die hysterie blijkt ook uit zijn liefde voor theater, vaak zichtbaar in zijn campagne. Brigitte was trouwens zijn lerares drama(!).
“Macron kent geen berouw. Hij verdedigt zich altijd door achteraf een andere betekenis te geven aan wat hij voor verkeerds heeft gezegd, nooit door zich te verontschuldigen. Een psychopaat is onbetrouwbaar, maar tegelijk fascinerend, en weet zo vaak anderen te overtuigen.
“Als Macron neerbuigend over armen praat, of proletariërs beledigt, zoals hij heeft gedaan door ze rokers en alcoholisten te noemen, dan verraadt hij zichzelf. Ook als hij vrouwen vernedert, door ze neer te zetten als sukkels. Het is in feite zijn onderbewustzijn dat voor hem spreekt op die momenten. Dat sprak ook toen hij zei dat Franse cultuur en identiteit niet bestaan, en dat Frankrijk nooit anders is geweest dan een melting pot van verschillende culturen.
“Macron houdt niet van Frankrijk en zal nooit voor de Fransen vechten. Hij houdt vooral enorm veel van zichzelf en doet alles uitsluitend voor zichzelf. Macron zal alleen vechten om zijn breekbare persoonlijkheid overeind te houden. Zoals alle psychopaten beschouwt hij anderen slechts als middel om zichzelf groter te maken. Frankrijk loopt dus geen gering risico met deze presidentskandidaat.
“Het conflict met Marine Le Pen is voor Macron meer dan een politiek conflict. Hij kan niet accepteren dat een vrouw, een Marianne die Frankrijk vertegenwoordigt, zijn tegenstander is. Hij heeft een moeder nodig die hem voedt, alle vrouwen in andere rollen kan hij moeilijk accepteren.
“Er bestaat uit psychiatrisch oogpunt geen twijfel: Macron is extreem gevaarlijk. Een seriemoordenaar verwoest gezinnen, een psychopaat op een hoge positie kan hele samenlevingen verwoesten.”
Nu ben ik het nog niet eens aan Europa toegekomen, en Macrons extreme liefde voor de Europese Unie. Zou dat weer te maken hebben met hoe Europa in de Griekse mythologie door Zeus werd ontvoerd en verkracht? Of met met Mutti Merkel?
