Het negende Nickelback-album Feed The Machine kwam tot stand na een gedwongen rustpauze van zanger Chad Kroeger. Door een cyste op zijn stembanden was Kroeger ruim een half jaar uitgeschakeld en moest een Europese tournee in 2015 worden afgelast. Hij maakte zich zorgen tijdens het herstel maar alles kwam goed: “Ik zing op de nieuwe plaat harder en hoger dan ik ooit gedaan heb.”
Nickelback wordt opgericht in 1995 en is één van de meest succesvolle Canadese rockbands ooit. De eerste twee albums floppen maar vanaf Silver Side Up met de single How You Remind Me (2001) verkoopt de band miljoenen platen. De muziekpers heeft nooit veel opgehad met de pompeuze rock van Nickelback maar al hun albums zijn verkoopsuccessen. De tournee ter promotie van No Fixed Adress (2014) moet al vroeg worden stilgelegd door de stemproblemen van Kroeger.
Zijn herstel duurde maanden maar de zanger had al vrij snel het idee dat hij er weer bovenop zou komen. “Ik werd wakker na de operatie en klonk nog steeds precies als die loser van Nickelback!”, lacht hij vol zelfspot. “Ik had wel zorgen maar was in goede handen. Je weet nooit hoe het uitpakt maar het voelt bijna alsof ik een nieuw setje stembanden heb gekregen. De truc is eigenlijk om ze gelijk een beetje te mishandelen om weer de stem te krijgen die je voorheen had. Maar ik zing om vijf uur ‘s nachts geen AC/DC meer als ik dronken ben!”
Toen Kroeger weer voorzichtig begon te zingen, merkte hij dat zijn stembereik zelfs groter was geworden. “Nadat ik bij mijn stemcoach was geweest, besloot ik in mijn auto mezelf eens goed te testen. Ik zong twee nummers voluit en het klonk magistraal, ik had tranen in mijn ogen van geluk. Ik belde gelijk de jongens en liet ze door de telefoon horen wat ik kon. Ik zong zelfs hoger dan voorheen en voelde me superman.”
Kroeger hield zich dan ook niet in tijdens de opnames van het nieuwe album Feed The Machine. “In het refrein van The Betrayal schreeuw ik bijna Pantera-achtig! Volgens mij heb ik nooit eerder zo heavy gezongen. In andere songs zing ik heel hoog. Soms moesten de jongens lachen in de studio als ik weer een take had gedaan. Omdat ze me nooit eerder zo hadden horen zingen.”
Feed The Machine is één van de stevigste Nickelback-platen geworden, zegt Kroeger. “Achteraf vonden we No Fixed Adress iets te soft. We wilden weer een beetje terug naar onze roots en Nickelback begon als een vrij harde band. Voor deze plaat schreven we een meeslepende ballade, maar die hebben we eraf gelaten. Er is niks mis mee, maar die paste gewoon niet tussen de andere nummers.”
Kroeger zegt zich nooit wat te hebben aangetrokken van kritiek op zijn band. “Mijn songwriting is nooit beïnvloed geweest door de opinie van anderen. De enige kritiek die ik ter harte neem, is die van mijn bandleden.”
