In TPO-podcast 23 laten de gastheren een fragment uit deze toespraak van de Canadese professor Jordan Peterson horen, vanwege de (mede) door de heren geconstateerde intellectuele crisis en indoctrinatie in het hoger onderwijs. Ik post hem daarom nog even in zijn geheel hieronder. De aankondiging en introductie kun je overslaan, beginnen vanaf “Why postmodernism is wrong (minuut 2:29)”.
“Het fundamentele probleem met het postmodernisme, dat zijn tentakels in ons hoger onderwijs heeft, is niet zozeer ‘de ironische claim dat alle interpretaties van elk fenomeen van evenveel waarde zijn, inclusief de betekenis van een tekst, de fout is vooral dat je dan als mens niet hoeft te handelen in de wereld. En dat zul je wel moeten – als je niet vreselijk wilt lijden onder je bestaan.”
“Ze claimen dat ze uit compassie handelen. Ik zou zeggen dat iedereen met een beetje kennis van de twintigste eeuw beter zou weten – zodra mensen zichzelf marxisten noemen en zeggen dat ze compassie hebben. Dit experiment hebben we al gedurende de 20 eeuw geprobeerd en we weten hoe dat ging. (…) De postmoderne marxisten hebben geen poot om op te staan: intellectueel, ethisch, emotioneel. Het is een no-go zone, intellectueel is het spel al lang uit.”
“Er is absoluut geen excuus voor de marxistische doctrine in onze eeuw. We hebben 100 miljoen doden om het te bewijzen, en dat is genoeg bewijs voor mij. Als dat niet genoeg is voor jou, dan moet je heel serieus gaan nadenken over je historische kennis of je morele karakter.”
“De volgende vraag is wat we moeten doen. Het is verkeerd dat er belastinggeld gaat naar een vijfde colonne die tot doel heeft het Westen te deconstrueren. Dus daar moeten we over nadenken. De postmodernisten moet je bij hun bron aanpakken. Studenten moeten wegblijven van de cult. Niet de vakken volgen bij de sociale wetenschappen. Social Justice artikelen moeten gerecenseerd worden en onder groter publiek gebracht, want de mensen die ze schrijven willen helemaal niet gelezen worden, ze schamen zich. Publiceren en woorden eruit halen, die typisch zijn voor de postmoderne cult – ik wil een lijst gaan maken om een te lexicon vormen. Zodat studenten het kunnen herkennen, en gewaarschuwd kunnen worden.”
“Het is een cult, en dat niet alleen, ze zijn een mislukte cult, ze zijn afhankelijk van publieke middelen, om überhaupt te kunnen bestaan. Een echte cultleider weet tenminste nog hoe hij mensen kan bestelen. Hoewel ze studenten wel bestelen uiteraard, een schande. Ze leren ze niet te lezen, te schrijven, te denken, te debatteren, maar alleen maar om een nieuwe generatie van henzelf te zijn.”
Daarna legt Peterson nog e.e.a. uit over de postmoderne waanzin van het oneindig opdelen van mensen in groepen.
