Ik wil niet de zeur uithangen die sinds hij grotendeels in Frankrijk verblijft daar alles beter vindt. Dat is het ook niet. Maar tenminste één ding wel. En dat is het equivalent hier van ‘bekende Nederlanders’, die dimwits die in Hilversum te pas en vooral te onpas aanschuiven in quasi serieuze programma’s om hun politiek correcte babbeltje te doen: marginale acteurs, cabaretiers, kladschrijvers enzovoort.
Ik zei het al eerder, het is echt opvallend, in Frankrijk neemt men voornamelijk echte intellectuelen serieus. Als schrijver moet je bijvoorbeeld flink aan de weg getimmerd hebben, en een bewezen interessante mening hebben over dingen, voordat je hoofd op tv verschijnt. Acteurs en cabaretiers zie je hier alleen doen waar ze voor bestaan: mensen vermaken. In hun mening over politiek, filosofie of sociale structuren is vrijwel niemand geïnteresseerd. Als ze er al iets over zeggen, wordt daar nauwelijks aandacht aan besteed.
Er waren 17 ‘vooraanstaande intellectuelen’ die donderdag in de Figaro een bericht publiceerden gericht aan de politiek, over de kwestie Sarah Halimi, waarover ik u eerder deze week berichtte. Er zitten verschillende top-filosofen en sociologen tussen, en tenminste twee leden van de Académie Française.
Het bericht zit gek genoeg achter een betaalmuur bij de Figaro, maar ik ben zo vrij geweest het even voor u te vertalen. Dat is niet mijn vak, ik hoop dat u me eventuele tekortkomingen vergeeft.
Hier komt het op neer: ze hebben het politie-rapport bekeken van genoemde zaak, en zijn tot de conclusie gekomen dat het stinkt als een oude vuilniszak, al zeggen ze dat anders. Ze roepen de regering op niet langer het hoofd te houden waar de zon niet schijnt, ook dat zeggen ze anders. Ik zei het al: de deksel vliegt van de doofpot.
Eerst even iets over een andere zaak, die in tegenstelling tot de gruwelijke moord op Sarah Halimi wel enorm veel aandacht trok, en rond dezelfde tijd plaatsvond: de zaak Théo. Ik meen me zelfs te herinneren dat een of andere sukkel van de NOS er nog een schreeuwverhaal over afstak.
Deze Théo was een Afrikaan van rond de 20, uit de banlieue, niet zo gek ver van waar mevrouw Halimi woonde, een beroepscrimineel uit een familie van beroepscriminelen. Hij werd op een bepaald moment gearresteerd door vier agenten, terwijl hij op straat beschäftigt was met drugs. Er vond een schermutseling plaats, die blijkbaar ook nog door iemand van grote afstand werd opgenomen met een mobiel, én door een bewakingscamera.
Al snel begon het beschuldigingen te regenen: de agenten zouden buitensporig geweld hebben gebruikt, ze zouden zelfs een ‘matraque’, een politieknuppel, in Theo’s achterste hebben gestoken, of althans geprobeerd te hebben dat te doen. Dat werd vooral geconcludeerd uit het feit dat zijn trainingsbroek half naar beneden hing toen hij in de arrestantenwagen ging, en dat hij in het ziekenhuis verwondingen bleek te hebben aan betreffende plek. Hoe oud die verwondingen waren, daar heeft geloof ik niemand naar gevraagd. Ik heb het hele verhaal nooit serieus genomen.
Misschien heeft u er wat van meegekregen, bijvoorbeeld via de NOS, maar heel politiek en mediaal Frankrijk stond op zijn achterste benen. Er braken relletjes uit, waarbij veel gewonden vielen, vooral aan de kant van de ME -heet hier anders natuurlijk-, en erg veel auto’s sneuvelden. Het zal die van jou maar zijn, denk ik dan altijd, maar misschien is dat heel plat. Dat soort schade is meestal niet verzekerd.
Zelfs president Hollande bezocht het ziekbed van deze Théo.
Deze zaak verdween ook in de doofpot, maar in omgekeerde volgorde. Toen bleek dat er eigenlijk maar heel weinig was gebeurd, zeker niet wat hierboven werd gesuggereerd, en dat de Congolese familie inmiddels een schadeclaim van 600.000 euro had ingediend bij de overheid via een advocaat, en de oudere broer van Théo een meermaals veroordeelde oplichter was, toen pas begon zo hier en daar iemand te twijfelen of het allemaal wel echt zo was gegaan. Maar je auto was al vernield, zal ik maar zeggen.
Nu hoor je hier nauwelijks nog iets van, want net als in Nederland moet je met een kaarsje speuren naar media die toegeven dat ze fout zaten. Dat er een extreem verschil zit in hoe deze twee zaken aangepakt werden door justitie en door de politiek, en in de media, begint nu te schuren, maar doofpotten doven hier minstens zo goed als in Nederland.
