Maandag werd er een raket op Israël afgevuurd vanuit de Gazastrook. De raket kwam op een open terrein terecht en mede daarom waren er geen doden of gewonden. Een beweging die sympathiseert met ISIS heeft de verantwoordelijkheid opgeëist. Dit korte nieuwsbericht laat de verveling over het conflict tussen Israël en de Palestijnen goed zien. We horen niet eens meer waar die raket precies neerkwam. Die details doen er niet toe, want er gebeuren zoveel incidenten in deze contreien en bovendien weten velen sowieso al aan welke kant van het conflict ze staan.
Toch wil uw verslaggever graag weten waar die raket is neergekomen, want maandagmiddag brengt hij een bezoek aan Sderot, tijdens de journalistenreis van het CIDI. Deze stad met 20.000 inwoners ligt op ongeveer een kilometer afstand van de grens met Gaza. Wat blijkt? Het CIDI laat in het programma van de journalistenreis al weten dat het hier dagelijks Qassam-raketten regent. Bewoners hebben vijftien seconden om bij een luchtalarm te vluchten naar een schuilkelder of een versterkt bushokje. Ze zullen daar in Sderot wel een goede conditie hebben.
Vier dagen later gaat de CIDI-journalistenreis wandelen over de Golanhoogvlakte, een gebied wat Israël ooit op Syrië veroverde. Vanaf deze hoogte schijn je de Syrische hoofdstad Damascus te kunnen zien liggen. Maar het Israëlische leger vindt het inmiddels zo onrustig aan de grens dat deze week meerdere uitkijkposten voor burgers zijn gesloten. Het Syrische leger heeft naar het schijnt per ongeluk projectielen op Israël afgevuurd. De puinzooi in Syrië was kennelijk nog niet groot genoeg en dus kon dit er ook nog wel bij.
Het voelt op de Golanhoogte sowieso niet erg veilig, denkt uw verslaggever, want aan de andere kant bevinden zich niet alleen het Syrische leger, maar ook de Yarmuk Martelarenbrigades (gesteund door ISIS) en het Nusrafront (gesteund door Al Qaida). Israël wil zich niet in een conflict laten zuigen, meldt het Reformatorisch Dagblad, maar het Israëlische leger zal incidenten sowieso beantwoorden. Israël wil sowieso voorkomen dat Iran zich in dit grensgebied vestigt. In die contreien gaat uw verslaggever dus een dagje aan de wandel met het CIDI.
Maar er is goed nieuws. Er wordt in ieder geval gewerkt aan vrede tussen Israël en de Palestijnen. Deze week is er een tweedaagse conferentie in het Europees Parlement van de sociaaldemocratische S&D-fractie waar ook de PvdA deel van uitmaakt. Er zijn sprekers uit Israël, Palestina, de EU en de VS. Voldoende goede intenties in Brussel om een einde te maken aan het conflict. Men is ontzettend gecommitteerd. Journalisten die komende week op CIDI-journalistenreis gaan hebben er nog niks aan, maar het wordt met de steun van het Europees Parlement vast snel rustiger in de regio.
Gianni Pittella, de voorzitter van deze machtige fractie meldt ons in een persbericht dat het vijftig jaar na de bezetting en 25 jaar na de Oslo-akkoorden tijd wordt voor vrede. Miljoenen Palestijnen lijden onder de bezetting en miljoenen Israëli’s doen dat “op een andere manier”. Hij laat weten dat de bezetting van de Palestijnse gebieden tot een einde moet komen zodat er “a just and lasting peace” zal ontstaan. De S&D-fractie wil eraan bijdragen dat de hoop op vrede blijft bestaan. Probleempje: het Europees Parlement gaat niet over buitenlands beleid, laat staan over het Midden Oosten.
Zie hier het probleem van al die mensen die de afgelopen weken twitterden of mailden dat deze blogserie over de CIDI-journalistenreis nu al te pro-Israëlisch of te pro-Palestijns is. Ze lijken onbewust op de wereldvreemde Europarlementariërs van S&D, die vanaf grote afstand wel even zullen vertellen wat voor de mensen ter plaatse het beste zou zijn. Als aan de ene kant van het land dagelijks Palestijnse Qassam-raketten naar beneden komen en aan de andere kant ISIS en Al Qaida op de stoep staan, is het niet zo gek dat Israël zich steviger bewapent dan beterweters – die nog nooit een luchtalarm hebben gehoord – zouden willen.
Het is maar een idee: met name de mensen met sympathie voor de Palestijnen en/of afkeer van Israël zijn dikwijls tegen deze CIDI-journalistenreis. Zij stellen dat de reis partijdig is. Uw verslaggever ontkent dat niet, maar dat is maar het halve verhaal. Als de journalisten in Sderot bij een luchtalarm binnen vijftien seconden in een schuilkelder moeten vluchten en op de Golanhoogte geconfronteerd worden het hoorbaar wapengekletter, bedenken ze vanzelf dat ze niet lichtzinnig over de verdediging van Israël moeten oordelen. Daar hoeft het CIDI ze echt niet op te wijzen.