Hieronder de beloofde tekst van 16 echte intellectuelen, die voor zover ze geen journalist of politicus zijn, hun sporen in de wetenschap ruimschoots hebben verdiend. Er zitten geen Geert Makken tussen, zal ik maar zeggen, en niemand van de Universiteit van Amsterdam.
“Op 4 april werd Sarah Halimi, een joodse Française, 65 jaar oud, moeder van drie kinderen en gepensioneerd, gemarteld in haar huis en vervolgens uit het raam gesmeten, terwijl er ‘Allah Akbar’ werd geschreeuwd.
Het slachtoffer bewoonde een huurwoning in de wijk Belleville, al een dertigtal jaar. In de bewuste nacht is haar buurman, Kobili Traoré, 27 jaar, om 4 uur ‘s ochtends bij haar binnengedrongen, om haar aan te vallen en te mishandelen.
‘Het politie-rapport bevestigt dat mijn zuster bijna een uur lang gemarteld is, afgeslacht. Haar letsel was zo erg, dat het fatsoen me belet details te geven’ legt William Attal uit, haar broer.
De gebeurtenis werd gedeeltelijk vastgelegd door een buurman. De geluidstape daarvan, waar de politie over beschikt, bevestigt de lijdensweg van Sarah Halimi. De klappen van de aanvaller waren extreem gewelddadig. De autopsie wijst meer dan 20 botbreuken uit, op het lichaam en het gezicht van het slachtoffer. Terwijl hij Sarah Halimi mishandelt, scheldt de dader haar uit voor ‘sheitan’ (duivel in Arabisch). Hij deklameert minstens tien keer verzen uit de Koran.
Het lawaai is tot op de begane grond te horen. Niemand komt haar te hulp. De buren bellen de politie, die ter plaatse komt maar niet ingrijpt.
Uiteindelijk, als hij haar meer dan een uur gefolterd heeft, gooit Traoré haar uit het raam van de derde verdieping. Daarna doet hij een gebed, volkomen rustig. Het is dan ongeveer half 6 in de ochtend.
De politie besluit op dat moment in te grijpen, en arresteert de dader zonder problemen. Hij wordt als ontoerekeningsvatbaar beschouwd en niet in een cel gezet, maar in plaats daarvan opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Waarschijnlijk zal hij ook uiteindelijk ontoerekeningsvatbaar worden verklaard en niet voor de rechter hoeven te verschijnen.
Toch heeft Traoré geen psychiatrische voorgeschiedenis. Hij heeft het profiel van een doorsnee radikale en gewelddadige islamist: een misdadig verleden, een erg dik strafdossier, vol veroordelingen in drugszaken, en verschillende periodes achter de tralies.
De avond voor de moord bracht hij door in een Parijse moskee die bekend staat als broeinest van radikaal islamisme. Verder was Traoré prima op de hoogte van het joods zijn van zijn buurvrouw. Zij was een vrome vrouw, die een pruik droeg, karakteristiek voor orthodoxe joden. Haar kleinkinderen kwamen op bezoek met keppeltjes op. Eén van haar dochters verklaarde door de zusters van de dader uitgescholden te zijn voor ‘vuile jood’.
Al deze feiten komen uit het politieverslag. Op 14 april werd een juridisch onderzoek gestart wegens ‘moord zonder voorbedachte rade'(*). De procureur van Parijs, François Molins, heeft gezegd dat hij het onderzoek moest afwachten voordat hij zich over de aard van het misdrijf kon uitlaten.
De advocaten die namens de familie van het slachtoffer optreden, spreken over een veel zwaarder misdrijf dan dat, en eisen dat het onderzoek deze verklaring meeneemt.
Bijna twee maanden na dato begint de pers eindelijk over deze misdaad te berichten, die midden in de campagne voor de presidentsverkiezingen werd gepleegd.
Alles lijkt erop dat het ontkennen van de werkelijkheid nog steeds doorgaat wat betreft deze moord. Een van de vragen is: waarom is de door de buren gebelde politie niet het appartement binnengegaan om in te grijpen? Waren ze bang?
Wij eisen dat de hele waarheid boven tafel komt over de moord op Sarah Halimi. En dat de hele waarheid wordt gezegd over de ernst van bepaalde breuklijnen in de Franse samenleving. Deze struisvogelpolitiek moet ophouden, en onze leiders moeten zich gaan beseffen wat er speelt in het land.
Voor Sarah en haar familie, maar ook voor Frankrijk”
(*) Lesje Frans voor vandaag: ‘homicide’ = iedere vorm van moord, ‘meurtre volontaire’ = moord zonder voorbedachte rade, zeg maar impulsief, en ‘asassinat’ = moord met voorbedachte rade. Geen dank.
